Inspiratie

Lieve mensen,


Na de inspirerende douche van mooie woorden en diepe gevoelens in alle verrassende reacties van ongeboren talenten op de “douche blog”, moet ik weer de naakte waarheid onder ogen zien. Op het moment dat ik achter mijn klavier kruip is het al bijna weer 11 uur in de avond. Ik moet even mijn ei kwijt.

Als ik Bommel uitlaat, een straatje verderop, zie ik weer de houtduif broeden op een eenvoudig nest van takken in een berkenboom. Je ziet hem open en bloot zitten broeden op een paar eieren, meestal 2 stuks. Als je de constructie van het nest goed bekijkt, besef je dat het eigenlijk een wonder is dat het nest met haar bewoner, 4 meter boven de grond, op zijn plaats blijft hangen. De houtduif neemt genoegen met zo weinig comfort , maar is ondanks dat in staat om voor nieuw leven te zorgen. Binnenkort zullen jonge kuikens over de rand van het nest de wereld om zich heen aanstaren. Als ze mij en Bommel dan zien, zullen ze zeggen: die met die hond moet zeker zijn ei kwijt.

Het verlossende telefoontje hierna kwam van Lucie van Paul. Of we nog wat hulp konden gebruiken dan moest ik het maar zeggen. Nou daar weet ik vandaag wel raad op op 5 mei en ik voel mij enigszins bevrijd als ik mijn ei kwijt kan. Ik kan Paul vandaag heel goed gebruiken om met mij de douche in elkaar te zetten. En voor jouw Lucie verzin ik ook nog wel wat, maar ik moet even nadenken wat in de gegeven situatie haalbaar is.

Later in de ochtend wordt de door Wiebe bestelde douchekruk afgeleverd door een koerier. Een brede aluminium kruk met in hoogte verstelbare poten waar Connie al meteen mooi haar voeten op kan leggen terwijl ze in de tuin geniet van het zonnetje. Ze is vanochtend redelijk fit en kan de gesprekken goed volgen en praat zelf ook mee. Later op de dag en avond merk ik bij vlagen een vermindering van orientatie en concentratie. Rust en medicijn moeten haar steunen.

Vlak na de middag wordt door weer een andere koerier de douche afgeleverd. 2 pakketjes, een douche bak en 4 wanden. Vlak erna komt Paul om de douche in elkaar te zetten. Achteraf blijkt wel heel duidelijk dat deze klus in je eentje niet eenvoudig zou zijn. Ik ben dus heel blij met de hulp van Paul zodat we samen het kreng overeind krijgen. Het is een heel geboor en geschroef voordat alles op zijn plaats zit. Maar met de geduldigheid van Paul en mijn praktische inzet lukt het om Connie om 21:00 de complete douche te laten zien. Ze is werkelijk onder de indruk en verzekerd ons beiden dat ze het met ons zal goedmaken. Nou schat, alleen door deze opmerking al voelen wij ons gevleid. We gaan morgen lekker douchen want zelfs een te laat ontdekte lekkage hebben we na tienen nog verholpen. Goed zo Paul, jouw geduld is bewonderingswaardig.

Maar hoe je het ook wendt of keert, Connie blijft het middelpunt van alles. Haar welbevinden is voor mij meer dan ooit de leidraad in het leven van dit moment. En het kost veel inspanning voor haar om de draad vast te houden en haar draad is natuurlijk mijn aanknopingspunt. Ik zou graag de draad willen oppakken maar heb nu meer het idee dat de draad wordt afgepakt. Toch wil ik realistisch blijven zonder mijn emoties in te leveren. Jank maar met me mee.

Hieronder Bommel die de douche bewaakt......en de mat alvast uittest.....