Poetsdag

Hallo hardwerkenden, gepensioneerden, mantelzorgers,

Vandaag is het mijn poetsdag want ik kan mij niet elke dag uitgebreide wandelingen permitteren. No problem. Kim heeft aangeboden om mij een paar uurtjes te helpen van daag en daar maak ik graag gebruik van, he schat. Eerst even een heerlijke lunch met broodjes van bakker Bart en beleg van de Hema. Daarna beginnen wij rond een uur of een met een razende poetsronde, een stofzuigerrace en een bruisende badkamer & toiletoverspoeling.

Als frishing touch dweil ik de boel zwierend na met de mops. Ik begrijp nu pas hoe menig huisvrouw kan genieten van een proper huisje. Het valt trouwens nog niet mee om te poetsen met al die extra voorzieningen in de hut. Het bed van Connie, mijn eigen treincoupe, de trapfiets, de postoel, Connie op haar zitstoel, de zuurstofflessen, de zuurstofagregaat, alle bloemenvazen en tekeningen, kaarten etc. je moet alles omzeilen tijdens de poetsbeurt.  Maar het is gelukt, om drie uur is de beurt gepiept. Dank je wel Kim, je poets nog beter dan ik gedacht had. Ik houd me aanbevolen voor een volgende beurt hi, hi.

Tussen de stofzuigersnoeren door loopt Connie met haar zuurstofslang keurig naar het toilet. Wij helpen daarbij natuurlijk een beetje maar het lopen gaat niet slecht. Wel heeft ze wat last van vocht in de voeten.  

En in combinatie met de ongevoeligheid in haar tenen als gevolg van meerdere chemokuren, maakt dat tot een regelmatig ongemak. Soms is de pijn in de tenen zo heftig dat ik haar moet masseren ter ontlasting. Dat kan zijn midden in de nacht of elk ander moment. Het wisselt wel van dag tot dag. Maar Connie is flink en zal nooit klagen.

Gisteren hebben we ook een blik geworpen in de papieren die te maken hebben met mogelijke euthanasie. Het is belangrijk om goede afspraken te maken om te voorkomen dat hulp bij het einde tot een onmogelijkheid wordt. Dit alles gaat in overleg met de huisarts. Daar komen we later nog wel op terug.

Trouwens vanmorgen had Connie een thuiszorgster die ze al eerder getaxeerd had, zo heb ik geschreven in een van de vorige blogs. Nou Connie heeft er wel kijk op zeg. Blijkt dat deze Henriette ook een quiltster is die zelf ook een "Dear Jane" heeft gemaakt. Voor de kenners zegt dit genoeg. En als klap op de vuurpijl hoor ik haar wens om hierna nog ooit eens een glas-in-lood cursus te volgen. Nou dan kan ze dus bij mij terecht. Wie weet, ik heb al meer belangstellenden.

Als  ik ooit alleen kom te zitten heb ik langzamerhand wel steeds meer mogelijkheden. Een ding weet ik nu al, er gaat meer muziek in huis komen. Zeg maar lawaai in de hut waar Connie niet van houdt. Mijn lievelingswens is om de real blues te kunnen spelen op mondharmonica. Lets do it my way. Ik zal ook meer op stap gaan in de natuur als natuurgids en wie weet ga ik mij nog eens in de kookkkunst bekwamen.....Ik hecht eraan hierover nu al na te denken en dat is ook de wens van Connie.

Wat je hieronder ziet is de ondergaande zon, gefotografeerd vanaf de Maasoever in de Maasheggen richting Sambeek op 8 januari 2007. Deze foto heeft altijd veel indruk op mij gemaakt en ik heb hem destijds zelfs naar het KNMI opgestuurd. Misschien een plaatje voor jouw om te schilderen Lucy? Ik zou zelf wel door het gat naar de hemel willen gaan, maar ja hoe kom je er?

Blijf maar gewoon geloven: "Ik kom er altijd"