Hallo beste bloggers,
Ik begrijp dat jullie toch niet ophouden om te lezen, dus stop ik ook nog maar even niet met schrijven.
Gisteren heb ik jullie gezegd dat ik Connie mis en dat meen ik ook zo. Wat er de afgelopen jaren en maanden hier en in huis is geweest, kan niet zomaar gemist worden. Daar heb ik tussen mijn oren behoorlijk heftig mee te maken. Maar dat wil niet zeggen dat het niet goed met mij gaat. Ik zeg jullie dat het goed met mij gaat omdat het achterliggende proces al zoveel wonden heeft geheeld waar ik, ook dankzij Connie, nu heel veel baat bij heb.
Ik bezoek Connie elke dag 1 keer om te voelen en te beleven en om de bloemen water te geven. Ik begeef mij zoveel mogelijk onder de mensen en niemand hoeft mij schuw of verlegen te benaderen. Wat wij hebben gehad, was zo waardevol dat ik mij daarvoor alleen maar op de borst mag kloppen. En ooit zie ik Connie terug in het land der doden, maar ik wacht nog graag even.
Vanavond, net na tienen, hoorde ik een laatste gierzwaluw roepen en zijn slaapplaats zoeken. Waar die slaapplaats is hangt af van het feit of er een nest is of niet. Zoniet, dan wordt het een luchtig bedje.
De Ongelofelijke Gierzwaluw.
Voor de leek klinkt het misschien raar,
Toch is dit gedichtje helemaal waar.
Ver van ons, nabij de evenaar,
Woont ’n sikkelvormige vogel, een kunstenaar.
Afrika is het land waarin en waarboven ze leven,
Behalve van mei tot juli broeden ze hier heel even.
Meer dan 7000 kilometer naar ons toegevlogen,
Door de thermiek heel handig meegezogen.
100 dagen hier bij ons te gast,
Zijn ze nooit of niemand tot last.
Sterker nog, het is een eer ze te mogen begroeten,
In elk huis zou een beetje nestruimte moeten.
Ze komen heel speciaal om hier te broeden,
En daarom moeten wij deze tere beestjes speciaal behoeden.
Hoeveel mensen weten niet waarover ik hier praat,
Dat is jammer, maar het is nog niet te laat.
Elk jaar van mei tot juli zie je de sikkel silhouetten aan de hemel,
Ze roepen met zijn allen ‘srie srie’, het is dan een gewemel.
Per dag vangt zo’n gezin wel 20.000 beestjes,
Waardoor het bijna elke dag feest is.
Als er echter voor de jonkies te weinig beestjes zijn,
Dan vliegen de volwassen vogels, al zijn ze zelf nog zo klein.
Tot wel 1000 kilometer weg, voor een vers hapje zweefvliegen
Waarbij de jonkies zich dagenlang in een hongercoma wiegen.
Jonge uitgevlogen vogels blijven vaak maanden in de lucht,
Of doen direct mee aan de lange trekzwaluwvlucht,
Slapen doen ze ver daarboven op 5 kilometer hoog,
Nog steeds een raadsel voor menig bioloog.
Dat ze bijna altijd vliegen, is wel een bekend gegeven,
Want deze vogel moet zich redden in zijn leven,
Met een paar onvolgroeide pootjes, met kromme nageltenen,
Waardoor het loopgedeelte schijnt te zijn verdwenen.
Toch zijn deze vliegende wonderen der natuur,
Volledig ingericht op overleven in de lucht, zo puur.
Bekijk ze elke avond maar in volle vlucht,
Het enige beestje dat letterlijk leeft van de lucht.
3 opmerkingen:
Lieve Hennie,
Je bent uniek in je soort :-),
zie de glimlach van Connie hierover voor me.
xx-sje Els
Lieve Hennie,
Ik ben blij dat je hebt besloten om nog even door te gaan met schrijven.
Ik heb genoten van je gedicht over de gierzwaluw.
Ik wil jullie bedanken voor de dvd met liedjes van het afscheid van Connie, we hebben ze meteen beluisterd, even naar Dirk petje af wat heb je dat mooi gezongen, ik weet zeker dat Connie het gehoord heeft.
Hennie wij zijn blij te lezen dat het goed met je gaat, weet dat als het wat minder met je gaat wij als de zusjes van Connie klaar voor onze zwager staan, met heel ons hart. Je bent en blijft onze kanjer.
Ik zou zeggen welterusten en slaap lekker
heel veel liefs van Leo en Mirjam xxxjes en een dikke knuffel.
Wauw, wat een mooi gedicht en zo apart dat de gierzwaluw in de lucht slaapt, Steef had me dat al eens verteld.
Heb je dit gedicht zelf geschreven Hennie?
Ik ben altijd gefascineerd van de zwaluw, vind ze zo mooi vliegen.....
Nou, hoop op een fijn weekend,
Kus Manon xxx
Een reactie posten