Zonaanbidster

Hallo zonaanbidders,


Niet te geloven hè dat de zomer nu al lijkt te zijn begonnen. Onze goudvissen zwemmen al met zweetparels op de rug of zouden het waterdruppels zijn? En Connie is al bijna een hele tube zonnebrand factor 30 armer. Ik kan het niet nalaten haar nadrukkelijk een parasol voor te stellen maar ze gedraagt zich werkelijk als een zonaanbidster op de Canarische eilanden. Gebruind voorhoofd en hals evenals de armen en benen.

Tegen de middag vindt de dienstoverdracht plaats tussen Saakje en Wiebe. Dat verloopt soepel natuurlijk omdat Wiebe hier al voor de tweede keer komt. Dat maakt het voor mij ook een stuk makkelijker omdat ik bijna niks meer hoef uit te leggen. Bovendien kan Connie goed met Wiebe overweg en dat is voor mij een hele geruststelling.

Net na de middag wordt de zonnebakoven even onderbroken om te eten en daarna even kleding te winkelen. Het is evenwel zo warm dat we besluiten om dat winkelen maar naar morgen te verplaatsen. Dat geeft ons de gelegenheid om extra te genieten van de zon, de vijver, de visjes, Bommel, de eerste vlinder, de vogels, de bijen, de bloesem, de sering, de coniferen in de pot, de vergeet-mij nietjes(leuke naam hè), van Connie, van Kim, wat zijn we samen toch rijk. Als je het maar ziet en beleefd. Zorg maar dat je altijd kunt zeggen, “ik heb het moois beleefd”. Dan wordt het minder mooie draaglijk.

Sorry voor de filosofische uitspatting, ik bedoel er niks mis mee.

Na een hele middag tuinsmarcheren in bikini en zwembroek in de tuin wordt tegen zes uur de avondmaaltijd opgediend door Wiebe. Wiebe is een liefheer van koken heeft ie ons verzekerd dus hebben we zonder schroom aan hem gevraagd om een zelfgemaakte nasischotel met sate en kroepoek. Daar heeft hij wel oren naar dus was de nasi in een half uurtje klaar. Het was echt smullen en Connie heeft net als ik twee keer opgeschept. Dit smaakt, dit voelt en is echt goed. Ok Wiebe, morgen mag je van mij weer. Ik twijfel nog wel over de spinazietaart maar morgen weet ik het.

Als een duvel uit een doosje staat Pierre om 20:30 uur plotseling binnen. Er is maar een persoon die zo kan binnensluipen zonder dat Bommel begint te blaffen en dat is zijn grote vriend Pierre. Stiekem heeft Pierre eigenlijk wel een hekel aan Bommel, omdat ie zo’n gruwelijke scheten kan laten. Maar hij went er wel aan denk ik. Pierre vindt de Cabernet Sauvignon lekkerder dan ik dus mag hij de rest in de fles meenemen als hij om elf uur huiswaarts gaat. Hij vertelt nog even dat ie vanmiddag in de Maasheggen een Vlaamse Gaai denkt te hebben gezien met een witte staart. Dat is nou net het verschil met de mus dus want die is grijsbruin. Ok Pierre we gaan nog een keer kijken welterusten.

Vandaag heb ik een nieuwe suikerspiegelmeter voor Connie ontvangen van de leverancier. Ik had gisteren hierom gevraagd omdat Connie haar oude apparaat een paar keer had laten vallen. Ik vertrouwde de uitslagen niet meer helemaal. Uit de laatste metingen blijkt toch dat beide meetapparaten hetzelfde meten. Gelukkig dat ik het nu zeker weet.

Al met al is het weer laat (23.45) geworden omdat Pierre net weg is. Maar ik heb in elk geval een blog. Vorige keer kwam er niks meer uit. Ik hoop dat Wouter morgen weer wat beter gaat worden, dat Carin gewoon zo vrolijk blijft net als Lotte, dat Kim morgen de mooiste kleren vindt voor Connie, dat Job zaterdag weer wint met voetballen, dat Dirk heel veel vindt bij het rechercheren en dat Connie morgen weer gewoon blij kan zijn met alles en met mij. Doei.