De kracht van de Geest

Hallo lieve mensen, 24-3-2001
De trouwe aanhang heeft haar stem geroerd. Ik ben ontroerd en overtuigd dat ik jullie niet in de steek zal laten. In feite ben ik gezegend met het feit en dankbaar dat ik er zelf net zoveel plezier in heb dan jullie. Dat is een gewaarwording zeg. Elke dag mag ik een stukje van ons met jullie delen en er is er een die daar ook heel blij mee is, Connie. Het kan raar lopen in het leven want tot begin februari dit jaar heb ik zelfs nog nooit over een blog gedacht, laat staan er een te maken. Nu is het voor mij, voor ons een middelpunt geworden in het leven en ook een beetje voor jullie. Het warme hart is gelukkig aan de oppervlakte komen drijven.
Vandaag voert de zon gelukkig weer de boventoon.

Als je vandaag met mij door de Maasheggen was gelopen had je gezien hoe het speenkruid volop groeit en bloeit in de berm en in de sloten. De ronde gele bloemen blijven bij slecht weer gesloten, bij zon spreidt de bloem zich wijd open zoals vandaag. De planten vormen als het ware een "bladertapijt" en het geheel is niet hoger dan 10 cm. Als je een plantje uitgraaft zie je waarom de plant speenkruid heet, je vind aan de wortels uitstulpingen die lijken op spenen van wisselend formaat.

Het Maasheggengebied wordt getypeerd als het oudste landschap van Nederland. Ik ben toch wel een beetje trots dat ik daar als jongeman van 61 elke dag in mag rondstruinen. Zeg nou zelf. Ik zie vandaag weer veel wilde ganzen en op de Maas zelf meerkoeten en wilde eenden. Gek maar elke dag is toch anders al lijkt het allemaal hetzelfde. Het is maar net hoe je geest reageert op alles wat je ziet en hoort. En ik zie weer zoveel, b.v. de Tjif Tjaf in de kruin van de boom en ik hoor hem vooral.   

Als ik weer thuis ben zie ik de auto van Kim op de oprit. Kim heeft vrijaf genomen vandaag want ze moet mam zien en zichzelf even bevrijden. Het valt niet altijd mee. En pap, hoe gaat het met je? Och ja, het gaat wel. Maar wat zeggen woorden als binnenin de pijn zijn sporen achterlaat. Natuurlijk valt het niet altijd mee, maar we zijn sterk. We laten ons niet kisten, nee dat zeker niet. En mam, wat is het zonnetje lekker vandaag, ze geniet gelukkig en dat zien we graag. Kim trekt zich even terug om mooie bloemen te kopen en laat daarbij haar gevoelens even lopen. De boeketjes zijn wonderschoon en voeren nu in huis de boventoon.

Connie snijdt de champignons, de uitjes, de knoflook en helpt overal waar het kan. Dan een beetje van Maggi en van mij en ik maak er wat van. Connie smult de vingers erbij op en zelfs de laatste wrap zonder iets, vind ze top.

s’Avonds komt Pierre nog even binnenlopen. Altijd praat want Pierre heeft zijn mond gelukkig vaak open. Hij wou nog wel iets rechtgezet hebben door mij. Uit een vorige blog waarin ik had gezegd dat hij zichzelf had uitgenodigd zoals hei zei. Hij had alleen gebeld en gevraagd, mag ik komen. Geen probleem Pierre, jij mag altijd komen. We hebben een lekker glaasje wijn gedronken en gezellig bijgekletst. En Connie heeft genoten, morgen volgt weer de rest……

Groetjes allemaal, blijf bij ons….