Eindelijk Getrouwd

Hallo lieve mensen, daar zijn we weer.


De storing van gisteren is gelukkig verholpen en ook de trouwerijstress is tot een enigszins verdraaglijk nivo gedaald. Tjonge jonge wat een energie en inspanning heeft het gekost om die twee met Lotte getrouwd te krijgen. Kosten nog moeite zijn gespaard maar het is meer dan een onvergetelijke dag geworden, niet alleen voor de bruid en de bruidegom met hun kroost maar voor alle gasten die waren genodigd.

En Connie heeft de langverwachte dag van haar leven beleefd. Ze had van te voren al gezegd dat ze tot het laatst toe zou blijven en dat is helemaal gelukt. Vanaf de middag heeft ze eerst de trouwceremonie gevolgd in de kloosterkapel door de ambtenaar van de burgelijke stand. Tijdens de ceremonie werd er prachtig gezongen door Koen en Dirk die ook de muziekale begeleiding verzorgde op een electrische piano.

Wouter zijn jawoord ging uiteindelijk over in een hevig snikken en knikken maar dat laatste betekent wel JA. Och errum en hij had s’nachts bij Gerrit en Ria nog zo zitten schrijven en oefenen dat ie er bijna bij in slaap viel. Ondanks de geringe nachtrust stond Wouter toch op tijd bij ons voor de deur met een prachtig bruidsboeket voor Carin, een bruidsboeketje voor Lotte en een prachtboeket voor op de Peugot Cabrio 206 van Annie en Bert.

Wouter mag zich bij ons in zijn huwelijkstenue tooien. Hij heeft de schoenen al flink ingelopen en de knelpunten zijn weggewerkt. Zijn bruine kostuum van goede snit past goed bij de stropdas en Wouter zijn eigen koppie. Van mij mag ie gerust naast zijn schoenen gaan lopen, alles is een moooi geheel. Zijn haren doet ie zelf, in de badkamer door vreselijk hard met zijn hoofd heen en weer te zwaaien. Dat deed hij vroeger ook al en ik vond het altijd heftig zoals die haren heen en weer werden geslagen tot het juiste hoogtepunt werd bereikt. Ik heb het nu zelf ook even geprobeerd, maar het is mislukt. Connie vindt Wouter geweldig in zijn pak en die twee vallen mekaar in de armen, geweldig.

Rond half twaalf komt Lotte papa ophalen want hij moet om 12:15 bij mama zijn met de cabrio, de bloemen en Lotte. Lotte inspecteert nog even als engeltje de toestand van oma’s vijvertje en ziet tevreden dat alles goed is. Dag lieve oma, ik zie je straks met opa in het Elzendaalklooster als mama en papa gaan trouwen.

Nu wordt het voor ons ook spannend want we moeten na de lunch ons ook gaan aankleden voor de grote dag. Wiebe helpt Connie met haar garderobe totdat ze er helemaal topklasse uitziet. Wat staat ze er mooi op. Ikzelf hijs mij dan ook in het nieuwe overhemd met stropdas en donkerblauw kostuum. Mijn schoenen worden door Wiebe nog eens ingespoten tegen eventuele knelpunten en het serum helpt echt want ik heb nergens last van gehad alleen van lange neuzen want ik kom steeds te vroeg aan…

Maar als wij Carin zien in haar betoverende jurk als ze naar het altaar schrijdt waar Wouter en Lotte haar opwachten, zijn wij verrukt over haar bijzondere schoonheid en de warme tranen die een vertederend gezicht verlaten. Oprechte liefde met een aangenaam warm hart. Kus. Zo raken wij allen betoverd van deze dag vol liefde en warme mensen die zich erin mogen baden. Gelukkig dat het zo mag zijn.

Het jawoord van Carin klinkt ietwat onzeker maar ze zegt in geval wat ze zeggen wil en dat is JA, hoewel niet iedereen goed luistert. Door Cas, Lotte en Job wordt het lot geveld met een grote houten hamer, boem, boem, boem, op het altaar. Het huwelijk is een feit, lang zullen ze leven. De tranen vloeien rijkelijk bij ons allen en iedereen en de gevoelens van blijheid en geluk blijken goed samen te gaan met gemengde gevoelens en verdriet. Vandaag viert de vreugde de boventoon en zo heeft Connie het ook gewild. De eeuwig verantwoordelijke Connie ontslaat zich nooit van haar verantwoordelijkheid. Belofte maakt schuld maar bij haar krijgt de schuld geen kans.

Na de huwelijksvoltrekking gaat het hele gezelschap de wei in, in een stralend zonnetje met een glas champagne. De kinderen hebben een grote speelweide met luchtkasteel ter beschikking en de ceremoniemeesters valt al wat druk van de schouders. Iedereen zoekt voorlopig zijn eigen plekkie in de zon en kan genieten van de kloostertuin.

De fotograaf kan naar hartelust groepjes bij elkaar vegen om de meest uiteenlopende kiekjes te maken. Ik sta zo vaak op de foto met mijn kale manen dat iedereen er straks schande over spreekt. Ik ben nl niet fotogeniek. Dat is meer de sterke kant van Connie, maar nu even niet.

In de namiddag volgt een stijlvol diner aan met stijfsel gestijfde tafellakens en servetten, die in principe aan mij niet zijn besteed. Ik maak er meestal een knoeiboel van en schaam mij dat al die schone lakens besmeurd zijn.

Ik ga niet zeggen wat we allemaal gegeten hebben maar het was buitengewoon smakelijk. En Connie, die nog nooit garnalen heeft gegeten, heeft genoten van dit voorgerecht. Nou ja zeg... Je bent nooit te oud om wat geks te eten. Gelukkig hou ik alle geks in de gaten.

Na het eten gaan Connie en ik een tukje doen in een vergaderzaaltje. Voor Connie een luie stoel en ik heb zelf op de grond gelegen met mijn onderbenen op een stoel. Toen de muziek begon te spelen had Connie er snel genoeg van. Teveel lawaai. En ik voel me in mijn sjieke pak op de grond ook niet helemaal lekker meer. Je moest dat stel eens zien…..

Dus Connie terug in de rolstoel en naar de feestzaal waar we zojuist de filmpjes van Carin en Wouter vroeger, gemist hebben. Ton, de vader van Carin had nl alle oude 8mm filmpjes gedigitaliseerd en fragmenten daaruit laten zien. Lachen hoor. En Ton bedankt voor de DVD’s dan kan ik zelf ook mooi alles zien met Connie.

Daarna volgen optredens achter elkaar, de WC (Wouter, zegt geen nee voor een kwartiertje op de WC), the blues brothers ensemble van Peter en Pierre(mannen zijn geen nonnen), Ton en Wilma over vroeger en nu, en alles wat we verder gemist hebben.

Connie heeft de hele avond heel veel mensen om haar rolstoel gehad en wordt als een bijenkoningin beschermd door de zwerm. Het is hartverwarmend om te zien hoe actief ze deelneemt aan het hele gebeuren en de conversatie in gang houdt. Ik weet uit ervaring met haar de laatste tijd hoeveel energie dit kost maar ze heeft er alles voor over. Wat een kei he. Connie is en blijft een kei, vandaag, morgen, altijd..
Vannacht ben ik de hoofdverpleger en Dirk mijn assistent die al slaapt. Het is bijna half twaalf en de oven staat aan voor Connie met 2 fricandellen. Ze ligt al in bed en ze is nog moe van gisteren. Maar die fricandellen gaan er nog wel in, Al moet ik ze zelf opeten.

Nou, ik heb de piep wel leeg , tot de volgende blog, toch??
Ik had nog wat meer fotos maar die komen morgen of zo.......

storing

Hallo beste bloggers,
Vanwege een storing is er vanavond geen blog.
Tot morgen.

Wouter, Carin en Lotte !!

Hallo bruiloftsgasten en anderen,


Alweer heel wat blogs geleden heb ik verteld dat ik in de voorkamer slaap en Connie zon 20 meter verder in de achterkamer. Ik heb haar vanochtend al een tijdje horen rommelen en later met de TV aan. Om 8 uur neemt ze haar ontbijt en word ik ook betrokken in haar bedrijvigheid. Het is wel duidelijk dat de bruiloft morgen haar bezig houdt. Ze probeert mij te bewegen om op te staan want bij het passen gisteren is gebleken dat ze met het vocht in haar voeten en enkels niet in de laarzen past. Ik moet mee naar de winkel van Paula om nieuwe schoenen te halen want de schoenen die ze vorige week heeft gekocht in St.Anthonis zitten weliswaar goed maar daar ga je niet mee naar de bruiloft, eecht niet. En zeker niet onder de chique outfit die ze morgen draagt.

Ze staat erop dat we met zijn tweeen naar Paula gaan, in het centrum van Boxmeer. Ik bel de winkel vast op om Paula voor te bereiden maar volgens Jenny werkt ze sinds 3 weken niet meer op donderdag. Hè nou toch, dat had ze ook wel even kunnen laten weten….. grapje. Kim zoekt Paula thuis even op en ze gaat meteen naar de winkel om Connie te helpen. Nou is de chique stijl van de schoenen in de winkel (van Henk en Cocky) waar Paula werkt, niet bepaald geschikt voor gezwollen dikke voeten. Maar waar Connie op had gerekend, gebeurt binnen 10 minuten. Ik geloof dat het 2e paar schoenen al direct paste en ook voldeed aan de smaaknorm van Connie. En deze jongen was al meteen blij dat Paula Connie zo goed kent. Helemaal blij verlaten we samen met Paula de winkel en de regen deert ons niet. Connie is bijna strijdlustig en wil morgen vanaf half twee alles meemaken.

By the way, Cocky is ook niet op haar mondje gevallen. Nee nee, in Madrid is ze van de trap gevallen en heeft haar elleboog gebroken, echt waar. Dineke zit inmiddels weer achter het autostuur en nu moet Cocky 6 weken in de lappenmand. Ik wens alle brokkenpiloten heel veel sterkte bij het herstel.

Het is ondertussen alweer te laat om in Oeffelt de gel voor de pruik te halen. Maar ik weet nu de openingstijden na 12 uur, dus sta ik om twee uur daar in de winkel. En gelukkig hebben ze diezelfde pot gel waarvan ik de lege heb meegenomen. De eerste pot kwam van de pruikenmaker Klaus in Cuijk, maar die kocht ze zelf ook in Oeffelt.

