Dekbed

Beste mensen,

Langzaam maar zeker stevenen we af op 29 april, de trouwdag van Wouter en Carin en Lotte. Wat voor Connie een heel belangrijk moment is geworden in haar leven. Iedereen en wij allemaal zijn bezig met de voorbereidingen voor deze bijzondere dag. Niet alleen bijzonder voor ons bruidspaar maar voor ons hele gezin met aanhang. Connie zelf doet het momenteel  bijzonder. Ze geniet van elk moment en kan zich verheugen op de dingen die gebeuren en de spulletjes die we gaan kopen.  Ook de kleine dingen worden belangrijk zoals vanochtend een nieuw fleurig dekbed dat nu op haar bed ligt te pronken. Ze heeft het zelf uitgezocht in een reclamefolder en Kim heeft ze erop uitgestuurd om het te kopen. Ze is trots en blij met de aankoop.

Vroeg alweer maakt ze zich op om buiten te gaan zitten hoewel het nog helemaal niet zo warm is. Maar een lekkere warme jas en sjaal kan ze er wel tegen.  Het is tegen elven dat ik via de route over het kerkhof naar de Maasheggen wandel voor een korte route. Tevoren heb ik Wiebe geïnstrueerd over de zuurstofvoorraad die tussen 11 en 14 uur zal worden opgehaald. In de Maasheggen springt natuurlijk weer de machtige levensboom in het oog. Aan zijn takken ontwikkelen zich voorzichtig hele kleine groene blaadjes die straks zullen uitgroeien tot een enorme groene massa die de takken van de grote boom zullen hullen in een ondoorzichtbare deken. Slechts de wind zal af en toe een klein inkijkje gunnen aan de geinteresseerde in het binnenste van de kruin.

Als ik om half een weer thuis ben zijn alle zuurstofattributen  opgehaald. Ineens krijg ik weer (adem)ruimte in de garage. Ook Kim is gearriveerd dus lunchen met zijn vieren. We hebben samen hele gesprekken over gezondheidszorg, medezeggenschap, kwaliteit van leven, medicijnen, heel divers. Connie en ik eten baklever van de nieuwe voorraad van Mirjam maar Wiebe bedankt, omdat ie net 10 kilo kwijt is. Dat moet ie mij ook nog maar eens voordoen, ik mag er ook wel 10 kwijt. Meer hoeven jullie niet te weten.

Na het eten breng ik mijn kostuum, wat ik 1 keer gedragen heb, naar de stomerij en ga daarna een hoop lege flessen inleveren bij Emté. O.a. 3 lege bierkratten, nog van mijn verjaardag. Tegelijkertijd sla ik een hoop voorraad in voor onze huishouding. Meestal kom ik in de winkel wel bekenden tegen zo ook vandaag. Gelukkig geen moeilijke gesprekken. Als mensen b.v. de blog lezen is het gesprek een stuk makkelijker dan wanneer ze niks weten.

Als ik  thuiskom zijn Ben en Lucy al aangekomen uit Druten. Iedereen zit lekker in de tuin waar een bleek zonnetje  net voldoende warmte geeft om te blijven zitten. Ik haal er zelf wel een trui bij om echt te blijven. De 5 wenskaarten die ik heb gekocht zijn volgens Connie half goed en half fout. Ze mag van mij de foute naar mij sturen, dat lijkt me redelijk.

Connie is al helemaal met haar vijvertje bezig. Ze weet precies waar die moet komen en wat erin moet en welke plantjes eromheen. Als ik op Marktplaats een vijvertje zie van 135 x 100 x 35 diep in Groesbeek,  mag ik die meteen kopen. Helaas heb ik nog steeds geen reactie op mijn bod.

Voor vandaag mocht ik het eten kiezen, spaghetti bolognaise met rundergehakt. Wiebe heeft er een feest van gemaakt aangevuld met een heerlijke bak rauwkostsalade. Hij heeft zelf lopend de boodschappen gedaan bij Albert Heijn en is daarbij ook enigszins van het juiste pad afgeraakt. Na het eten laat ik nog even Bommel uit bij de moestuinen. Hier kom ik nog steeds veel mensen tegen die hun tuintjes enthousiast bewerken. Altijd in voor een praatje over voor mijn part een uitje of een tomaatje. Socio talk van de bovenste plank, heerlijk. Bij thuiskomst ruikt Bommel het al, de baasjes van Sam zijn er, Peter en Dineke met haar gebroken enkel. Het zit wel eens mee, maar ook wel eens tegen hè Dineke? Na een zoals altijd hele hartelijke begroeting kwekken wij samen heel wat af. Peter is ook een gekke kwek en Connie en Dineke kunnen er ook wat van. Er wordt serieus bijgepraat en het wordt stiekem bijna laat. We spreken onze afspraken duidelijk op papier af zonder gelazer achteraf, hè Peter! Zaterdag zie ik jullie weer, misschien wel met een plastic zak om goudvisjes te scheppen uit jullie vijver. Hope so.