Gryphus

Hallo Nachtdravers

Nou verdomd, het lijkt wel een soort verslaving te worden. Op dit late uur ben ik net een uurtje terug uit het mini theaterzaaltje Gryphus in Vierlingsbeek dat de echte bloggers wel kennen. Ik ben de naam van de stand-up comedian alweer vergeten maar het was een rasechte tukker uit Almelo die ons in ruim anderhalf uur heeft doen verbazen met zoveel schuttingtaal en racistische uitspraken dat ik voorlopig met het schaamrood om mijn lippen door het leven zal gaan. Hij deed dat op een zodanig sublieme wijze dat ik nog lang mijn waardering voor een dergelijke waterval van gore woorden zal blijven behouden. Ik moest tijdens de voorstelling mijzelf en mijn gevoelens terzijde plaatsen om de humor van overlijdensadvertenties etc. te genieten. Soms strak en dan weer losjes in de stoel heb ik de kanonnades doorstaan, ook van de duitse persiflages op de stem van Hitler. Chapeau voor de ongecensureerde teksten en het improvisatie vermogen van deze ook nog talentvolle meezingliedjes comedian die lamas gewoon terugspuugt..

Op de valreep kwam ik in contact met Pierre gisteren om ons stamtheater te bezoeken. Last but not least kwam ook Wouter in beeld om met ons mee te gaan. Hij kan ook zo heerlijk dubbel liggen van dit soort humor. Ik heb hem nog net op tijd kunnen overhalen om ook mee te gaan omdat hij vrijdag a.s. gaat trouwen en dit dus wel eens de laatste keer kan zijn. Carin, die zorgvuldig haar schouders probeert te bruinen voor in de trouwjurk, is in een goeie bui en Wouter mag mee. Zo begint dat getrouwd zijn dus al nadrukkelijk onder huwelijkse voorwaarden.

Connie vindt het helemaal geweldig dat wij samen naar theater gaan en moedigt ons alleen maar aan. Vandaag was het trouwens alweer mooi weer, het houdt niet op. Connie geniet elke dag in de tuin en komt echt tot rust bij het kabbelende vijvertje. Geen drukte, niet moeilijk doen. Ze is al aardig bruin.

Vanochtend heeft ze het hele gesprek met de particuliere zorgverlening van Zuster Jansen bijgezeten en haar zegje gedaan. Als je meerdere zorgverleners over de vloer krijgt die dagenlang, 24 uur per dag in jouw privacy omgeving meeleven, mag je wel jouw eisen stellen. En dat gebeurt ook, daar zie ikzelf ook voortdurend op toe. Wij stellen ons soepel en kwetsbaar op en daar moet op geanticipeerd worden. Zoniet, dan houdt de relatie helaas maar noodzakelijk op. Punt.

Janet voelt de situatie heel goed aan en dat maakt de relatie tot een prettige samenwerking. Wij van onze kant doen ons best om voor haar dezelfde beleving te maken. Wij maken s’ochtends al afspraken over het eten van vanavond. Vandaag komen wij tot de verrassende keuze om een aspergemenu te maken, door Janet. Ze is in voor elke optie en verrast zichzelf telkens weer. Via internet worden een aantal menukeuzes uitgeprint. Volgens democratische begrippen wordt dan een keuze gemaakt. Trouwens Kim had dezelfde gedachte voor haarzelf en ik heb later begrepen dat zij dezelfde keuze hebben gemaakt dan wij. Ik zal het hoogstandje van Janet hierna laten zien, het was verrukkelijk.

Toen wij terugkamen uit het theater, hebben wij nog even bij Connie een biertje gedronken, dat had ik haar beloofd. Tijdens dit gezellige samenzijn oppert Connie nog een hartig hapje voor de heren, maar die slaan het af. Maar eigenlijk wil ze zeggen dat ze zelf wel iets hartigs lust. Dus trek ik nog even een groenteloempia uit de diepvries, bij gebrek aan bitterballen, frikadellen en kroketten. Loempia met een flinke scheut maggi, mmmmmmmmm.

Verder heb ik vandaag via Internet een nieuwe mobiele douchecabine gekocht omdat ze zich boven niet kan douchen, al een paar weken dus. Ik probeer nu nog de levertijd van 2 weken te bekorten volgende week want het moet niet te lang duren. Een warme douche in de ochtend is eigenlijk altijd een soort van levensvoorwaarde voor haar geweest, maar in de gegeven situatie lever je eigenlijk veel te veel in. Maar helaas, thats life of soms, no life.

Overbeek, ophouden nu en slapen, het is weer mooi geweest doei allemaal…………………………….