Op de terugweg naar Boxmeer ga ik ter hoogte van het ziekenhuis even tuincentrum Overvecht binnen. Ik zoek nog wat lage bloeiende plantjes voor rondom de vijver en een paar waterplanten. Ik koop er een stuk of 15 en ook nog een 60 cm hoge witte Petunia die in een dubbele gescheiden laag in de pot staat. Ik had eerst zo’n soort kleine bol margrieten op stam maar die stonken naar poep. Achteraf was ik blij met de petunia waar Connie meteen verliefd op werd. Hij staat nu heel centraal op de romaanse zuil tegen de brede schuttingmuur naast de vijver, dat breekt in combinatie met onze witte seringenboom die volop in bloei staat. Ik heb alles meteen geplant onder het toeziend oog van Lotte die tussendoor nog even binnen kwam om papa’s kleren af te leveren die hij morgenvroeg hier komt aantrekken. Daarna mag hij met Lotte mama gaan halen thuis en het feest kan beginnen. Het koninklijk paar viert feest in klooster/kasteel Elzendaal.

Connie geniet van de aangeklede vijver en neemt uitgebreid de rust omdat alles in gereedheid is gebracht. Ik heb zelf mijn lange neuzen schoenen van Kims bruiloft van de zolder gehaald en ingespoten met een soepelheidsserum van Wiebe. Morgen nog een keer herhalen ik zal lopen als een kievit.

Na het avondeten met een overheerlijke lasagna van Wiebe, ga ik nog even de zware boodschappen doen bij AH. Daar kom ik Peter tegen die wel spijt heeft dat hij niet mee is geweest naar Gryphus naar Jan Kwakman van de SVP. Trouwens Peter kende hem al van een tijd geleden toen hij ook in Gryphus was. Verder kom ik hier nog de baas van Carin tegen die net als Peter, morgenavond ook is uitgenodigd.

Ja, en voor de rest van de avond strekken wij onze benen en gapen onze mond,

Want na deze nacht, komt een nieuwe morgenstond,

Op een dag vol passie en elan, beleven wij tesamen het grote liefdesuur

En dan gaan wij feesten vol vlam en vol vuur.

Hoezee hoezee, voor het paar en hun kleine meid.

Wij wensen ze een gezond leven met heel veel geluk en jolijt.

Hoera, hoera, hoera voor onze prins en zijn prinses

En niet te vergeten, onze Lotte, de betoverende kleine prinses.

Tot morgen,
als je niet naar de bruiloft van William en Kate hoeft………

Druk, druk, druk

Lieve mensen,


Voor het eerst sinds weken is de temperatuur niet meer van dien aard dat we s’morgens al lekker kunnen aanschuiven in de tuin. De eerste regenwolken hangen eindelijk weer eens aan de lucht en hopelijk zijn we in de loop van de dag verlost van alle stuifmeel. Een zegen voor hooikoortslijders en autopoetsers.

Connie heeft gelukkig goed geslapen en kunnen bijtanken. Gisterenavond, toen ik thuis kwam van Pierre was ze wel wat moe maar vandaag is ze er weer. Ze roept al vanuit haar bed dat ik moet opstaan want ik moet naar een afspraak met Gerrit Ceelen om 11:00 uur. Het is dan 9:00 uur. Ook moet ik weer op pad voor een overhemd en een stropdas. Nog voor de afspraak met Gerrit leg ik in de bedoelde kledingzaak mijn wensen uit om na de afspraak de hemden en dassen op zicht mee te nemen. Want ik koop niks zonder goedkeuring van Connie, maar dat begrijpen jullie allemaal wel, toch?

Bij terugkomst in de winkel om 12:00 regent het pijpenstelen en hebben ze nog niks voor mij klaar gelegd vanwege de drukte. Uiteindelijk neem ik 5 overhemden en vijf stropdassen mee voor de keuring, daar doen ze niet moeilijk over bij Jansen Jansen. Gelukkig wordt er door Connie 1 overhemd en 1 stropdas goedgekeurd, pfff geslaagd. Als ik de rest weer terugbreng laat ik meteen een goeie knoop in de stropdas leggen om stress vrijdag te voorkomen. Daarna rij ik even naar Oeffelt voor een pot speciale gel voor de pruik van Connie. De winkel is echter om 16:00 uur al gesloten en het is al half vijf. Morgen weer van 10-12 uur.

Op de terugweg naar Boxmeer passeer ik het nieuwe Maasziekenhuis dat sinds vorige week in gebruik is genomen en waarvan ik mij al heel lang heb afgevraagd of Connie daar ooit nog zou belanden. Maar gelukkig is ze thuis en doen we er alles aan om het haar naar de zin te maken.

Vanmiddag hebben we een uitgebreid gesprek gehad met een vertegenwoordiger van Dela, Uitvaartverzorging. Zowel Connie als ik hadden behoefte aan het bespreken van haar uitvaart en de wijze waarop we dat ingevuld willen hebben. Het was een goed gesprek en de meeste vragen zijn beantwoord. Zo wordt de definitieve invulling, begeleiding en beleving van de laatste levensfase van Connie geen verrassing. We zijn tevreden. We krijgen 2 mooie invulboekjes voor Job en Lotte met de titel: “Dag lieve oma”. Daarin kunnen ze hun eigen kinderbeeld van oma vastleggen.

Intussen zijn de ceremoniemeesters Kim, Dirk en Koen ook druk, druk, druk. We wachten met grote spanning de bruiloft af. Maak het niet te bont zeg ik, maar veel succes met de voorbereidingen.

En Wouter en Carin, blijf kalm alles komt goed, hoe dan ook. Nog maar 2 nachtjes ……

je mag huilen
je mag zingen
je mag treuren
je mag springen
alles mag gebeuren,
het zijn immers onze eigen dingen.

De bruiloft

Lieve allemaal,




Van Hennie mogen wij even gebruik maken van zijn geweldige blog….



Van verschillende kanten komt ons ter oren dat er mensen zijn die de trouwplechtigheid zouden willen bijwonen. We vinden het heel warm om te horen dat men er graag bij wil zijn om het mee te beleven.

We hebben er echter bewust voor gekozen om het daggedeelte (van 14u tot 20u) met een select gezelschap te vieren, dus ook de ceremonie is niet openbaar.

Alle andere genodigden zijn voor de feestavond van harte welkom vanaf 20.00uur.



Heel veel liefs en groetjes,

Carin en Wouter

Babyface

Hallo trouwe lezers,
Al vroeg vanmorgen heeft Wiebe gebeld met de diabeetverpleegkundige van het ziekenhuis in verband met bijstelling van de insulineinjecties. De bloedsuikerspiegel is wat aan de hoge kant. Er wordt een nieuw schema opgesteld om de waarden onder controle te krijgen.

Connie is wat zenuwachtig omdat ze bang is dat ze te laat bij Dorien komt voor haar schoonheidsbehandeling. Ze blijft aandringen dat we moeten gaan maar het is nog lang geen elf uur. Uiteindelijk om 10 voor elf stappen we in de auto en 5 minuten later staan we bij Dorien op de oprit. Ze heeft ons al zien aankomen en is helemaal klaar voor de behandeling van Connie. Ik hoef niet veel te vragen of toe te voegen want ze leest dagelijks de blog. We nemen moeiteloos de voordeurdrempel en ik zet Connie af vlak voor de nieuwe electrische behandelstoel in Doriens professionele behandelkamer waar ze alle hulpmiddelen tot haar beschikking heeft. Hier durf ik Connie met een gerust hart een paar uur (of langer) achter te laten. Doei, succes en tot over ongeveer 2 uur. Dorien zal mij bellen als ze klaar is.

Ik rij nog even snel naar huis om met Wiebe de overdracht naar Janet te overleggen want ik moet zelf daarna het dorp in naar de stomerij en naar de kapster. Door een klein misverstand over de lengte van mijn manen is de eerste proefschering 0,4 cm en dus te kort. Connie had gezegd, niet te kort en ik had de kapster nog duidelijk gemaand. Maar ja, een te korte proefschering eindigt in een kort resultaat. Het lag aan de instelling van de tondeuse ten opzichte van de hulpstukken. Maar och, ik heb nog tot vrijdag om ze weer aan te laten groeien. Dan zie ik er op de bruiloft toch nog bedekt uit, hoop ik.

Vervolgens duik ik de herenkledingzaak binnen voor een nieuw overhemd met stropdas. Ik heb duidelijke instructies van Connie meegekregen maar helaas. Het sterk getailleerde bloesje dat Leo vorige week aanhad was voor mij te klein en mijn nek te dik. De andere exemplaren die ik mocht meenemen werden door Connie afgekeurd, inclusief de stropdas.

Nog even een paar korte (dames) sokken gekocht voor mezelf bij de Hema en 6 extra drinkglazen,omdat de afwasmachine voortdurend draait en we steeds zonder glazen zitten. De verkoopster heeft me trouwens damessokken aangesmeerd omdat er geen herenversie was. Maat 39-42 geldt voor beide sexen. Ik moet ze nog proberen, ik weet het ook niet.

Alles bij elkaar ben ik 2 uur weggeweest als ik weer thuis ben om 13:00 uur. Ik spreek daar Janet die weer terug is van weggeweest. Ik laat de spullen thuis achter en ga Connie weer ophalen. Als ik daar binnenkom hoor ik als eerste dat ze nog niet klaar is en dat ik gebeld zou worden. Sorry hoor. Connie ligt nog languit op de zeg maar gerust massagetafel en laat haar gezicht verwennen door Dorien met lekkere warme handdoeken, massages, potloden, kleurtjes op de wimpers en wenkbrauwen en nog veel meer. De huid op haar gezicht lijkt weer een babyhuidje. En ze ligt daar te genieten alsof ze er niet genoeg van kan krijgen. Ik heb van Dorien begrepen dat ze ook mannen behandelt, dus heren zet je schroom af en laat je ook eens verwennen. Als herboren verlaat Connie de schoonheidssalon en ze vindt Dorien om te zoenen. Bedankt Dorien.

Janet heeft later op de middag alle door Connie afgekeurde kleren weer teruggebracht. In plaats daarvan kwam ze zelf na anderhalf uur terug met drie zomerjurkjes en een mooie handtas. Ze had gezien hoeveel kleren Connie had en dacht dat wil ik ook. En wacht maar tot haar man de bankrekening ziet, ik hoop dat het goed afloopt. Maar Connie en ik vinden haar nieuwe kleren heel charmant. Maar ja, ik moet het eerst aan zien, toch? Dat gaan we wel beleven.

