Hallo alle bloggers en andere belangstellenden,
De openhartige inhoud van de vorige blog is bij jullie misschien als een niet verwachte of misschien wel teleurstellende boodschap aangekomen. Dat is niet de bedoeling van het bericht.
Natuurlijk maak ik jullie in stappen deelgenoot van het ziekteproces van Connie en alle gevolgen daarvan voor ons allemaal. En wat logisch is is dat wij de stappen feitelijk wat eerder nemen dan wat voor jullie mogelijk is. Ik durf toch te zeggen dat jullie allemaal heel dicht achter ons aan lopen, daarvoor probeer ik met deze blog te zorgen. En op basis van het gezegde "Eerlijk zullen we alles delen", zowel de liefde alsook het leed maak ik jullie deel van ons leven.
Maar met Connie gaat het naar omstandigheden best wel goed. Ze eet en drinkt veel, zit dus vaak op de postoel, vindt steeds meer eten en drinken weer lekker. Haar mond+tong en haar stuit genezen voortvarend en ze heeft nagenoeg geen last van pijn. Haar conditie blijft nog wel achter i.v.m. voortdurende zuurstofbehoefte. Ze maakt zich elke dag een klein beetje op waardoor ze wat meer kleur krijgt. Een knalrood lipstickje maakt het geheel af tot een mooi meisje. Connie hecht er zeer aan dat ze er goed uitziet. Alle hempjes en vestjes die ze heeft zijn al wel aan de beurt geweest. En dat zijn er heel wat. Ik snap er helemaal niks van als ze weer eens vraagt om een exemplaar met flapjes of roesjes of weet ik wat. Nooit, maar dan ook nooit kan ik in een keer iets vinden. Een groot dwaalspoor is dan ook nog dat ze allemaal zwart zijn. Ik zeg het je.....
Connie heeft vanmiddag bezoek van haar zusje Mirjam met haar man Leo. Die gaan straks naar de verjaardag van Ben in Druten. Proficiat Ben en Lucy en de rest. Van Mirjam en Leo begrijpen wij net als van vele anderen dat ze zo blij zijn met de blog. Iedereen kan het ei kwijt en iedereen is goed op de hoogte. Er komen steeds meer mooie woorden die we misschien nog wel eens kunnen gebruiken.
Dan komen Wouter en Carin en Lotte op bezoek. Oma moet natuurlijk volop tekenen en knutselen met Lotte want de pompoentjes waren gisteren niet helemaal gelukt.
Connie had al gezegd dat ze wel een shoarmabroodje zou lusten als eten. Daar had iedereen wel oren naar dus hebben we samen shoarma, spaghetti en Pizza gegeten. Eindelijk waren we weer eens samen aan tafel, heerlijk. Om 20:00 uur legt Connie zich toch even te bed omdat het wel energie kost om de hele dag in de stoel te zitten. Straks over een klein uur komt de thuiszorg haar insmeren voor de nacht. Maar niet slapen voordat we samen een wijntje hebben gebronken. Proost allemaal.
Blijf lezen met een lach en een traan
En zoals wolken kunnen overdrijven
kan dat bij mij ook wel eens zo gaan.
7 opmerkingen:
Hallo Hennie en Connie,
Het was heel gezellig vanmiddag,we hebben lekker geklets maar ja dat is iedereen onderhand wel gewend van de opzandjes. En Hennie die kopjes waren best wel mooi, laat Connie maar mopperen, want tegen die tijd als ze dat niet meer doet gaan wij ons zorgen maken.
Ik hoop voor Lotte dat de pompoentjes nu wel gelukt zijn.
Voor straks proost.
Veel liefs Leo en Mirjam.
Hallo,
Ben van harte gefeliciteerd!!!
Pap het valt ook niet mee om tussen al die t-shirts het juiste te vinden, hihihi. Je houdt gewoon dapper vol en ja als je dan uiteindelijk toch de juiste hebt gevonden is dat wel heerlijk.
Carin en ik zullen maandag eens op zoek gaan naar een nieuw shirt.....
Nou lieve papa en mama, tot morgen! Dirk Job en ik zullen dan de film van het zwemmen laten zien, we kijken er nu naar en het lijkt net of je er zelf bij bent. Ja oma en opa dan kunnen julle met eigen ogen zien hoe knap die Job het doet.
Heel veel liefs en slaap zacht...
Liefs Kim en mijn lieve mannetjes
Memories,
De overtochten van onze eerst Londen uitstapjes waren per boot.
De ferry vertrok rond de middag uit Hoek van Holland, dus gingen we 's ochtends op tijd van huis en moest er niet teveel oponthoud zijn, maar ja "de NS'.
We ontmoetten elkaar op het station Arnhem en reisden van daar samen.
Het tweede jaar was het al raak, we hadden station Arnhem nauwelijks verlaten of de NS-stem klonk in onze coupe met de mededeling dat de trein een technische storing had en langzaam rijdend verder zou gaan tot Utrecht, waar we over moesten stappen richting Rotterdam.
Geen paniek we hadden tijd genoeg, het was nog lang geen half twaalf (onze uiterste inchecktijd).
We passeerden Ede-Wageningen rond tienen, de nervositeit begon toe te slaan, maar ach we hadden elkaar nog heel veel te vertellen, dus deden we maar alsof we tijd genoeg hadden.
Bij aankomst op station Utrecht was het inmiddels kwart voor elf en sloeg lichtelijk de paniek toe,we zagen daar wel in dat Hoek van Holland per trein absoluut niet meer op tijd te halen was.
Toen kwam Connie met dè oplossing; "we vragen toch gewoon aan de treinconducteur of hij even met de bootbemanning belt, vertelt dat we vertraging hebben en vraagt of ze daarom even op ons willen wachten".
Slappe lach samen,natuurlijk wacht een boot met 1200 passagiers op twee deerns uit de provincie.
(We hebben hem wel gehaald, vanaf Rotterdam met 140 in een taxi, weer de slappe lach!).
Lieve Connie en Hennie,
zo is het, we delen lief en leed.
knuffels lucy.xxxxxx
Lieve Hennie, Connie en kinderen,
Voor vandaag (en heel veel andere dagen) een hele fijne bitterbal, wijntjes, pompoenen, samenzijndag gewenst.
Heel veel lieve groetjes,
Henk, Cocky, Koen en Milou
Ja lieve Hennie lief en leed delen!
Verder wil ik ook nog wel even doorgaan wat Els vertelde over memories.
Els en Connie op naar Engeland, even naar Anne en José blijven slapen want zei wonden dicht bij schiphol.
Ja hoor daar kwamen ze met de intercity naar Amsterdam Rai maar de Intercity stopt nooit bij de Rai. Hoe die twee giegelden pubers het voor mekaar hebben gekregen ja hoor speciaal stopte de trein voor hun!
Het zal hun charme zijn geweest!
Want de vriendinnetjes zien er altijd goed uit!
Ja ons mooie zusje!
Veel liefs en tot de volgende blog Anne en José
Ik lees met een lach en een traan,
en ben open over hoe het verder zal gaan,
lief en leed delen,
opbeurend omdat we met zovelen,
dragen wat we kunnen dragen,
in de nachten en de dagen,
niemand weet hoe het verder gaat,
en vroeg of laat,
zullen wij de antwoorden vinden,
die al diep in ons hart aanwezig zijn.......
Kus, Manon xxx
Een reactie posten