Afgelopen vrijdag kreeg ik het afschuwelijke bericht van mijn schoonzus Els, dat het kleindochtertje van mijn zus en zwager Giny en Harry was gestikt in haar campingbedje. Meis was geboren op 29 december 2010 en dus amper een half jaar oud. Nadat hersendood was geconstateerd is toch nog een poging gewaagd om haar in het ziekenhuis van Groningen te redden. Dit heeft helaas niet mogen baten.
Uit respect voor het verlies van dit zo jonge leventje, hierna het afscheidsgedicht van haar diep verdrietige en ontredderde ouders.
Lieve Meis,
Wat hebben we van je gehouden, veilig in onze schoot.
Wat hebben we van je genoten, van iedere lach die je ons bood.
Veel te plotseling en veel te vroeg moesten we je alweer laten gaan,
veel te snel en veel te vlug moest jij,
op je eigen beentjes leren staan.
Zo klein je was, ging je in gevecht,
vol met kracht en dapperheid, vocht je maar amper 1 dag,
deze harde ongelijke strijd.
We zagen je knokken voor je leven,
vol slangen tegen je kleine lichaam aan,
maar hier kunnen we niet spreken van een vol
menswaardig bestaan.
We hebben je toen toegefluisterd:
"Schat, van ons mag je gaan naar een beter en mooier leven,
wij zullen je zacht in slaap gaan wiegen"
En in onze armen mocht je slapen,
dat is alles wat wij je konden geven,
maar in onze harten zul je eeuwig verder leven.
Een intense dikke knuffel en een dikke kus,
papa, mama en je grote zus Suus.
-----------------------------------------
Ik wens Han en Liesbeth de kracht
en het houvast dat ze verdienen.
Ook Harry en Giny en de rest van de familie.
"Hoezeer kan het leven ons verbijsteren
En ons wijzen op onze nietigheid".
2 opmerkingen:
Lieve Hennie,
Ook vanuit Denekamp willen we Han en Liesbeth, Suus, Harry en Giny heel veel strekte en kracht toewensen om met dit verlies te kunnen omgaan.
Liefs Leo en Mirjam
Een reactie posten