Dag allemaal,
Ontroerend weer al jullie reacties die ik net lees. We leven er met zijn allen van.
Ik koester toch jullie onmacht om de woorden te vinden, want dan liggen ze voor mij voor het oprapen.
Ik wil jullie graag een beetje helpen.
Bij de woorden die ik schrijf zeg ik altijd tegen mezelf:
Wees eerlijk en oprecht
bij alles wat je zegt
dan hoef je nooit te denken
had ik dat maar niet gezegd.
Connie smste vanmorgen al om 8:30 uur dat ze goed had geslapen. Nou dan begint mijn dag ook goed.
Om elf uur kom ik op haar kamer. Wie zit daar netjes in de stoel naast een strak opgemaakt bed. Ik schrok al dat ze dacht dat ze vandaag al naar huis mocht. Maar nee, de fysiotherapeute had de oefeningen naast het bed met haar gedaan o.a. met een rollator. Waauw. De slaap heeft haar blijkbaar goed gedaan maar het lijkt er ook op dat de prednison medicatie begint te werken. Ze is de hele dag duidelijker aanspreekbaar en dat geeft extra vertrouwen dat ze morgen naar huis kan. Vandaag hebben we alle voorbereidingen getroffen om haar goed thuis onder te brengen. We hebben voldoende zuurstof in huis, het bed staat klaar en ook de po, de rolstoel en de rollator en wijzelf natuurlijk.
We hebben met zijn allen, Wouter en Carin, Kim en Dirk, ik en Bommel planningsoverleg gehad bij Wouter en Carin thuis. Bommel was er ook bij omdat hij ook inspraak heeft i.v.m. uit-huis-plaatsing als het Connie niet bevalt. We willen de eerste dagen proberen om het met onszelf op te lossen. Daarna kijken we verder en doen misschien een beroep op sommigen van jullie trouwe aanhangers. We moeten zelf eerst ervaren hoe het allemaal gaat en vooral hoe Connie het gaat doen. Job en Lotte zijn natuurlijk de belangrijksten bij het maken van keuzes. Ook bezoekjes gaan we zo snel als mogelijk invullen.
Hopelijk hebben jullie ons zo weer op het netvlies en reageer vooral ook naar elkaar.
Love you, jullie zijn helemaal OK!!
9 opmerkingen:
He jij lieve papa,
Ben ik net mij bericht erop aan het zetten heb jij alweer nieuw. Enfin heb net wat bij vorige wat geplaatst.
We gaan er wat van maken, het is zwaar maar ook allemaal heel intiem en ow wat ben ik dol op ons gezin!
Het was een heftige dag, maar wat kan ik dan genieten van Job en Lotte die samen in bad de grootste lol hebben en ook een bijzondere band met elkaar. Samen met hen gaan we morgen het bed opfleuren met balonnen en slingers want oma komt thuis!
Dikke kus ennuh stuur mij maar wat slaapmannetjes......hihi
Kus Kim
Nou pa wat heb je het weer mooi, helder en duidelijk verwoord.
Wat kun je toch mooi toveren met woorden. Prachtig! Ook ik heb veel vertrouwen in morgen.
Ik vind het fijn dat ik morgennacht met jou en mama de 1e bijzondere nacht in mag gaan. We gaan het redden met zn allen. En als ma lastig is geven we haar gewoon een extra wijntje.
En ik wil op mijn beurt ook iedereen bedanken voor de mooie woorden en emoties die iedereen hier deelt. Het doet me goed om te lezen dat er zoveel mensen meeleven met ons.
Ook de stille bloggers wil ik danken voor jullie interesse.
In een situatie voor iemand anders zou ik ook niet snel zomaar even een reactie plaatsen maar ik weet zeker dat jullie net zoveel meeleven.
Carpe Diem!
Liefs Wouter
Moe en met een brok in mijn keel lees ik je woorden. Het komt zo puur recht uit je hart en wat bewonder ik je schrijverstalent. Voor jou ook een bijzondere en emotionele dag morgen. Het komt goed, we zijn er allemaal en samen staan we sterk. Of alles loopt zoals we van te voren bedenken? Dat zien we vanzelf en met wat creativiteit en elasticiteit komen we vanuit welke richting dan ook weer op het beste paadje uit. Hoeveel landkaarten we dan ook moeten ontwerpen. Samen, voor Connie, maar ook voor jou.
Slaap lekker, ook onze rust telt. Dikke kus Caatje
Dag lieve Hennie,Connie en kids,
Weet je als jij geschreven hebt dan is mijn ritueel dan loop ik naar beneden en laat het geschrevene even bezinken. Juist omdat wat je schrijft neem je mij/ons zo goed mee wat er werkelijk afspeelt!