Op de foto zie je Ben, Janet, Lucy en Connie

Nou ja zeg, wat een vroege blog. De reden is dat ik straks bij Pierre een potje voetbal ga kijken en dat het wel eens later kan worden dan blogtime. Ik wil geen smachtende fans de nachtelijke uren injagen vandaar.

NOG 3 NACHTJES SLAPEN.............Love you

Nej kledje

Hallo blije lezers,


Gisterenavond laat, na twaalven en na de blog, ben ik nog even met Connie buiten de sterrenhemel gaan bekijken en bewonderen. Ik wilde toch nog eens van haar horen en zelf zien of we het over dezelfde ster hebben waar ze vaak over praat. Hij zit ergens noord westelijk van de Grote Beer en vormt tesamen met 2 minder heldere sterren een driehoek. De naam van de ster laat ik nog eens door een deskundige vaststellen.

Tweede Paasdag is eigenlijk zo’n dag dat je aan vakantie gaat denken of al weg bent. Connie heeft de 2e paasochtend goed doorgebracht na een behoorlijke nachtrust. Ze is fit en doet zoveel mogelijk overal aan mee. Tijdens de lunch is ze ook in beste stemming en geniet echt van haar eten. Ik noem het zonder schroom lekker smullen. En Wiebe en ik smullen graag mee. Zelfs Bommel doet verwoede pogingen ergens iets van tafel te pikken, foei en ga naar je brokken!

Na de lunch is het zonder parasol helemaal niet meer uit te houden in de zon. Daarom installeer ik Connie in de schaduw waar ze even later honingraat figuren aan elkaar gaat zitten naaien met een heel klein naaldje. Ik begrijp er niks van hoe ze de hele regelmatige en fijne steken zonder haperen kan zetten. Het valt me voor het eerst op hoe fijn de steekjes zijn. En dan heb ik het nog niet eens hoe ze de draad moeiteloos in de naald krijgt. Je voelt gewoon aan alles dat dit haar ding is om te ontspannen. En op haar hoofd zit natuurlijk een muts.

Connie smeert zich elke dag in met zonnebrandcrème. Want ze mag zeker niet verbranden. Alleen haar schouders mag ik doen. Ze is al aardig bruin geworden tijdens al het mooie weer dat we in dankbaarheid genieten.

Morgen gaat ze om 11 uur naar Dorien voor de nagels en het gezicht. Ikzelf ga dan even naar de kapper om mijn wapperende haar te laten knippen. Want we moeten natuurlijk wel gefatsoeneerd op de bruiloft verschijnen. Ik was zonet nog even op bezoek bij Lotte die net ging slapen. Ja, ja, de grote dag nadert en de zenuwen worden langzaamaan wat gespannen. Maar geen angst want alles is tot in de puntjes verzorgd door Carin en Wouter. Ze ogen allebei redelijk relaxed maar soms hebben rustige wateren, woelige golven. Hoe dan ook, we gaan er met zijn allen een feest van maken en er valt genoeg te eten, te drinken en te babbelen. Connie verheugt zich ook bijzonder op deze dag waarvan ze vaak heeft gezegd de afgelopen dagen, dat het veel te lang duurt. Nog 4 nachtjes lieverd en dan gaan we er iets moois van maken. Het neje kledje hangt al klaar……Als het weer vrijdag net zo mooi is, teken ik ervoor!

De 24-uurs zorghulp begint steeds beter te bevallen. Ik hoef steeds minder te doen en Connie wordt prima verzorgd. Zelfs Bommel wordt regelmatig door hen uitgelaten en zij hebben al heel wat van Boxmeer gezien want boodschappen doen hoort ook tot het takenpakket. Op de dag van de bruiloft is Wiebe aan de beurt. Hij is de hele dag stand-by en zal op een aantal vaste tijdstippen Connie helpen verzorgen. Voor Connie een vertrouwd idee en voor ons een zorg minder.

Connie heeft vanmiddag al helder en duidelijk aangegeven dat ze in de week na de bruiloft, mits het weer goed is, met de caravan naar de camping wil. Waarschijnlijk de Ullingse Bergen. Wiebe heeft meteen gezegd dat ie meegaat als het er van komt. Hij is ook een raskampeerder die we wel in de voortent kunnen stoppen met de gordijnen dicht. Als de condities het toelaten gaan we dit zeker doen, een echte uitdaging zeg ik.

Afspraak is dat we er verder niet mee bezig zijn want de bruiloft staat deze week voorop. Wij hopen velen van jullie te ontmoeten vrijdag, fijne dagen nog ook van Connie.

Fotos 1e paasdag

Beste paasmensen,

Vandaag 1e Paasdag 2011 en het leven gaat gewoon door. De bloeiende meidoorns (links) in de Maasheggen en de berenklauw (rechts van de weg) tooien het zandweggetje met een wit gordijn van geurende bloemen. Dit landschap leeft zogezegd.

En hoe is het vandaag met de levensboom? Nou ja zeg, die leeft echt gewoon door al meer dan honderd jaar. Hij gebruikt gewoon het nieuwe voorjaar om zijn groene jas weer aan te trekken. Het bladerdek zal de komende dagen steeds dichter worden terwijl de vogels al tussen de takken zitten te broeden op hun eitjes in de kunstig gemaakte nesten. Het leven lijkt zo verbazingwekkend eenvoudig maar is het dat ook? Dat vragen wij ons vaak af natuurlijk en het antwoord ligt niet zomaar voor de hand. Soms voelt het beter, soms niet.

Alles wat is, is ons nou eenmaal gegeven en daarmee moeten we het doen, de levensboom evengoed. Die klaagt ook nooit.

Hoog bezoek wederom van de kleinkinderen Job en Lotte. Ze komen Paaseieren zoeken maar zijn wel eerst even toe aan een lekker ijsje met dit warme weer. Pappie en mammie zijn natuurlijk ook hier en oma is blij met deze kleine Paasviering. 

Onder een heel warm zonnetje worden alle paaseieren en paashazen enthousiast opgezocht in de tuin en in een mandje verzameld. Door de warmte zijn ze bijna gesmolten maar Wouter legt ze nog net op tijd in de koelkast. Alle chocolade wordt meegenomen naar huis om van te smullen. Bedankt opa en oma.

Even voorstellen, dit is Wiebe. Hij heeft vanmiddag Janet afgelost. Met hem zullen we het tot dinsdag moeten doen. En dat gaat lukken, zeker weten. Hij valt al meteen met zijn gat in de boter want hij mag meedoen met ons gourmetpartijtje. Eet smakelijk.

Nou fijne Paasdagen verder en tot de volgende keer. Ook de groetjes van Connie aan iedereen.

Een brief..

Beste paashazen,


Vanochtend was Connie al vroeg in de weer om haar dagplanning in te vullen. Met de agenda in bed legt ze allerlei afspraken maar vooral eigen wensen vast. Ikzelf lig nog een tijdje in bed, dat niet meer als treincoupe fungeert omdat Connie al weer een tijdje zonder extra zuurstof door het leven gaat. Het duurt niet lang of ik word aangesproken dat het tijd wordt om op te staan, want ze wil schoenen gaan kopen bij van Tits in St.Tunnis. Dezelfde schoenen als Els twee weken geleden daar heeft gekocht.

Vanwege ophoping van vocht in haar voeten zoekt ze een ooglijk schoentje dat voldoende bewegingsruimte geeft. Ze zegt in de winkel nog dat ze het liefst pums aan zou trekken, maar dat oogt niet in een rolstoel. Ja, ja we zijn met de rolstoel de winkel binnengereden maar Connie had het niet meer want volgens haar moet ik een rolstoelrijbewijs gaan halen vanwege de onverantwoorde standjes die zij in de rolstoel moet ondergaan. Ik ben mij van geen kwaad bewust en meen dat ik alles onder controle heb. Gelukkig slaagt Connie en loopt bijna de winkel uit met haar nieuwe schoenen. Als we weer thuis zijn is ze heel content en blij dat haar wens is ingevuld en dat ze het zelf heeft kunnen volhouden zonder problemen.

Terwijl wij op pad waren heeft Janet op de fiets alvast de eerste boodschappen gedaan voor het Paasweekend. Gemiddeld zijn wij hier met 3 personen in huis maar als ik de boodschappen tel lijkt het wel een katholiek gezin van elf man. Ik ga later zelf met de auto boodschappen doen voor het avondeten, en de rest voor de beide paasdagen. Gelukkig waren de paaseitjes twee zakken voor de prijs van een!

Toen ik vanmiddag op de fiets nogmaals uit het dorp terugkwam zag ik onderweg een kraai op het gazon met zijn bek open naar adem happen. Zulke extreme vormen van zoeken naar afkoeling hoor je op zaterdag 23 april niet te zien. Ik heb zelf ook last van de warmte en van stuifmeel in de ogen, alsof er zand in zit.

Janet heeft van de aspergeschillen van gisteren een heerlijk soepje getrokken dat we als voorgerecht eten, wauww. De afspraak voor het eten vandaag is dat ikzelf zal koken. Ja ja. Ik kies voor kuiken drumsticks uit de oven met een frisse komkommersalade(uit eigen hand)met een zoetzuur sausje en bieslook. Daarnaast een krop oerhollandse salade zoals wij die vroeger altijd aten, met dezelfde zoetzure saus, uitjes, cherrytomaatje, croutons, fètakaas blokjes en een gekookt eitje. Aangevuld met frietjes van de Flip. De dames eten zich werkelijk bijna rond, ikzelf ben iets voorzichtiger. De complimenten maken mij enigszins verlegen terwijl ik daar nog in een keukenschortje aan tafel zit. De resterende komkommer en salade en 2 drumsticks worden zorgvuldig bewaard in plastic schaaltjes tot morgen. Zie verder de foto.

Maar nu ga ik wel oppassen dat deze blog geen kookboek wordt, dus dit was voorlopig het laatste gerecht.

Trouwens de artiest die ik gisteren bescheurd heb was Andre Manuel, alias Jan Kwakman, vriend van Sjoerd Overbeek en een neef van mijn zwager Fred Bomans ben ik achtergekomen. Nou, ik wist niet dat ik zo’n gore familie had. Die Andre beweerde zelfs dat er vroeger een bezorger van de Twentse Courant schijnt te zijn geweest die maanden zoek was bij de bezorging. Omdat ie lopes naar Vierlingsbeek de krant ging bezorgen. Ha ha ha. En ik vraag me nog af waar die malloot die lama heeft gespuugd, ik geloof er niks van. Als je meer wil weten over Jan Kwakman tik je in: jankwakman.nl

Terwijl ik deze blog zit te schrijven hoor ik op de achtergrond Connie het lied van Andre Hazes op TV meezingen, “Een brief aan mijn moeder”, en het klinkt nog ook. Nou ja zeg…….. Ik hoop dat haar vader en moeder deze blog ook volgen, zodat ze ook trots kunnen zijn op hun dochter, dat zou wel heeel mooi zijn…

Lieve luitjes, morgenvroeg om 09:30 uur paasontbijt met Connie, Janet en ik. Jullie allemaal hele fijne Paasdagen.

