Welkom thuis!

Hallo allemaal,

De enorme stilte hier in huis wordt morgen met een uitbundig en liefdevol welkom aan Connie verbroken. Het mag dan toch nog zo zijn dat ze weer in ons midden is, ons mam die wij helemaal niet kunnen missen. Hoewel de beloofde hulp nog tot zaterdag op zich laat wachten, zullen wij Connie nu niet meer laten wachten. Beloofd is beloofd dus morgen komt ze naar huis. Ze heeft de hele week al zitten werken aan haar patchwork om haar gedachten in het gareel te krijgen.  Ze is elke dag onder de douche geweest waar ze zelf naar toe loopt met de rollator. Kun je nagaan en dat allemaal met een grote dosis medicijnen waar een olifant nog duizelig van wordt.

Maar Connie geeft niet op, nee integendeel. Haar voeten bevatten ineens nauwelijks vocht meer en de  verpleging maakt maar al te graag een gezellig praatje met haar over het vakgebied zoals dementie en ouderenzorg. Ze besteedt een belangrijk deel van de tijd aan haar uiterlijke verzorging, ze blijft ijdel  en heeft uitgesproken meningen over van alles en nog wat.  Alleen de momenten dat haar geheugen en handelingen haar in de steek laten, kan ze verdrietig zijn. Gelukkig zijn dit korte momenten maar voor haarzelf wel confronterend. Dat lijkt me logisch, wie zou daar geen verdriet om hebben.  Ze leest allerlei tijschriften, meerdere kranten, een enkel boek en kook- en modebladen omdat ze zichzelf zoveel mogelijk wil bezighouden. Ik vind het bijzonder knap van haar gezien de omstandigheden.

Kim Wouter en ik hebben vanmiddag een afspraak om “de hut” te poetsen zodat mam morgen in een fris huis terecht komt. Ik heb dat zelf niet allemaal kunnen bijsloffen. In de achtertuin op de tuintafel genieten wij nog steeds van de bloemenpracht die we tijdens de zuurstofperiode naar buiten hebben geplaatst. De meesten doen het nog uitbundig dus kan Connie daar morgen nog heerlijk van genieten.

Het hele huis moet sowieso van boven tot onder onderhanden worden genomen ook omdat de hulpdienstmedewerker(ster) straks ook een kamer nodig heeft en wij wellicht logees zullen ontvangen. Wouter en Kim nemen de bovenverdieping en de zolder, ikzelf doe de benedenverdieping. Stofzuigers, schoonmaakmiddelen, poetsdoeken, dweilemmers, mopsen en weet ik wat vliegen op neer door het huis, net zolang tot alles blinkt. Ik ben toch trots op de basale opvoeding van onze kinderen die dit klusjes klaren in no time. Kanjers hoor ik jullie al zeggen. Ja…

Dank jullie wel voor het poetsen, Wouter voor het koken(alweer), Kim voor alle praatjes met Zuster-Jansen, Particuliere Thuiszorg. Lotte is bij het eten eerst wat stil maar later geweldig actief en eet lekker veel. Haar knuffels zijn duidelijk een grote steun in haar belevingswereldje. Wouter, jij ook hoor en Carin. Ach, nou is Carin helemaal ziek te bed. Heel veel sterkte en beterschap schat!
En Paul, gefeliciteerd alvast met je gezondheid, voor je verjaardag kom ik nog. En Lucie, even geduld en dan ben jij ook aan de beurt. Doe maar lekker even rustig aan.

Intussen ben ik weer bij Connie geweest van 19:00 tot 20:30 ze is helemaal actief bezig en verheugd zich op de thuiskomst morgen. Ik heb van Wouter zojuist een paar honderd CD’films meegenomen om er straks een te kijken. Ik weet niet of ik eraan toe kom. Als de bel gaat staat José (Lamers) voor de deur met een zelfgemaakt rode bloem van klei en een kaartje voor Connie. Heel lief en dank je wel. Connie krijgt het morgen. Nogmaals iedereen weer bedankt voor jullie bloemen, kaarten, cadeaus en belangstelling. Het blijft voor Connie en ons  van veel betekenis.

En nu nog één goeie film zien te vinden.

Aju en tot morgen.