Emoties.

Hallo beste mensen, zijn jullie er nog?
Zaterdagavond al heb ik rond middernacht besloten om de zuurstoflocomotief buiten de deur te zetten, onder het afdak. Hier was wel enige overredingskracht voor nodig want Connie had zo haar twijfels. Echter als het niet meer vriest kan dat apparaat daar prima functioneren als ie maar droog staat. Sjonge wat is het ineens stil geworden, ik kan er bijna niet van slapen. En in Tirol kom ik voorlopig ook niet meer.

Om elf uur ga ik met Bommel een kort rondje maken door de Maasheggen. Hierbij passeer ik de levensboom zoals ik eerder heb verteld. Zijn imposante uitstraling blijft indrukwekkend, geeft energie.
Tegen 13:00 uur komt Mirjam met haar dochter Ellen. Mirjam komt ook heel graag bij haar zus en staat klaar waar ze kan. Vandaag krijgen we een zak bounties en een bruin plastic emmertje van Calve satesaus, met daarin een paar liter heerlijke gebonden tomatensoep met echte ballen in overvloed. Bedankt Leo, je kookt lekker man! Na het bezoekje bij ons gaat Mirjam nog naar Wouter en Carin, Kim en Dirk in Malden en naar Ben en Lucy in Druten. Doe ze de groeten allemaal. Vroeger ging ik vaak met Mirjam boodschappen doen bij de Gruyter in Hengelo. Zij kon dat altijd heel snel weet je wel. Nu gaat ze in Denekamp naar de Emte en ik neem daar in Boxmeer de meeste boodschappen mee. Ik zeg dus: ga je mee, naar de Emte?

Hebben jullie trouwens dat gedicht van Lucy gelezen over de lijster en de specht?
Elk vogeltje zingt zoals ie gebekt is en jij Lucy bent goed gebekt. En het barstte van de vogeltjes in de tuin vandaag.

Om drie uur komt Hennie Groenendaal, de vrouwelijke huisarts van Connie. Toevallig heb ik haar gisteren bij de NK Maasheggen vlechten nog heel even gezien. Allerlei dingen worden besproken, natuurlijk hoe Connie zich nu voelt, de klachten die ze heeft, de bloeddruk is goed en het zuurstofpercentage, gemeten op de wijsvinger geeft 99%, heel goed dus. En dat terwijl we een paar uur geleden de zuurstofmeter op 2,5 liter hebben gezet. Connie vertelt van alles en nog wat en ook dat ze zoveel positieve reacties krijgt over het hele bloggebeuren. Ze is heel blij dat ik daardoor veel minder belast wordt met moeilijke vragen of emotionele reacties om me heen en zij zelf ook.
Hennie de arts vroeg hoe Connie zelf omging met haar emoties. Connie vind dat ze er wel goed mee omgaat, maar ze wil vooral niet moeilijk doen of zwaarmoedig zijn. Voor haar begint elke dag met een positieve instelling, want de feiten zijn nu eenmaal zo. Ze huilt maar zelden. Ze voelt een zekere berusting waardoor haar emoties niet zo vaak een belasting zijn. Ze heeft een realistische mening over haar situatie en heeft vandaag ook de euthanasieformulieren ondertekend. Hennie de arts vraagt haar nog waarom ze haar bed niet zo plaatst dat ze beter naar buiten naar alle vogeltjes kan kijken. We zullen zien.

Connie had stiekem het plan opgevat om mee te gaan in de rolstoel naar de kledingwinkel om een overhemd voor Wouter uit te zoeken bij zijn trouwpak. Maar Hennie de arts heeft haar geconfronteerd met de complexiteit van dat idee. Ze ziet nu zelf ook wel in dat ze haar krachten beter kan sparen voor zichzelf en  de overhemden naar haar zelf thuis te laten brengen.

Als de huisarts vertrekt, staat de fysiotherapeut aan de voordeur. Met haar doet Connie wat oefeningen en probeert ook een stukje zonder rollator te lopen. Dat is echter geen goed idee, dus het advies is om de rollator te gebruiken. De controle over haar rechterbeen is duidelijk minder. Ze krijgt ook nog wat bewegingsadviezen voor haar benen en ademhalingstechnieken aangereikt.

Dan even snel Bommel uitlaten en daarna het eten klaarmaken. Een makkie vandaag want dat wordt tomatensoep met ballen, aangevuld met een lekkere groenteloempia uit de oven. Dus, een beetje van Leo, een beetje van Mora en de rest van mezelf.

Mijn emotie,
als ik emotioneel ben
ben ik ontroerd
van vreugde of verdriet
ben ik geroerd
heftig van binnen
tranen barsten
maar ik wil het niet.