En jullie Harry en Giny en kinderen wensen wij net zoveel sterkte als wij hebben mogen ervaren.

En Jan Willem en Wendy en de kindjes, voor jullie ook volle kracht om te overleven.

Dag.
En Connie heeft me nog op het hart gedrukt dat ik moet zeggen dat ze zeer geroerd is door al jullie kaarten, jullie brieven, jullie bloemen, jullie bezoeken en jullie andere warme reacties, hulp en ondersteuning. Het doet haar heel erg goed dat jullie zo met haar meeleven. Dankjewel jullie allemaal!!

Gryphus

Hallo Nachtdravers

Nou verdomd, het lijkt wel een soort verslaving te worden. Op dit late uur ben ik net een uurtje terug uit het mini theaterzaaltje Gryphus in Vierlingsbeek dat de echte bloggers wel kennen. Ik ben de naam van de stand-up comedian alweer vergeten maar het was een rasechte tukker uit Almelo die ons in ruim anderhalf uur heeft doen verbazen met zoveel schuttingtaal en racistische uitspraken dat ik voorlopig met het schaamrood om mijn lippen door het leven zal gaan. Hij deed dat op een zodanig sublieme wijze dat ik nog lang mijn waardering voor een dergelijke waterval van gore woorden zal blijven behouden. Ik moest tijdens de voorstelling mijzelf en mijn gevoelens terzijde plaatsen om de humor van overlijdensadvertenties etc. te genieten. Soms strak en dan weer losjes in de stoel heb ik de kanonnades doorstaan, ook van de duitse persiflages op de stem van Hitler. Chapeau voor de ongecensureerde teksten en het improvisatie vermogen van deze ook nog talentvolle meezingliedjes comedian die lamas gewoon terugspuugt..

Op de valreep kwam ik in contact met Pierre gisteren om ons stamtheater te bezoeken. Last but not least kwam ook Wouter in beeld om met ons mee te gaan. Hij kan ook zo heerlijk dubbel liggen van dit soort humor. Ik heb hem nog net op tijd kunnen overhalen om ook mee te gaan omdat hij vrijdag a.s. gaat trouwen en dit dus wel eens de laatste keer kan zijn. Carin, die zorgvuldig haar schouders probeert te bruinen voor in de trouwjurk, is in een goeie bui en Wouter mag mee. Zo begint dat getrouwd zijn dus al nadrukkelijk onder huwelijkse voorwaarden.

Connie vindt het helemaal geweldig dat wij samen naar theater gaan en moedigt ons alleen maar aan. Vandaag was het trouwens alweer mooi weer, het houdt niet op. Connie geniet elke dag in de tuin en komt echt tot rust bij het kabbelende vijvertje. Geen drukte, niet moeilijk doen. Ze is al aardig bruin.

Vanochtend heeft ze het hele gesprek met de particuliere zorgverlening van Zuster Jansen bijgezeten en haar zegje gedaan. Als je meerdere zorgverleners over de vloer krijgt die dagenlang, 24 uur per dag in jouw privacy omgeving meeleven, mag je wel jouw eisen stellen. En dat gebeurt ook, daar zie ikzelf ook voortdurend op toe. Wij stellen ons soepel en kwetsbaar op en daar moet op geanticipeerd worden. Zoniet, dan houdt de relatie helaas maar noodzakelijk op. Punt.

Janet voelt de situatie heel goed aan en dat maakt de relatie tot een prettige samenwerking. Wij van onze kant doen ons best om voor haar dezelfde beleving te maken. Wij maken s’ochtends al afspraken over het eten van vanavond. Vandaag komen wij tot de verrassende keuze om een aspergemenu te maken, door Janet. Ze is in voor elke optie en verrast zichzelf telkens weer. Via internet worden een aantal menukeuzes uitgeprint. Volgens democratische begrippen wordt dan een keuze gemaakt. Trouwens Kim had dezelfde gedachte voor haarzelf en ik heb later begrepen dat zij dezelfde keuze hebben gemaakt dan wij. Ik zal het hoogstandje van Janet hierna laten zien, het was verrukkelijk.

Toen wij terugkamen uit het theater, hebben wij nog even bij Connie een biertje gedronken, dat had ik haar beloofd. Tijdens dit gezellige samenzijn oppert Connie nog een hartig hapje voor de heren, maar die slaan het af. Maar eigenlijk wil ze zeggen dat ze zelf wel iets hartigs lust. Dus trek ik nog even een groenteloempia uit de diepvries, bij gebrek aan bitterballen, frikadellen en kroketten. Loempia met een flinke scheut maggi, mmmmmmmmm.

Verder heb ik vandaag via Internet een nieuwe mobiele douchecabine gekocht omdat ze zich boven niet kan douchen, al een paar weken dus. Ik probeer nu nog de levertijd van 2 weken te bekorten volgende week want het moet niet te lang duren. Een warme douche in de ochtend is eigenlijk altijd een soort van levensvoorwaarde voor haar geweest, maar in de gegeven situatie lever je eigenlijk veel te veel in. Maar helaas, thats life of soms, no life.

Overbeek, ophouden nu en slapen, het is weer mooi geweest doei allemaal…………………………….

Gebakken eitje

Hallo, zijn jullie er nog…….


Het voorjaar blijft ons verrassen. Heb ik gisteren voor een paar euros mijn auto gereinigd van een laag gele stof, vanochtend kon ik opnieuw beginnen. Heb ik dat of heb jij dat ook? Het was mijn eerste autowasbeurt sinds de winter. En zeg nou zelf, eind februari waren er nog snode geesten die dachten dat een Elfstedentocht er misschien nog wel in zat. Nou, die zijn mooi bedrogen uitgekomen. Nog geen zes weken later begint het gevaar voor bosbranden al op te doemen. En de laag gele stof op mijn auto? Het blijkt te gaan om stuifmeel van de Elzen en Hazelaars, die hevig in bloei staan door het voortdurende mooie weer.

Om half tien neem ik een lekkere douche terwijl Connie zichzelf al een wasbeurtje op bed heeft gegeven. Om 10 uur ontmoeten we elkaar dan. Ze heeft blijkbaar ook de gelegenheid gehad om het truitje (van haar 3-delige trouwkleding, dat mag wel vast verklappen) nogmaals te passen. En wat blijkt?, het is een maat te groot en zit niet strak genoeg. Dat moet vanmorgen geruild worden. Ik zeg, geen probleem welke maat moet het dan zijn? Dan ga ik het wel even ruilen. Nee hoor, niks ervan, mevrouw gaat zelf mee naar de winkel bij de Pomp. Ik zeg ooh, maar dan mag Wiebe ook wel even mee voor als ik de auto verderop moet parkeren en Connie in de rolstoel moet wachten.

Onzin, dat kunnen wij best samen vindt Connie. Wiebe gaat niet mee, punt. En Wiebe geeft Connie heel sneaky nog gelijk ook. Wat moet je nou met zo’n particuliere verzorger. Ik pak hem nog wel terug, hij kan naar de Pomp lopen. Maar goed, wij rijden even later met onze gele auto, die eigenlijk blauw is, naar de Pomp. Heel toevallig is de parkeerplaats voor de deur van de winkel vrij en staan wij snel in de winkel. Gelukkig hebben ze een maatje small waarover ik nog iets wil opmerken. Maar Connie snoert mij resoluut de mond en dirigeert mij achter de rolstoel en naar buiten. Ziezo, nu zijn we dan helemaal compleet. Hoop ik.

Als wij weer bij de pomp wegrijden zal Wiebe er wel ongeveer zijn ha ha grapje. Hij mag nog net meelunchen. Ik bak voor hem nog net een lekker eitje en dan mag ie gaan. Connie geniet ook zichtbaar van het gebakken eitje. Om 13:00 uur komt een enthousiaste Janet weer aan. Dat is toch lekker als je weet dat mensen de taken zo weer kunnen overnemen en je niet alles weer moet uitleggen. Het blijkt dat Janet nog heel veel dingen van de vorige keer weet en dat maakt het voor Connie tot een gezellige kletspartij over de bruiloft, over het Jurkje van Lotte en nog veel meer. Ze vindt de vijver geweldig en heeft schik over de filmpjes op de blog die ze vanaf nu ook zelf kan bekijken.

En Dineke is vandaag helemaal blij. Alle technisch voorzieningen aan haar rechterbeen zijn verwijderd en het ziet er allemaal gunstig uit. Ze mag weer heel voorzichtig proberen het been en de enkel te gebruiken. Nou Dineke, gebruik het goed en misbruik niks, helemaal niks, beloofd? En bedankt dat je gebeld hebt , toffie. En Connie is heel blij voor jou.

Connie geniet weer lekker van het mooie weer en de rust in huis. De arts-oncoloog en ook de verzorging adviseren Connie rust en stabiliteit in medicatie, bloedsuikerspiegel, vermijden van stressmomenten, niet teveel drukte en daarom ook beperkt bezoek. Ze gaat daarom nu na het eten een uurtje slapen omdat ze vaak s’morgens al om 6 uur wakker is en dan tot 12 uur s’nachts is te lang. Gelukkig is ze het daar zelf ook wel over eens. Ze heeft vandaag nog flink zitten quilten,knap hoor.

