Connie is een kei.

Hallo lieve lezers,


Als ik vanavond aan de 131ste blog begin is het alweer kwart voor elf, eigenlijk te laat dus. Ik zie net op de blog resultaten dat er zowel gisteren als vandaag meer dan duizend pageviews zijn geweest. Terwijl Connie en Bommel op de achtergond snurken, probeer ik mij nog even te concentreren.

In de blog van gisteren is een titelfout geslopen. Connie heeft vandaag toch nog 2 sigaretjes gerookt. Eentje buiten op bed in het warme zonnetje en de laatste binnen op bed. Ze presteert het nog steeds om wakker te worden zo ook deze ochtend en meteen neemt weer de regie. Haar zo typerende karaktereigenschappen blijken nog steeds onvervalst en ze stuurt nog steeds op haar eigen eisen. En daaraan moet ik gehoorzamen.

Maar in overleg met de arts en verpleegkundigen wordt besloten de slaapdoseringen te verhogen om haar meer te laten inslapen. Via 2 injectors nu worden de medicaties automatisch gedoseerd. Wij kunnen zelf via een simpele electronische toets de dosering per uur of per 2 uur incidenteel verhogen als dit nodig is. Ik stem dat samen met Janet af. Janet is mijn steun en toeverlaat die als een zorgzame kloek waakt over Connie en over mij. Chapeau. Samen klaren wij deze feitelijk akelige klus.

Ook vandaag schijnt tussen de wolken door de zon. Vannacht heeft het flink geregend en mijn zwarte rubberboots staan half vol water. Ik had helemaal niet gerekend op regen omdat we zo anders gewend zijn vandaagdedag. Jullie ook? Als de medici nog bezig zijn Connie goed in te stellen ga ik met Bommel naar mijn favoriete natuurgebied. En het doet goed de nachtegalen en andere vogels weer te horen en soms te zien. Gisteren had ik met Carin in het avondschemer en op weg naar de levensboom, nog van dichtbij een bosuiltje gezien op een vliertak. Voordat ik mijn camera schietklaar had, vloog het beestje schielijk weg. Jammer dus, maar heel natuurlijk.

Mijn oproep gisteren om met mij mee te wandelen werd vandaag beantwoord door Dineke en Peter. Wij hebben lekker op het bankje gezeten en fijn bijgepraat met Bommel in de buurt. Zulke gesprekken in de natuur nodigen uit tot nog meer openhartigheid terwijl de wind verfrissend om je oren waait. Peter en Dineke hebben tijdens de eindfase bij Harrie van Flos een jaar geleden, hetzelfde inslaapproces van Harrie van dichtbij meegemaakt. Het zijn moeilijke tijden.

We praten over Connie, de begrafenis, het verdriet en alles wat er nog gaat komen. Maar bovenal praten we tijdens de wandeling over de nachtegalen, de bloemen en de bijtjes, de stippelmotjes, de ondergaande zon en nog veel meer.

Bij het afscheid van Connie is het haar wens om de steen en de kei als symbolisch waarde na te laten. Ik wil jullie nu alvast vragen om zelf een natuurlijke kei of steen te zoeken die je straks bij het graf van Connie mag leggen, iedereen is welkom. Alle stenen worden later in een symbolische grafsteen verwerkt. Alle stenen, groot of klein zijn goed als ze maar door de natuur gevormd en geslepen zijn.
Hierna een voorbeeld van mijn eigen verzameling uit heel Europa.

Dank jullie wel voor de enorme belangstelling. Connie slaapt nog steeds rustig en Bommel begint net aan zijn laatste tandenreinigingsbotje. Hij heeft ook een pijnstiller gehad want hij heeft weer wat last van zijn artrose. Als afsluiting schenk ik jullie nog graag deze bloem (er)bij.