Grafsteen

Hallo daar zijn we weer,
Ik krijg veel reacties van mensen dat ze de blog missen. Maar eigenlijk hoor ik iedereen zeggen dat ze Connie gewoon missen, ik in elk geval zeer. Dagelijks realiseer ik mij de definitieve afwezigheid van Connie die meer dan 40 jaar in mijn onmiddellijke omgeving was. We hebben samen een heel bewogen leven meegemaakt met ups en downs, met vreugde en verdriet. Maar het was een mooi leven samen, dat heeft Connie zelf gezegd. Het verdriet van nu is de hoop van morgen. Dat heeft Connie mij meegegeven, we mogen niet treuren de rest van ons leven. Daarom ben ik voluit bezig om mijn energie te steken in hobbies zoals natuurgidsen, glas in lood, fotografie en huisdieren zoals vissen en Bommel. En natuurlijk de kinderen en kleinkinderen waar ik tijd in zal steken.

Daarnaast steek ik veel tijd in afwikkeling van administratieve procedures zoals die gelden bij overlijden. Ook het ontwerpen van een gedenkwaardige grafsteen behoort tot mijn taken op dit moment. Ik heb een idee dat ik in samenwerking met een bedrijf in Rotterdam ga uitwerken. Alle keien die Connie heeft gekregen zijn onderdeel van het ontwerp.

Vorige week vrijdag heb ik een nieuwe fotocamera gekocht om nog mooiere fotos te kunnen maken. Daarom ben ik nog maar eens in de vijver gedoken om de prachtige vlinder vast te leggen, ja echt waar! Deze soort vlinder ken ik nog niet als natuurgids maar het is ontegenzeggelijk een uniek exemplaar, net als Connie.

En ja, het moet gezegd, het afscheid van Connie op 28 mei voelt helemaal goed, hoe tegenstrijdig ook. De totale waardigheid die ik Connie altijd heb willen geven, hebben we samen bereikt. Met tranen, met gevoel, met respect en altijd durende herinnering hebben wij Connie ten grave gedragen. Ik ben jullie allemaal heel erg dankbaar voor jullie aanwezigheid en de warmte die zo voelbaar was. Mooier kan een mens geen afscheid nemen, althans zo voel ik dat gelukkig.

De Connieboom heb ik vandaag nog eens geportretteerd. Hij is echt mooi, of niet soms?

Gisteren heb ik met een aantal vriendinnen van Connie en van mij, dezelfde route gelopen als die we 19 juni met 35 van jullie hebben gedaan. Bij het concert aan de Maas waren nu wel diverse vogels aanwezig om een fluitconcert te geven. Het was wederom een bijzondere wandeling, met bijzondere mensen.

Met Antoinette heb ik een afspraakje gemaakt om mij elke 6 weken de haren te knippen, volgens het schema van Connie, zodat ik geen opmerkingen riskeer over mijn te lange manen. En Antoinette, je bent om te zoenen.