Janet gaat vanavond koken. We hebben samen afgesproken een ovenschotel met kabeljauwfilet, bedekt met cherrytomaatjes, mozerella, parmazaanse kaas, verse basilicum en zelfgemaakte aardappelpuree. Nou, de ovenschaal was compleet leeg en Connie heeft het meest gegeten. Compliment voor de kok, ze mag blijven. Trouwens, dit recept kan ik jullie echt aanraden(geen auteursrecht)

Na het eten ga ik nog een paar polletjes paarse bloemen uitgraven, verderop bij ons in de berm. Die zet ik nog even bij de vijver om de boel nog wat vrolijker te maken. Volgens Connie is het ridderspoor, Janet denkt judaspenning. Ik, IVN-er weet het niet. Je kunt niet alles weten, dat zoeken we gewoon op. Janet heeft gelijk en kan dus niet alleen koken maar heeft ook nog verstand van bloemen. Nou laat de zon maar schijnen, zeker tot dinsdag, as 't effe kan tot vrijdag de 29ste doei…. ik ga een koud pilsje pakken…een Leffe bruin, proost

Mijn knuffel

Hallo lieve mensen,
Als ik die knuffel van mij nog even een heerlijke nacht toewens in haar aangepaste bed met rode en andere felgekleurde lakens, krijg ik toch nog toestemming om de blog te schrijven. Op het verjaardagsfeestje van Rik (17 jaar) en zoon van Andre en Paula heb ik weer veel blogaanhangers mogen begroeten. Ik heb geen belofte gedaan vanavond te schrijven maar ik kan het toch niet laten. Je laat je aanhang tenslotte niet in de steeek.


Als ik bij Paula na twee biertjes probeer een wit wijntje in te schenken met de dop op de fles, lok ik natuurlijk de nodige opmerkingen uit. Maar deze lichte verwardheid zullen jullie natuurlijk wel begrijpen.

Vanmorgen, redelijk vroeg zijn Kim en ik met Connie in de rolstoel wezen winkelen in de buurt van de Pomp te Boxmeer. Hoewel de Pomp droog staat was de kledingwinkel 29 alleszins interessant. Zodra Kim en Connie binnen waren heb ik mij teruggetrokken in de winkel van Blokker om een paar messen en snijplankjes te kopen. Wie schetst mijn verbazing als ik bij terugkomst in de Pompwinkel Connie pontificaal zie rondlopen in haar nieuwe jurk voor de bruiloft. Ik hoeft niks meer toe te voegen, niks meer te zeggen want het is al beslist, ik hoef alleen nog maar te betalen. En daar heb ik dit keer geen enkele moeite mee. Maar de witte bloem op haar borst is wel mijn inbreng. Het feit dat Connie gisteren volslagen duidelijk was dat ze het niet wilde en het feit dat ze vandaag in een keer slaagt, bewijst dat ze echt zelf wil beslissen. Toppie.

Zeg jullie beste bloggers, ik zou uren over julliie kunnen schrijven maar ik pluk vanavond Dineke er tussen uit. Dineke(met die gebroken enkel) moet morgen naar de dokter. Ze laat zich verrassen en ik ben echt benieuwd. Dineke, bel je me even? (Ik zit bij de visjes naast de vijver)

Vanavond hebben we chicken hawaii gegeten met Wouter, Carin, Lotte en wij. Toevallig beide menus samen kunnen gooien en Wiebe heeft er iets lekkers van gemaakt. Heel erg lekker. Wiebe, je stijgt weer in de achting. Ook Lotte heeft zich tegoed gedaan aan de witte rijst (witte lijst), net als oma. De kruimels rondom op de grond zijn voor Bommel.

Lieve mensen, allemaal bedankt voor jullie warme belangstelling,

Ik moet nu echt gaan slapen.

Ook de warmte van Connie.

Doei.

Zonaanbidster

Hallo zonaanbidders,


Niet te geloven hè dat de zomer nu al lijkt te zijn begonnen. Onze goudvissen zwemmen al met zweetparels op de rug of zouden het waterdruppels zijn? En Connie is al bijna een hele tube zonnebrand factor 30 armer. Ik kan het niet nalaten haar nadrukkelijk een parasol voor te stellen maar ze gedraagt zich werkelijk als een zonaanbidster op de Canarische eilanden. Gebruind voorhoofd en hals evenals de armen en benen.

Tegen de middag vindt de dienstoverdracht plaats tussen Saakje en Wiebe. Dat verloopt soepel natuurlijk omdat Wiebe hier al voor de tweede keer komt. Dat maakt het voor mij ook een stuk makkelijker omdat ik bijna niks meer hoef uit te leggen. Bovendien kan Connie goed met Wiebe overweg en dat is voor mij een hele geruststelling.

Net na de middag wordt de zonnebakoven even onderbroken om te eten en daarna even kleding te winkelen. Het is evenwel zo warm dat we besluiten om dat winkelen maar naar morgen te verplaatsen. Dat geeft ons de gelegenheid om extra te genieten van de zon, de vijver, de visjes, Bommel, de eerste vlinder, de vogels, de bijen, de bloesem, de sering, de coniferen in de pot, de vergeet-mij nietjes(leuke naam hè), van Connie, van Kim, wat zijn we samen toch rijk. Als je het maar ziet en beleefd. Zorg maar dat je altijd kunt zeggen, “ik heb het moois beleefd”. Dan wordt het minder mooie draaglijk.

Sorry voor de filosofische uitspatting, ik bedoel er niks mis mee.

Na een hele middag tuinsmarcheren in bikini en zwembroek in de tuin wordt tegen zes uur de avondmaaltijd opgediend door Wiebe. Wiebe is een liefheer van koken heeft ie ons verzekerd dus hebben we zonder schroom aan hem gevraagd om een zelfgemaakte nasischotel met sate en kroepoek. Daar heeft hij wel oren naar dus was de nasi in een half uurtje klaar. Het was echt smullen en Connie heeft net als ik twee keer opgeschept. Dit smaakt, dit voelt en is echt goed. Ok Wiebe, morgen mag je van mij weer. Ik twijfel nog wel over de spinazietaart maar morgen weet ik het.

Als een duvel uit een doosje staat Pierre om 20:30 uur plotseling binnen. Er is maar een persoon die zo kan binnensluipen zonder dat Bommel begint te blaffen en dat is zijn grote vriend Pierre. Stiekem heeft Pierre eigenlijk wel een hekel aan Bommel, omdat ie zo’n gruwelijke scheten kan laten. Maar hij went er wel aan denk ik. Pierre vindt de Cabernet Sauvignon lekkerder dan ik dus mag hij de rest in de fles meenemen als hij om elf uur huiswaarts gaat. Hij vertelt nog even dat ie vanmiddag in de Maasheggen een Vlaamse Gaai denkt te hebben gezien met een witte staart. Dat is nou net het verschil met de mus dus want die is grijsbruin. Ok Pierre we gaan nog een keer kijken welterusten.

Vandaag heb ik een nieuwe suikerspiegelmeter voor Connie ontvangen van de leverancier. Ik had gisteren hierom gevraagd omdat Connie haar oude apparaat een paar keer had laten vallen. Ik vertrouwde de uitslagen niet meer helemaal. Uit de laatste metingen blijkt toch dat beide meetapparaten hetzelfde meten. Gelukkig dat ik het nu zeker weet.

Al met al is het weer laat (23.45) geworden omdat Pierre net weg is. Maar ik heb in elk geval een blog. Vorige keer kwam er niks meer uit. Ik hoop dat Wouter morgen weer wat beter gaat worden, dat Carin gewoon zo vrolijk blijft net als Lotte, dat Kim morgen de mooiste kleren vindt voor Connie, dat Job zaterdag weer wint met voetballen, dat Dirk heel veel vindt bij het rechercheren en dat Connie morgen weer gewoon blij kan zijn met alles en met mij. Doei.

Vijver in bloei

Zeer geeerde gasten,
The party must go on. Na het geweldige verjaardagsfeest van gisteren zoeken we vandaag natuurlijk enige afkoeling bij de bijna zomerse temperaturen. Dan wekt zo'n vijvertje toch wel de schijn van enige verkoeling al was het maar door het kabbelende geluid van het waterfonteintje. Ik ben op pad geweest met een schop en wat plastic tassen om wat bloeiend gewas te halen in de buurt van de moestuinen. Ik had gisteren al veel vergeet mij nietjes gezien en jonge vrouwmantel, dovenetel en een bodembedekker met een paars/rose sterachtig bloempje.

Deze foto heb ik zojuist om 21:44 uur gemaakt in het donker dus.

Connie heeft bij wijze van spreken de hele dag aan het strand gezeten, zie rechterzij van de foto. Het was behaaglijk warm en het briesje was verkwikkend. Soms was het wat meer dan een briesje. De bloesems van de Japanse kers waaiden in grote getalen als sneeuwvlokken door de tuin. Volgens mij dacht Bommel echt dat de winter al weer terug was.

We nemen de lunch binnen maar met dit weer blijf je daar niet lang. Dus al snel gaaan we weer languit of in de zithouding zoals Connie. Connie wordt echt bruin en geniet van alle bloemen om de vijver. Heel soms is ze even verdrietig, maar meestal blij, he schat. Er zijn soms van die dingen die je liever anders wil, die je dwars gaan zitten, soms onbenulligheden. Maar Connie laat zich niet van tafel vegen en wil niet als kind worden behandeld, allicht niet. En wordt gerust maar boos hoor, sh......t  

Om half vijf ga ik dametje Lotte Overbeek van school halen. Opa wordt op het schoolplein van grote afstand al hartelijk begroet met een vurige yel, Ooopaaaa. Dan kijk ik gauw even trots om me heen om stiekem de waarderende blikken in ontvangst te nemen. Hallo Lotte..... lieverd alles goed?...... Knuffel zit al in de rugzak en ze heeft geen jas bij zich met dit mooie weer. Ze is heel blij dat ze naar oma mag en oma is ook heel blij.

Onderweg in de auto verklapt ze mij: ik heb dorst en ik heb honger. Ze wil graag aanmaak en een broodje met smeerkaas. Dat laatste heeft opa niet maar wel 2 lekkere tarwekoekjes die achter mekaar naar binnen gaan. Dan mag ze even haar bruidsjurkje passen, en opa en oma hebben het gezien, maar we zeggen niks.

Connie gaat vanavond mutsen zoals ik gisteren al had verklapt. Om 19:45 lever ik haar af bij Truus en Tjeu die al op straat klaar staan om haar in de rolstoel mee te nemen. Intussen ga ik even met Bommel bij Wouter binnen maar die is nog behoorlijk ziek en misselijk. Ik val hem maar niet langer lastig want hij moet op Lotte passen want Carin is kleien in Oeffelt.

Nou beste mensen, het is alweer 10 over 10 en ik moet Connie zo weer halen. Deze blog moet er dus nu uit.  Bedankt voor jullie belangstelling, kaartjes, en alles wat fijn is, Doei doei.

Een gouden randje

Hallo feestvierders bij Joke,

Vorige week zondag schreef ik nog dat het alweer zondag was. We zijn alweer een week verder en weer is het zondag. Niks bijzonders eigenlijk en daarom zal ik de vorige week zondag ook niet vergelijken met die van vandaag. Dat is immers net zo’n onzin als vandaag vergelijken met gisteren of met morgen. Dat bewijst overduidelijk dat alleen de dag van vandaag telt. Gisteren is geweest en niet meer te veranderen, morgen is maar de vraag wat het wordt, je weet het gewoon niet. Vandaag is een dag met een gouden randje.

