Maandagmorgen

Wakkere lezers,

De maandagochtend luidt een nieuwe week in met zeer gemengde gevoelens. Het liefst wil je dingen doen waar je lekker zin in hebt. Ik kan er legio noemen maar de werkelijkheid roept om een andere richting. Voor de zoveelste keer wikkend en wegend breng ik het eerste uur van de dag in bed door, gefocust op alles wat met Connie en ons gezin te maken heeft. De opdracht voor vandaag luidt: zoek een oplossing voor de thuiskomst van Connie met alles wat daarbij komt kijken. Dat lijkt misschien wel mee te vallen maar er moet veel gepraat en geregeld worden voordat de oplossing in beeld komt. Gelukkig krijgen we hele goede hulp en ondersteuning van het Ziekenhuis, vooral in de persoon van Truus (Ja, inderdaad dezelfde Truus als toen…)

Als het meezit, krijgen we het voor elkaar dat we vanaf donderdag 24-uurs hulp krijgen waardoor ikzelf in belangrijke mate wordt ontlast, maar ook ons gezin en de mantelzorgers onder familie en vrienden. Alle zorgtaken kunnen in principe worden uitbesteed. Ik ken nog niet alle voorwaarden maar er zijn natuurlijk ook nadelen. Bv. de privacy kan worden benadeeld omdat feitelijk iemand komt inwonen. Alle partijen staan evenwel achter het advies, de huisarts, de verpleegafdeling en wijzelf natuurlijk. Hoewel Connie nog fel tegen is heb ik er vertrouwen in dat ze donderdag thuis komt.

Daarnaast heb ik vanmiddag met Kim en Carin het Hospicehuis Zenit bezocht in Venray met 6 kamers. Connie noemt dit een sterfhuis en dat is het in feite ook. Dat moet ze niet. Maar wij willen weten waar wij Connie het liefst onderbrengen als thuisverzorging om welke reden dan ook, onmogelijk wordt. We hebben een goeie indruk gekregen van de ruimte, de sfeer en de mogelijkheden.

Verder zijn we bij een tweede mogelijke locatie geweest, de Zorg Residentie in Smakt. Feitelijk is dit een zorgcentrum met 26 eenpersoons kamers waarvan een aantal t.b.v. terminale zorg. Ook hier is een goed beeld ontstaan van de sfeer en de opties.

Beide locaties maken wel diepe indruk vanwege het beladen onderwerp waar we ons in moeten verdiepen. Maar zoals wij gelukkig kunnen zijn hebben we tussen alles door, ongelooflijk kunnen lachen met zijn drieën. Ik mag wel spreken van een broodnodige ontlading die nog net binnen de perken bleef, hè dames?.

Intussen vermaken Wouter en Lotte zich bij Connie. Als die twee bij oma zijn is het altijd feest, dat weet ik gewoon. Maria heeft zich dan al genesteld in het huis van Wouter, want ze wil vandaag graag even bij ons zijn en Lotte zien. We hebben samen gegeten iets met teriaki en mihoen. Lekker hè Lotte? En ongelooflijk Kim, wat jij met mihoen, allemaal kunt doen…… "Deze Kim kan alles" is terecht! "dat kun jij ook!".

S’avonds weer op bezoek bij Connie. En wie schetst onze verbazing zit ze daar doodleuk te quilten met honderden honingraatjes. Je valt soms van de ene verrassing in de andere, zelfs op maandag. Ik raak al in de war als ik het zie, laat staan Connie met haar verwarring. En als ik haar vraag hoe krijg je dat voor elkaar dan zegt ze, ik zou het niet weten, want ik ben verward.

Maar ze maakt ons wel blij, dat zal ik je zeggen.

Ik krijg de opdracht om haar kado-ring, die ze ooit van Gerard kreeg, mee naar huis te nemen en er zuinig op te passen. Want als ze er niet meer is krijgt Kim die ring. (En Wouter de speld van mij) Daar gaat dus mijn pensioentje....

Tot slot:

De beste oplossing is vaak dwars door de problemen heen……