Ontroerend weerzien

Hallo lieve lezers en schrijvers,
Het is alweer zondag. Zelfs onder deze bizarre omstandigheden vliegt soms de tijd. Het gevoel van vandaag, gisteren, eergisteren of vorige week raakt helemaal op de achtergrond. Rennen rennen, doe dit doe dat en dan zijn er nog vrouwen die beweren dat mannen maar 1 ding tegelijk kunnen. Ik verbeeld me soms dat ik niks kan en alles tegelijk doe. Och wat zeur ik.......
Connie heeft volgens hetzelfde ritme geslapen als de nacht hiervoor. Om 4 uur en 6 uur onderbreking en dan tot 8:15 uur. En als Connie slaapt dan slaap ik daar gewoon achteraan languit op de bank, 3 meter van haar bed met zuurstofslangen. Ik hoor dus alles, als ze een beetje snurkt en de zuurstofagregaat die zo nu en dan een dukke zucht lijkt te slaken. Dan schrik ik soms en denk dat Connie naast me staat.
Om half 10 uur gaat de bel. Ik maak open en er staat een jongeman van ca. 25 jaar voor de deur die heel droog zegt "thuiszorg". Ik denk dat hij nogmaals naar het bed komt kijken dat vanaf het begin niet helemaal in orde was. Ik zeg: "Je komt zeker naar het bed kijken?" Hij zegt:"Nee, ik kom naar uw vrouw kijken". Ik zeg: 'eh ja, natuurlijk, kom binnen'.
Dan vertelt hij dat hij binnen de zorginstelling Pantein inderdaad de enige mannelijke verzorger is. Mijn eerste indruk was dus nog niet zo raar. In het volgende uur verzorgt hij Connie op een prettige wijze en het blijkt dat hij zelf de zorgcoordinator is die eindverantwoordelijk is voor een team van 32 verzorgenden. Zo zie je maar hoe je de plank soms ontzettend mis kunt slaan. Dat leert me weer: 'oordeel nooit te snel'.
Na de verzorging slaapt Connie meestal wel 1 tot 1,5 uur zo ook vandaag. Dat is maar goed ook want om half drie komen haar drie zusjes op bezoek. Die trappelen allemaal al lang van verlangen om hun zusje in de armen te mogen knuffelen. Met alle verhalen en bewogen gevoelens lijkt het wel bijna als vanouds. En de presentjes van Mirjam een fles rode wijn en de immer gewaarde twentse baklever- en bloedworst en natuurlijk de voetbalplaatjes voor Job die straalt van geluk.
En dan de witte tulpen en een groot zacht witfluwelen knuffelschaap. En Lucy heeft een prachtig olieverfschilderij gemaakt waar Connie meteen van onder de indruk is. Ze zegt: 'Dat is het beste werk van Lucy'. Nou bedankt Lucy dat wij die dan mogen hebben. Hij wordt onder toezicht van alle meisjes waterpas aan de muur gehangen (boven mijn tijdelijke bed) en mooi in het zicht van Connie vanuit haar bed.
Connie laat haar zusjes weten dat ze het heel fijn vond jullie gezien te hebben en ze zegt dat jullie altijd welkom zijn.
Dit bezoekje werd georganiseerd mede vanuit het huis van Wouter en Carin waar de 'mannen' hun toevlucht hadden genomen. Zo wordt het dan niet helemaal te druk voor Connie. Bedankt Wouter en Carin voor de koffie en alles zo. Jij ook Kim. Alles wat hier is geschreven is de waarheid en niets anders dan de waarheid en dat geldt voor alles wat is gezegd of gezegd gaat worden. Als er iets onverwijld niet klopt dan heb ik mij vergist.
Welterusten voor straks