Gisteren stond Connies vijver bij ons in de belangstelling waaraan we dierbare herinneringen hebben overgehouden. Dierbare herinneringen zijn een waardevol bezit voor de toekomst. Ze helpen ons te leven en te overleven. Ook de minder fijne herinneringen leren ons iets over leven en overleven. Ze geven mij vaak kracht om eruit te halen wat er is. Niemand onder ons leeft zonder wisselende herinneringen, als je tenminste niet vergeet.

Had ik vandaag nog een paar sprietplantjes en bodembedekkers van Dineke naast de vijver willen zetten maar het weer was me te mooi. Connie had allang post gevat naast de vijver in de zon en zat de goudvisjes te bekijken die nieuwsgierig langs de rand van de vijver zwommen. Bommel volgt het groepje vissen op een afstandje en kan zijn ongeduld niet bedwingen. Hij krijgt een schep water over zijn rug om hem weg te jagen. Gelukkig staat er gaas om de vijver anders was ie er allang ingedoken.

We luieren lekker door in het aangename zonnetje tot een uur of half 3. Daarna gaat Connie beginnen aan de voorbereidingen voor vertrek naar het feestje van Joke. Joke geeft vandaag groot feest omdat ze 65 is geworden. Voor Connie wordt het een omkleedpartij van ruim 1 uur. Panty aan, laarzen aan, hemdje aan, shirt aan, rok aan, pruikje op, schminken, rode lipstick, handtas inpakken, diabetesspullen mee, enveloppe voor Joke, rolstoel, zonnebril vergeten terug dus, etc. en hup naar Joke toe.

Connie wordt als een hele belangrijke gast ontvangen door de mensen op de party. Alle mensen die Connie wat beter kennen maken dankbaar van de gelegenheid gebruik om weer eens gezellig bij te kletsen want dat kan Connie nog steeds. Een enkeling is misschien wat onwennig maar de sfeer is open en spontaan. Zo wordt het een warm weerzien wat voor Connie ook heel erg prettig is overgekomen, maar ook voor mij. Gelukkig zijn er ook veel bloggers die helemaal op de hoogte zijn van wat ik dagelijks neerschrijf. Met een knipoog naar de ellende en een lach naar het leven. Gelukkig is de blog voor mij en voor velen gaan leven als een stem onderons. En Hil, ik weet het, je ogen en gezicht kijken minder zorgelijk als ik dat mag zeggen, maar dat blijft wel als een stem onder ons…..

De speech van Leo was zoals gewoonlijk weer goed voorbereid (op gele memostickers) met steekwoorden en reminders. Ik weet niet of Connie op de sticker stond maar ze kreeg wel een groot compliment. Hoera. Het mooie schilderij voor Joke hebben wij helaas gemist maar we komen nog terug om te kijken als dat mag. Daarna is de zang aan ons en Peter en Dineke hebben weer geweldige liederen gecomponeerd waar mij de inspiratie ontbrak dit keer. We hebben onze liederen ten beste gegeven met een daverend slot, lang zal Joke leven.

Het warme en koude buffet van Pépé bij Joke en Leo is ongekend lekker en ongekend veel. Alle mensen vallen uitgehongerd aan aan het buffet dat binnen een uur meer dan gehalveerd is. Om half acht zitten ook wij lekker vol en zelfs Connie heeft genoeg. Ze heeft al gezegd, vanavond geen bitterballen meer te eten. We besluiten met een wit wijntje en rijden dan de rolstoel naar de auto. Het is echt mooi geweest en iedereen is voldaan. Joke en Leo, heel erg bedankt voor jullie gastvrijheid en Connie gaat morgenavond met de oudste muts, mutsen bij Truus en met Franca. Doei, doei

Visje, ik mis je

Hallo vissers,


Het is weer weekend en dan genieten de meeste mensen van een welverdiende uitslaap op zaterdagochtend. Voor ons lijkt deze dag als alle anderen, toch is de geest van het weekend wel een beetje aanwezig. Gisteren hebben we de vijver in de grond geplaatst zoals jullie allemaal hebben kunnen zien, vandaag komt het vervolg. Dit alles omdat wij vroeger altijd een vijver hadden waar Connie ook van hield. Maar sinds Job en Lotte is de vijver gedempt. Maar uit de grond klinkt nog steeds dat stemmetje: “Visje, ik mis je”.

Al vroeg hoort Connie door de telefoon van Kim dat Job alweer gewonnen heeft met voetballen vanochtend om 9 uur en jawel met 8 – 5. Hij wordt nog eens ooit een profvoetballer bij NEC of zo of FC Twente of Ajax. Maar vanmiddag moeten Job en Lotte mij weer helpen om de vijver van oma af te maken. We moeten plantjes eromheen zetten en waterplanten erin. Vanochtend heb ik bij Paul en Lucie al een heleboel plantjes eromheen gekregen van Lucie en van Paul echte waterplanten zoals een heuse waterlelie. En Paul brengt op de fiets (want anders wordt de auto helemaal nat) een grote emmer met water uit zijn vijver. Daar zitten heeeeeel veeeeel kleine beeeestjes in die de vijver van oma helder kunnen maken. Dat is helder toch zo, of niet? Dan kan oma lekker tot op de bodem kijken waar alle visjes zitten.

Vanmiddag tegen 3 uur hebben we een afspraak bij Peter en Dineke. Die hebben een hele grote vijver (niet zo groot als die van Arie en Antoinette) met heel veel goudvisjes erin en waterplanten en een brulkikker(die is weggelopen). En nu komt het dames en heren want Job en Lotte mochten met een schepnet allemaal visjes vangen uit die grote vijver. Het was een groot feest en de goudvisjes zwommen soms zomaar in het vangnet.

Job had ook een hele dikke gevangen en Lotte ook nog een witte. Ze vissen samen ook nog heel wat waterplanten bij elkaar en zo heeft oma straks een hele mooie vijver met alles erin. Dank je wel Peter, Dineke, Niek, Kelly, Noortje(was alleen) En Dineke , let je wel goed op met je rechterbeen en blijf goed staan, ook op je linker want op een been kun je…..je weet wel, vallen... De muffins gaan erin als zoete koek. Daar kun je goed op bowlen lijkt mij. Veel plezier en eet smakelijk bij Pépé and family.

Als wij weer terug zijn bij oma zit ze al te watertrappelen van ongeduld. Wij gieten de emmer water uit Paul zijn vijver als eerste in de vijver van oma die dan bijna overloopt. Dan gaan alle waterplanten erin en de waterlelie met een steen op de bodem. We zetten alle plantjes eromheen en uiteindelijk mogen Job en Lotte alle visjes in oma’s vijver laten zwemmen. Ze zoeken meteen een lekker plekje tussen de waterplanten. Dit wordt echt de mooiste vijver die oma heeft gehad. Ze is echt blij met ons allemaal en met de visjes. Allemaal voor jou oma zeggen Job en Lotte en nou genieten maar in het zonnetje onder het kabbelend geluid van het fonteintje, met lieve goudvisjes die zelf eten zoeken(Bij Peter en Dineke krijgen ze helemaal niks) met vogeltjes die straks komen drinken en Bommel die de fontein niet uit het oog verliest.

Ikzelf heb nog een afterpartyklus. Alle boompjes die ik gisteren heb gerooid ten behoeve van de vijver, moeten onmiddellijk worden herplant, morgen zijn ze uitgedroogd. Met Job als helpende hand heb ik dat snel gedaan. Alle planten om de vijver krijgen ook een flinke douchebeurt zodat alles kan groeien en bloeien. Nieuwe vijver, nieuw leven, wat fijn zeg, dat gaat zomaar even.

En oma heeft vanavond al jullie mooie foto's gezien en ze is heel blij. Groetjes allemaal, doei, doei.

De vijver

Hallo spuitgasten,

Het is al tien uur als ik uit bed kom. Wiebe en Connie zijn al een tijdje aan het rommelen in de keukenkastjes en met de rollator of zo. Het lijkt wel of ik met die hulp in huis steeds luier wordt. Ik neem een verfrissende douche om de luiheid af te schudden maar het water is zo heet dat de frisheid bijna wordt omgezet in een zweetpartij. Mijn douche moet niet zo loeiend heet als Connie dat altijd kan. Maar dit keer is het niet haar schuld want zij kan niet op de badkamer komen. Dus moet Wiebe het kookpunt bereikt hebben.

Trouwens gisteren kreeg Kim de schuld van Connie dat ze haar nieuwe hoeslakens teveel opgepropt in de droger had gestopt. Daardoor werden ze niet droog en knutterig.  Toen Wiebe dat hoorde moest hij wel blozen en bekennen dat hij het gedaan had. Toch eerlijk hè! En Kim heeft het niet eens gehoord.

Tegen twaalven dient de nieuwe zorgmedewerkster zich aan, ze stelt zich voor als Saakje(fries) en nu kan Wiebe weekend houden, ofwel gaan wieberen. Bedankt Wiebe en tot volgende week. Wiebe draagt de zorgmap met alle gegevens over aan Saakje en leidt haar rond door het huis. Zo gaat dat dus, alsof ons huis een bezienswaardigheid is, zoiets als een museum maar dan met waardevolle spullen... Saakje lijkt eerst nog wat onwennig maar dat geldt ook voor ons. In de loop van de chaotische middag hebben we elkaar toch gevonden. Tijdens de lunch hebben we prettig kunnen praten.

Maar het programma voor vandaag bestaat uit belangrijkere zaken. Er moet een vijver worden gebouwd op de plek die Connie heeft aangewezen. Dus ga ik om 14:00 met Carin en mijn twee knechtjes, Job en Lotte naar het tuincentrum om voor oma een heuse plastic vijver te kopen. Na enig zoeken zien wij boven in de schappen een paar zwarte vijvers staan. Een verkoper haalt er voor ons 2 naar beneden, eentje van 150 liter en eentje van 145 liter. Job en ik kiezen voor de grootste en Carin en Lotte voor de kleinste. Carin maakt even een foto en stuurt die naar Kim. Vanaf de foto kiest oma dus ook voor de grootste en die wordt het. Nog even een fonteinpompje erbij en we zijn klaar. De vijver past helemaal precies in de achterbak van mijn Peugeot 307 SW. En Iedereen kan gewoon zitten. De kids zijn helemaal blij als we terug gaan naar oma. Met zijn tweeën dragen ze de vijver naar oma die helemaal blij is met haar nieuwe aanwinst.

