Zonnedouche

Daar zijn we weer trouwe lezers,

Het slapen vannacht ging een beetje met horten en stoten. Voor Connie is dat teleurstellend want ze weet hoe belangrijk de slaap voor haar is. Uiteindelijk pakt ze toch de nodige slaapuurtjes en voelt ze zich na de douche alweer wat beter. Het ziet er naar uit dat het weer een stralende zomerdag in de lente gaat worden. Eerst is het windje nog ietwat frisjes maar Connie zit om half elf alweer buiten om de steunbandages aan te laten leggen door de thuiszorg van Pantein. Ze zit daarbij in haar tuinstoeltje waar ze met mooi weer vele uurtjes op doorbrengt.

Vandaag heeft ze een paar uurtjes in deze stoel gezeten terwijl ik de parasol zo had gezet, dat haar gezicht en bovenlichaam lekker in het zonnetje zaten. Met de ogen dicht af en toe zit ze steeds te glimlachen en genoeglijk te keuvelen alsof ze geniet van een zonnedouche. Oh wat lekker warm hoor ik regelmatig. Wat fijn dat ze nog soms fijn kan voelen en wat jammer dat het nog maar zo weinig is.

Bij de lunch maakt Rimke een lekkere tomaten omelet en voor Connie een spiegelei. Warme dingen vindt Connie heerlijk maar heel veel andere dingen ook. Zoals Rosbief, eisalade, komeinenkaas en ham. Eten is eigenlijk nooit een probleem en drinken ook niet het is zoals al eerder gezegd steeds weer feest aan tafel.

Na de lunch gaat Connie naar bed en ik ga met de auto en Bommel weer naar de Maas. Het gaat goed met Bommel zijn poot, dus lopen we wel een paar kilometer langs de westelijke Maasoever naar het noorden. De bloesem- en bloemenzee onderweg doet je wanen in de Keukenhof maar dan veel natuurlijker en mooier. Het is werkelijk een hemels gevoel om door deze oneindige bloementuin te wandelen. Ik probeer alle moois te fotograferen maar het ´rolletje´ raakt snel helemaal vol. Kijk maar eens met me mee.

Ook de stippelmotrupsen hebben hun karedinaalsmuts weer gevonden en klonten gezellig samen.

En met de auto zachtjes over het zandpad rijdend krijg je het gevoel dat de hemelpoort er misschien we zo uit zou kunnen zien. Helemaal natuurlijk geschapen, zonder ontwerptekeningen. Puur natuur.

Als ik weer thuis kom zit Connie dus weer in haar stoel te zonnedouchen. Ik wordt er helemaal blij van. Mijn dag is weer goed, eerst de bloementuin vol verrassingen en nu dit weer.

Het avondeten bestaat uit gebakken aardappelkrieltjes, biefstuk en rauwkostsalade en appelmoes. Het blijft allemaal heerlijk en Connie eet haar buikje lekker vol. Geniet maar.

Na het eten ga ik alweer terug naar de Maas en neem alle kranten van vandaag mee om te lezen daar. Maar als je denkt dat ik daar aan toe kom heb je het mooi mis. Niet lang nadat ik op mijn winderige bankje heb plaatsgenomen komt er een dame uit de noordelijke richting die vanmiddag had gelopen. Ze heeft een hondje dat ik het best kan vergelijken met Teddy Op ´t Zand. Het hondje dat tegen mij opsprong toen ik voor het eerst bij Connie thuis kwam in Hengelo. Nadat we het weer eens waren over de schoonheid van de omgeving kwam ze ongemerkt bij mij op het bankje zitten. Ze had beloningbrokjes in haar broekzak die Bommel feilloos wist te vinden. Hij werd beloond. Namen doen er niet toe maar zij is een al wat op leeftijd zijnde dame uit Sambeek en is daar altijd kapster geweest en ze heeft een drogisterijdiploma. Na haar scheiding is ze terechtgekomen in de Weijerhof waar ze nog steeds woont en haar beroep uitoefent. Ooit heeft ze bij van Uden in Cuijk een stage gelopen om haar kennis te verfrissen. Volgens mij heb ik nu genoeg verteld om voor sommigen van jullie te kunnen achterhalen wie ze is. Voor mij een aangenaam persoon die de sporen van het leven wel heeft meegemaakt. Ze wandelt dagelijks heel veel kilometers met haar hondje.

En als zij weg is zit ik even in de auto de krant te lezen en Bommel zit in de achterbak. Ik zie een man voorbijrijden op het lijkt wel een Puch bromfiets die er als nieuw uitziet. Als hij even met Jan Peters, op zijn crossfiets in gesprek is, draai ik het autoraampje snel open voordat ie de helm opzet en weg is. Ik spreek hem aan met de waardering voor zijn mooie Puch die hij heeft. Hij heeft zelf de Puch gekocht en opgeknapt. Het doet me denken aan de tijden met Henkie Geerdink in Goor die vroeger (1967) zo’n zelfde brommer had die 80 km per uur liep. Ik heb daar een paar keer levensgevaarlijk maar wel stoer op mogen rijden. Ik vertel de man dat is vroeger een pimpte Avaros had met flandria motor. Laat hij nou zo’n zelfde bromfiets hebben die hij aan het ombouwen is en waar hij een bijpassende aanhanger bijmaakt. Te gek man. Ik weet wie hij is en waar hij woont. Die gaat mij nog een keer terugzien, zeker weten.

Hebben jullie nog een goed geheugen? Weet je nog dat ik blauwe Judaspenning bij de vijver heb geplant? Nou nog even geduld en het is een echte geld(penning)boom, kijk maar als je het niet gelooft.