Ik zie jou en de kinderen bij elkaar zitten en overleggen met elkaar het wel en wee met onder de tafel Bommel die voelt en kijkt en weet niet wat! (Bommel raakt me ook want ze voelen zo enorm)
Het is zo duidelijk wat je schrijft dat jullie eerst willen bekijken hoe alles zijn nieuwe jasje krijgt hoe gaat Connie om met de nieuwe situatie enz. Wij begrijpen dit heel goed!
Ja wij hebben geduld omdat wij met elkaar het allerbeste voor Connie willen!!!
Jullie bepalen wanneer Connie er klaar voor is om al haar dierbaren te willen ontmoeten.
Maar eerst moet ze nog genieten van het thuiskomen en niet alleen dierbaren uitnodigen om afscheid te nemen.
Nu laat Connie los en wil nog waardevol aanwezig zijn en streeft wat ze nog wil meemaken!
Blijf bloggen lieve Hennie en voor morgen een heel fijn samenzijn!!!
Ze komt thuis en maakt haar dingen af!!!
Hennie Slaap goed Dikke nachtkus van ons
xxxxxxxxxLiefs Anne en José
Jarenlang is thuiskomen zo vanzelfsprekend geweest, maar nu heeft het een heel bijzondere betekenis. Veel dierbare, onvergetelijke momenten toegewenst,
Anita en Fred
Hallo Lieve Connie en Hennie,
wat fantasties, dat Connie zo fijn heeft geslapen, en dat ze zomaar naast het bed zat,ik had je gezicht wel eens willen zien.
en nu lekker weer naar huis, ik ben hatstikke blij voor Connie, en voor jullie, dat je weer fijn samen bent. lieverds ik hoor van jullie , ik kan bijna niet wachten om even bij jullie te zijn, we horen het wel, Hennie weer bedankt je bent super. warme groeten voor allemaal dikke kus van Lucy, en natuurlijk van Ben xxxx
Na het lezen van het bericht van Hennie en alle reacties voel ook ik in mijn hart tranen, een diep gevoel van ontroering, de tranen geven verdriet weer, maar ook wederom bewondering, respect, waardering en alles wat mij stil maakt.
Geraakt, zoals al vanaf het begin van deze blog.
Het leven zoals het is, emoties zoals ze zijn, woorden die vertellen.......zonder poespas....gewoonweg recht uit het hart.Zo mooi, zo oprecht.
En dat is waar voor mij het leven om gaat....Contact, daadwerkelijke verbinding, met jezelf, met je medemens....met elkaar.....Samen.
Door de openheid van deze blog worden onze harten geraakt, ik zelf ben daar dankbaar voor.
Ik wil via deze weg ook Jose, Mirjam, mijn moeder en ome Hans veel sterkte wensen, Connie is hun zus en ik weet hoe dierbaar ze voor elkaar zijn.
Sowieso wens ik iedereen die meeleeft veel sterkte.
Van Carmen mijn zus kreeg ik ooit een boekje en dat heet: Afstand telt niet, het boekje gaat over gevoelens, zoals wij die allemaal hebben, deze gevoelens verbinden ons, gevoelens doen ons beseffen hoe hard we elkaar nodig hebben in deze wereld. Dit boekje geeft uitdrukking aan alles wat er in ons leeft. Want het leven is kwetsbaar en vol tegenslagen.....
Het gaat zo:
Elkaar na zijn,
heeft niets met afstand te maken,
of met tijd,
elkaar na zijn,
heeft met het hart te maken,als wij ver van elkaar zijn,
weet ik dat dezelfde zon en dezelfde sterren boven ons staan,
en toch zijn de dagen en nachten soms leeg,
dan sluit ik mijn ogen en voel dat we allemaal samen zijn,
en op een wonderbaarlijke manier,
zijn we er voor elkaar,
en houden we elkaars handen vast,
afstand telt niet......
Kus, Manon xxxx
Wat prachtig Manon, wat kan jij je gevoelens mooi verwoorden! En dat dan dit boekje en deze tekst bij je binnenkomt. Heel bijzonder!
Gemma
Hoi Lieve Connie, Hennie en Kim Wouter Dirk Carin
Job en Lotte en natuurlijk Bommel.
Op dit moment zien jullie misschien wel halsreikend uit naar de ambulance die onze Connie thuis brengt. Sorry vandaag geen kaartje was te laat bij de post.
Nogmaals WELKOM THUIS.
En Manon bedankt voor de fijne woorden en ook wij als tante's en oom hebben fijne nichten en neven.
Veel liefs Mirjam en Leo.
Veel Liefs
Een reactie posten