En dan met zijn allen aan het werk, Job, Lotte en ik want Wouter mag niet met zijn rug. Hij maakt foto’s en filmpjes. Job en Lotte lopen eerst met mij mee naar Paul en Lucie om een kruiwagen te halen. We hebben hem gevonden in de garage want opa heeft  zelf een sleutel. Eerst mag Job een eind met de kruiwagen rijden en dan mag hij erin zitten en opa rijdt. Lotte ziet daar vanaf. Als we weer thuis zijn moeten Job en Lotte eerst oude kleren aan en opa ook want het wordt een hele graafpartij. Het enthousiasme en de tomeloze inzet van die beide rakkers is een lust voor het oog. Ze graven dat het een lust is, wel 3 kruiwagens vol. Geloof het of niet, kijk maar op de filmpjes.

http://www.youtube.com/watch?v=pawi9EYVCAI
http://www.youtube.com/watch?v=g6ULtqEcSzw
http://www.youtube.com/watch?v=2xrEcRMO1J4

Het spannendste moment is als er water in de vijver mag. Dat doen Job en Lotte samen met de tuinslang. Bommel is ook heel nieuwsgierig en komt (te) vaak kijken.

Oma is heel blij en trots dat we de vijver al in 1 middag klaar hebben. Maar met zulke knechten...... Morgen wil ze zelf mee om plantjes en visjes te halen, dat gaan we doen met zijn allen.

Om 5 uur gaat iedereen naar huis, ook mijn financiële deskundigen Kim en Carin. Echte regelnichten hoor.....maar wel lekker. Wij eten een heerlijke vegetarische bladspinazie salade van Saakje en houden het vanavond rustig en Bommel veegt de vloer aan.....

Het fonteintje in de vijver klatert er vrolijk op los en dat kan Connie vanuit haar bed horen. Kan ze morgenvroeg prettig wakker worden alsof ze bij een waterval woont. Doei allemaal en blijf wel, lekker in je vel.....

Ik krijg terecht van Connie het verwijt dat ik niks over haar zelf heb geschreven. Sorry maar alsnog.
Connie is vandaag inderdaad weer heel actief bezig geweest met o.a. de was, de vaatwas(machine) , strijkwas, ze heeft tussendoor ook de hele dag in de tuin gezeten en ons aangemoedigd. Hele meloenen heeft ze opgesneden waarvan iedereen snoepte. Connie hobbelt de hele dag overal heen en weer in het huis en tuin en hoort er helemaal weer bij. Ze houdt alles nauwlettend in de gaten en geniet zichtbaar. Ze wil weer allerlei dingen zelf coordineren. Nou dat mag natuurlijk. En wij doen mee.
De groetjes allemaal van Connie zelf. En gauw tot ziens.  

Dekbed

Beste mensen,

Langzaam maar zeker stevenen we af op 29 april, de trouwdag van Wouter en Carin en Lotte. Wat voor Connie een heel belangrijk moment is geworden in haar leven. Iedereen en wij allemaal zijn bezig met de voorbereidingen voor deze bijzondere dag. Niet alleen bijzonder voor ons bruidspaar maar voor ons hele gezin met aanhang. Connie zelf doet het momenteel  bijzonder. Ze geniet van elk moment en kan zich verheugen op de dingen die gebeuren en de spulletjes die we gaan kopen.  Ook de kleine dingen worden belangrijk zoals vanochtend een nieuw fleurig dekbed dat nu op haar bed ligt te pronken. Ze heeft het zelf uitgezocht in een reclamefolder en Kim heeft ze erop uitgestuurd om het te kopen. Ze is trots en blij met de aankoop.

Vroeg alweer maakt ze zich op om buiten te gaan zitten hoewel het nog helemaal niet zo warm is. Maar een lekkere warme jas en sjaal kan ze er wel tegen.  Het is tegen elven dat ik via de route over het kerkhof naar de Maasheggen wandel voor een korte route. Tevoren heb ik Wiebe geïnstrueerd over de zuurstofvoorraad die tussen 11 en 14 uur zal worden opgehaald. In de Maasheggen springt natuurlijk weer de machtige levensboom in het oog. Aan zijn takken ontwikkelen zich voorzichtig hele kleine groene blaadjes die straks zullen uitgroeien tot een enorme groene massa die de takken van de grote boom zullen hullen in een ondoorzichtbare deken. Slechts de wind zal af en toe een klein inkijkje gunnen aan de geinteresseerde in het binnenste van de kruin.

Als ik om half een weer thuis ben zijn alle zuurstofattributen  opgehaald. Ineens krijg ik weer (adem)ruimte in de garage. Ook Kim is gearriveerd dus lunchen met zijn vieren. We hebben samen hele gesprekken over gezondheidszorg, medezeggenschap, kwaliteit van leven, medicijnen, heel divers. Connie en ik eten baklever van de nieuwe voorraad van Mirjam maar Wiebe bedankt, omdat ie net 10 kilo kwijt is. Dat moet ie mij ook nog maar eens voordoen, ik mag er ook wel 10 kwijt. Meer hoeven jullie niet te weten.

Na het eten breng ik mijn kostuum, wat ik 1 keer gedragen heb, naar de stomerij en ga daarna een hoop lege flessen inleveren bij Emté. O.a. 3 lege bierkratten, nog van mijn verjaardag. Tegelijkertijd sla ik een hoop voorraad in voor onze huishouding. Meestal kom ik in de winkel wel bekenden tegen zo ook vandaag. Gelukkig geen moeilijke gesprekken. Als mensen b.v. de blog lezen is het gesprek een stuk makkelijker dan wanneer ze niks weten.

Als ik  thuiskom zijn Ben en Lucy al aangekomen uit Druten. Iedereen zit lekker in de tuin waar een bleek zonnetje  net voldoende warmte geeft om te blijven zitten. Ik haal er zelf wel een trui bij om echt te blijven. De 5 wenskaarten die ik heb gekocht zijn volgens Connie half goed en half fout. Ze mag van mij de foute naar mij sturen, dat lijkt me redelijk.

Connie is al helemaal met haar vijvertje bezig. Ze weet precies waar die moet komen en wat erin moet en welke plantjes eromheen. Als ik op Marktplaats een vijvertje zie van 135 x 100 x 35 diep in Groesbeek,  mag ik die meteen kopen. Helaas heb ik nog steeds geen reactie op mijn bod.

Voor vandaag mocht ik het eten kiezen, spaghetti bolognaise met rundergehakt. Wiebe heeft er een feest van gemaakt aangevuld met een heerlijke bak rauwkostsalade. Hij heeft zelf lopend de boodschappen gedaan bij Albert Heijn en is daarbij ook enigszins van het juiste pad afgeraakt. Na het eten laat ik nog even Bommel uit bij de moestuinen. Hier kom ik nog steeds veel mensen tegen die hun tuintjes enthousiast bewerken. Altijd in voor een praatje over voor mijn part een uitje of een tomaatje. Socio talk van de bovenste plank, heerlijk. Bij thuiskomst ruikt Bommel het al, de baasjes van Sam zijn er, Peter en Dineke met haar gebroken enkel. Het zit wel eens mee, maar ook wel eens tegen hè Dineke? Na een zoals altijd hele hartelijke begroeting kwekken wij samen heel wat af. Peter is ook een gekke kwek en Connie en Dineke kunnen er ook wat van. Er wordt serieus bijgepraat en het wordt stiekem bijna laat. We spreken onze afspraken duidelijk op papier af zonder gelazer achteraf, hè Peter! Zaterdag zie ik jullie weer, misschien wel met een plastic zak om goudvisjes te scheppen uit jullie vijver. Hope so.

Het gaat goed,

Hallo trouwe lezers allemaal, Dinsdag 12 april 2011

Daar zijn we weer…..  De gisteren beloofde koude aanval is daadwerkelijk ingezet. Ineens is de natuur half zo koud en daar kunnen wij mensen met een gemiddelde temperatuur van 37 graden niet zo goed tegen. Vooral ook de gure wind maakt dat de gevoelstemperatuur nog verder onder de 11 graden ligt. Zonder extra kleren zouden wij zelfs dit weer niet eens lang overleven.

Kou en wind trotserend zit Connie om half elf kou en wind te trotseren voor een lekker sigaretje. Ikzelf onderneem een Maaswandelingetje samen met Bommel en mijn vriend Pierre. Halverwege de Maasheggen komen wij van een koude kermis thuis. Door mijn verkeerde suedejas zonder capuchon maak ik geen schijn van kans om die kouwe hagelstenen van mijn kale kop te weren. De oppervlaktetemperatuur daalt tot onder nul graden en dat is geen pretje met zo’n kaal kopke. Verstandige Pierre is beter af met zijn ANWB All weather jack wat ikzelf ook op de kapstok heb hangen. De donkere wolken blijven zich samenpakken boven onze hoofden, dus halveren wij de route en vluchten huiswaarts. Jammer dan, ook dit is het spel der natuur.

Als snel zit ik met Connie te lunchen met een warme bouillon van Janet. In de zon uit de wind is het toch nog aangenaam. Na de Lunch gaat Janet boodschappen doen voor witlof met ham en geraspte kaas in de oven, volgens grootmoeders recept. Dat zie ik helemaal zitten. Janet mag het bankpasje van Connie gebruiken met pincode maar ze moet wel de bonnetjes meebrengen zodat ik de uitgaven kan volgen. Zo is dat.

Met de post krijgt Connie een prachtige sjaal toegestuurd van de zus van Anne. Hallo zusje van Anne, meid doe niet zo raar. Ik zou die sjaal zelf houden……..  Maar Connie vind hem wel heel erg mooi. Ze zit er al een tijdje mee te pronken kan ik wel verklappen...

We eten heerlijke lekkere runderbouillon en witlof, gewikkeld in schouderham, met geraspte kaas en eierklop. Het smaakt naar meer maar het is precies voldoende. Ieder 3 witlof stronken. Janet schrijft voor ons het recept in het schrift.

