Leugentje

Hallo vroege en late vogels,

De tiroler boemeltrein heeft mij vannacht wederom in Tirol gebracht. Het monotome geluid van de locomitief, dat om de 10 seconden werd onderbroken door een soort irritante plof, gaf mij het gevoel dat er steeds iemand op mijn schouder tikte. Hierdoor werd ik menigmaal gewekt. In Tirol ben ik nog even uitgestapt maar het vroor er nog lichtjes. En die sneeuw daar is meer iets voor skiers en dat doe ik al heel lang niet meer, sinds 1976. Zonder dat ik het heb gemerkt heeft de boemeltrein mij weer in Boxmeer afgezet waar ik om half negen met een irritante plof ontwaakte. Daar zijn we weer..

Het is alweer vrijdag en ik verheug me altijd weer op het weekend, vraag me niet waarom. Of toch, ik zie dat er dan meer mensen op straat zijn omdat ze niet hoeven te werken. En ik ben graag onder de mensen. Het ochtendschema loopt al door tot een uur of elf en omdat ik nog van alles moet doen, wordt de ronde van Bommel beperkt tot een rondje moestuinen. Na 10 minuten heb ik al spijt dat mijn verrekijker thuis ligt want ik hoor en zie een heggenmus zijn hoogste lied fluiten met een heel fijn, geraffineerd tonenpatroon.  http://www.10x50.com/Sound_files/dunnock.mp3
Dat melodietje fluit je nog niet zomaar na, of iemand van jullie wel?

De moestuinen zijn voor mij een gebied waar ik nogal wat sociale kontakten onderhoud met tuiniers die zich jaar in jaar uit uitsloven om van hun tuintjes het beste of het mooiste te maken. Ik heb vroeger zelf ook een jaar of 7 een moestuin gehad, ergens anders in Boxmeer. Toen dat complex destijds werd opgeheven, heb ik de hark en de schop in de wilgen gehangen. Het bekoort mij nu ook niet meer om er zelf weer aan te beginnen omdat ik dan veel andere dingen moet laten. Maar ik kan er wel van genieten hoe anderen vreselijk hun best doen.

Connie is verbaasd als ik om kwart voor twaalf al weer terug ben met Bommel. Het gaat gezien de omstandigheden goed met haar, dus ik kan wel even van huis om boodschappen te doen voor de lunch. Ik haal natuurlijk  dingen die niet alleen Connie maar ook ik lekker vind. B.v. lekkere ham en rosbief, maar ook komkommersalade, ham-preisalade, eitjes, drankjes, bitterballen, ijsjes voor de kinderen stop maar.

Na de lunch ga ik het Lucyschilderij ophalen bij de lijstenmaker en koop bij de thuiszorgwinkel een tas om de zuurstofflessen aan de rolstoel te hangen. Daarna post ik de euthanasieverklaringen bij de huisarts een haal medicijnen bij de apotheek hetgeen soms langer duurt dan nodig.

Vanmiddag ben ik ook op bezoek geweest bij mijn SPV-er Gerrit  van het GGZ. Sinds mijn eigen ziektebeeld, geconstateerd in 2001 bezoek ik het GGZ elk kwartaal zowel bij de SPV-er als bij de psychiater voor sturing op medicatie. Sinds enkele maanden val ik onder de ouderenzorg omdat ik de 60 gepasseerd ben. Bij Gerrit doe ik sinds enkele maanden uitgebreid verslag van de situatie met Connie en dientengevolge ook met mij.  Ik krijg advies en begeleiding waar ik prijs op stel. Gerrit heeft mij op het idee gebracht om de zuurstofgenerator toch maar buiten te plaatsen omdat voor mij slaap belangrijker is dan een zandvrije generator.  Een leugentje om bestwil…..

Vanmiddag komen de kinderen en kleinkinderen nog even op bezoek. Gezellig en Kim komt mij ook helpen met poetswerk boven en de WC. Fijn meid, en Job ook bedankt voor het poetsen van de wasbak.  Kim en Job eten mee en Kim kookt voor ons allemaal. Tegen half kwart voor zes heeft iedereen zijn buikje weer vol. Het was heerlijk.  Job moet morgen weer voetballen en kijkt er nu al weer naar uit. Opa kan morgen weer niet komen kijken want hij gaat morgenochtend  voor de IVN werken in het bos hier vlakbij. Takken en stammen ruimen, egaliseren en voorbereidingen treffen voor nieuwe bomenplant. Lekker in het bos, laat je alle remmen los.

Vanavond komen Arie en Antoinette op bezoek om half negen. De thuiszorg is dan net weg. Na een hartelijke begroeting komen de gesprekken op gang. Antoinette en Arie waren heel vroeger (1984-1991) onze buren. We zijn altijd vrienden gebleven en hebben vele jaren samen getennist totdat Arie beter werd dan ik….. Connie krijgt een hele fleurige sjaal van Antoinette die ze heel mooi vindt. Ze houdt hem meteen om. Antoinette is al bijna 20 jaar de kapster ook van Connie, al valt er nu weinig te knippen. Arie weet inmiddels meer van bestemmingsplannen dan van zijn eigen stemmingen maar ik voorspel dat het goed komt.

Later op de avond voeren wij nog eenmaal het bitterballen ritueel op. Ik selekteer een doos van 12 stuks uit de diepvries en schakel vervolgens het voorverwarm proces van de oven in. 5 minuten op 225 graden en dan de ballen er in een keer in, totdat de doos leeg is. Ik stel de hete lucht oventijd in op 16 minuten en dan zijn ze klaar. De eerste consumptieronde volgt, 4 stuks met mayo, dan de tweede ronde 4 stuks, maar bij de derde ronde blijkt dat er nog maar 3 over zijn. Wat een teleurstelling zeg. Op de doos staat altijd ca. 12 stuks en dit is de eerste keer dat er een minder is, vaak is er een meer…..

Ik had al tegen Antoinette en Arie gezegd dat ik vanavond misschien geen blog meer zou schrijven maar ik ben er zelf kennelijk zo aan gehecht dat ik het niet kan laten.

Nog een laatste opmerking dan. Dineke heeft danig gebruik gemaakt van haar beschermengeltje. Daarom heeft ze nu niet 2 maar slechts 1 enkel gebroken. Lieve Dineke, beterschap.

Bedankt voor jullie aandacht en heel veel persoonlijke groeten van Connie.

Doei.