Ik had met Pierre al afgesproken dat ik vanavond bij hem voetbal zou kijken, Manchester tegen Chelsea en dat Connie met Janet zou zijn. Maar achteraf heeft Connie mij toch gevraagd of ik met Pierre bij haar blijf voetbal kijken. Natuurlijk doen wij dat, gezellig. Zo heeft Connie kunnen zien hoe Manchester heeft gewonnen met 2-1.  De zorgvuldig geprepareerde zalmsalade uit blik met verse bieslook uit Pierre zijn eigen tuin en een scala aan geheime ingrediënten, smaakt als een pittig maar heerlijk smeersel op een naturel melba toastje.  De rode wijnvlek in Pierre zijn overhemd is met bleekwater geheel verdwenen en de voorruit bij Pierre kan barsten, want er komt nu toch een nieuwe in. Veiligheidshalve drinkt Pierre vanavond witte wijn.

Inmiddels is het zo laat geworden dat ik niet meer toekom aan de blog. Sorry allemaal maar het gaat best goed hoor....

Woensdag 13 april 2011

Vannacht slapen we allemaal als een roos en pas om 8 uur komt er weer leven in de brouwerij. Janet helpt heel attent Connie met de medicijnen en het ontbijt. Ik doe net of ik slaap tot half tien. De beide dames redden zichzelf.

Om 10 uur ga ik douchen en daarna ontbijten en krantje lezen. Dan moet Bommel naar buiten en rond half twaalf staat de derde Zuster Jansen medewerker op de stoep om Janet te komen vervangen. Zijn naam is Wiebe. Wiebe wordt allereerst bijgepraat door Janet waarbij het hele dossier van ons wordt overgedragen. Dankjewel Janet voor de goede zorgen en tot ziens met Pasen.

Wiebe moet nog alles leren dus begin ik hem vol goede moed rond te leiden en bij te praten over onze huishouding met Connie en ik als hoofdpersonen en niet te vergeten Bommel. Wiebe is een sympathieke man van midden 40 schat ik. We gaan zien wat we aan elkaar hebben. Hij blijft tot vrijdag of zaterdag ik weet het even niet.

Wiebe doet vanmiddag zelf boodschappen bij Emté voor een vegetarische schotel met rode bietjes, champignons, ui, puree, ei , geraspte kaas enz. Het was echt lekker, ook zonder vlees dus.

Intussen arriveert Connies zusje Mirjam met haar man Leo die ook al in Malden bij Kim zijn geweest. Leo heeft een dagje vrij. De baklever en bakbloedworst voorraad wordt weer enigszins aangevuld met een brede grijns van Mirjam.  Ondanks de regelmatige bewolking zit Connie toch de hele dag buiten, zoveel mogelijk in de zon. Ze wil van geen wijken weten en spoort ons regelmatig aan om te blijven zitten buiten. Ze heeft van Kim een heel dik boek van “de Stam van de Holebeer “ gekregen van 750 bladzijden onder voorwaarde dat ze hem teruggeeft als ze die uit heeft. Connie doet zelf aan geheugentraining om de techniek van lezen weer beter te beheersen, ongelooflijk zeg….

Ze leest tegenwoordig alle reclameblaadjes waar ze vroeger nooit oog voor had. Haar wensenlijstje wordt inmiddels steeds langer. Er moet ook weer een vijvertje in de tuin komen waar ze s’morgens in kan kijken vanuit het (slaap)kamer raam. Elke ochtend maakt ze tegenwoordig een gordijntje open om in de tuin te kunnen kijken naar de planten, de bloemen en de vogels. En ze geniet!

Even mijn bloemstuk voor Connie in beeld:

Welterusten allemaal en een rustige nacht.

Lente bloesem

Dear friends,

Het weer staat dagelijks in de belangstelling. Steeds maar weer. Vandaag is het tot 22 graden geweest, morgen krijgen maar de helft van die temperatuur. Connie heeft vanochtend al vroeg rond 10 uur de tuin opgezocht met een lekkere warme jas over de schouders. De rest van de dag was ze daar te vinden en vlak na de lunch werd het tijd dat ze de zonnebrand crème van Carin kon opsmeren.

We hebben lekker geluncht onder de parasol om te voorkomen dat het brood ongewenst geroosterd werd en de boter tot olie zou verworden. Zo heet was het. Ook mijn kale voorhoofd werd behoorlijk geteisterd door de zonnestralen dus was de parasol geen overbodige luxe. Voor de lunch had ik verse aankopen gedaan bij bakker Bart het brood en het beleg bij Emté. Janet onze nieuwe hulp is een aanwinst in de familie. Ze past zich wonderwel snel aan in de nieuwe omgeving en zelfs aan mijn specifieke humor. Ik had een test bedacht om te kijken hoever ik kon gaan.

Ik heb haar recht op de vrouw af gevraagd of ik har specifieke opdrachten mocht geven. Ze zei, laat maar horen. Okee, de koelkast met de inhoud kan wel een beurt gebruiken. De houdbaarheid van producten moet worden gecontroleerd en de koekast moet van binnen grondig gereinigd.   Ze zei OK en anderhalf uur later of zo was de klus geklaard. Zo ga ik er dus nog een paar bedenken. Maar wees gerust, ik blijf netjes want wij zijn zeer tevreden over haar. Feit blijft wel dat het inwerken van verschillende mensen  een behoorlijk intensieve klus is maar ik zie het als diepte investering omdat de meesten nog zullen terugkomen in de toekomst.

Connie heeft een goed kletsmaatje aan Janet  en ze blijken ook nog meerdere overeenkomsten te hebben in smaak van eten. Janet doet voor het avondeten de boodschappen bij AH en Connie helpt op haar de rollator mee in de keuken met het maken van Pilav. Het klikt en dat is fijn voor Connie, voor mij en voor Janet.

Carin  met de zonnebrand creme, en Lucie en Paul met de salades komen gezellig buurten in de zon in de tuin. Intussen komt Hennie de huisarts voor een controlebezoekuurtje om de horen hoe het met Connie gaat. Ze meet haar zuurstof 99%, bloeddruk OK en de medicatie wordt bijgesteld.  Sinds vanochtend de apotheker op bezoek is geweest hebben we alle oude medicijnen ingeleverd en heeft Connie een Baxter waarin de dosering per inname tijdstip is gesorteerd.  Aanvankelijk wil Connie liever zelf de verpakking controleren maar we weten haar te overtuigen dat dit systeem waterdicht en veiliger is. De huisarts is tevreden over de gang van zaken en over twee dagen wordt de medicatiewijziging geëvalueerd. Samen lossen we alles op, vooral als je goeie ogen hebt om te kunnen lezen wat er op de tabletten staat. Zelfs mijn IVN-loupe komt eraan te pas.

Als de huisarts weg is kletsen wij in de tuin nog lekker door tot half vijf. Dan verhuizen we de tuinstoelen naar het terras in de zon  omdat de schaduw in de achtertuin de overhand krijgt.

Als iedereen weg is worden de voorbereidingen getroffen voor het eten dat wij uiteindelijk nuttigen onder het verwarmde afdak. We hebben gesmuld en de complimenten aan Janet gegeven.

Na het eten doe ik om 19:00 een lekker tukje. Een uur later ontdek ik dat Connie in haar eigen bed is gekropen en ook een uur heeft geslapen. Ik kan haar koppie bijna niet vinden onder het kussen. Kennelijk hadden we beiden even rust nodig. Soms lijken we nog op elkaar ook.

Lentebloesem vol bijen in onze tuin, he Wouter.

Japanse kers

Alweer zondag

Hallo allemaal,
Ja, ja het is alweer zondag en ook deze schijnt een zonnig exemplaar te worden. We hebben met zijn drieen een intensief avondje gehad maar gelukkig een goeie nachtrust voor iedereen. Daarom kunnen we toch uitgerust aan deze nieuwe dag beginnen. Frans heeft zich al om 8 uur over Bommel ontfermd. Dat is mij de laatste maanden niet gelukt. Frans is ook een beetje verstrooid want hij is zelfs verdwaald in de wijk, reden waarom hij zolang weg bleef. Connie verzorgt haar eigen ontbijtje en zit al om half elf in de tuin in het zonnetje. Ze loopt steeds beter achter de rollator en ik moet soms verschrikt toezien hoe snel ze zich verplaatst. Af en toe een sigaretje, ze geniet er echt van. Gelukkig maar.

Morgen moet er echt wel zonnebrandcreme komen anders gaat het fout. Carin gaat daar voor zorgen. Connie wil vandaag rustig aan doen omdat ze gisteren toch wel een intensieve dag heeft beleefd. Dat is geen probleem want zonnebaden is heerlijk rustgevend. Ook Carin en Lotte vallen onder deze categorie. Om 15:45 ga ik even Paul feliciteren met zijn gezondheid en zijn verjaardag, 59 jaar.  En natuurlijk Lucie de hele familie. Voor het eerst zie ik trotse Neeltje met haar wolkje Mees. Van jou hou ik nog het Mees zou ik zo zeggen. De appelvla smaakt lekker bij een glas thee, maar ook de Jan de  Hertog... Het wordt waarschijnlijk wel een tuinfeest maar ik moet helaas afhaken. Maak het jullie gezellig, ik haal het nog wel eens in.

Wouter en Carin gaan met Lotte barbeceuen bij Kim en Dirk en Job in Malden, Koen en Kim, Kas en Kate zijn daar ook. Van de 4 K's krijgt Connie heel veel lieve kaatjes zegt ze net. Met hele warme woordjes.
Ik heb Lotte gevraagd of ze iets van de BBQ voor opa meebrengt. Ze kijkt me aan alsof ze wil zeggen: "Kom zelf maar eten zeg".   Daarom eten wij vanavond van Marcel van de Flip. En onze Frans eet zich te buiten aan de nasi van Keurslager Meulepas met 2 spiegeleieren.

Om half acht meldt Janet zich. Zij is de nieuwe zorgmedewerkster van Zuster Jansen t/m woensdag. Frans introduceert haar in de nieuwe omgeving en vertrekt dan naar huis in Maasbree. Ik neem dan de introductie over en binnen het uur heeft zij zich boven genesteld in de kamer en zitkamer. Rond 21 uur breng ik haar een potje thee met een koekje en praat haar verder bij over onze wensen. Connie doet nog zoveel mogelijk graag zelfstandig en die ruimte moet ze krijgen. Janet houdt van borduren en kan nog wel wat leren van Connie denk ik. Ze houdt ook van koken op recept, dus kunnen Connie en zij nog wel wat samen ondernemen. Ik blijf zelf de hoofdaannemer die zorgt voor een goeie communicatie en verdeling van taken.
Het is weer even wennen maar ik ben positief. Janet gaat vroeg naar bed en wij laat. Nou en....
Welterusten iedereen....

Hier nog even het prachtige boeket van Hans en Louise.... dankjewel