Die allerliefste Connie wil je toch niet kwijt....
Als het een dag een beetje druk is geweest, dan merk ik dat meteen aan Connie. Haar oogjes twinkelen minder . Gelukkig geeft ze zelf ook wel aan dat ze moe is of wordt. Ze is gewoon door alles heel erg zwak. Maar ze kan wel net genoeg aan om een aantal bezoekjes per dag te ontvangen. Het blijft echter steeds een kwestie van de krachten verdelen.
Terwijl ik gisterenavond voetbal zat te kijken in mijn eigen domein(de oude woonkamer) en Connie in haar domein (de nieuwe aanbouw), kwam er rond half twaalf voorzichtig een opmerking dat ze wel wat trek had in iets. Pinda’s, chips, meloen of …?. Jazeker, bitterballen. Ik leg er 7 in de oven, 6 voor haar en een voor mezelf want ik heb al zitten snollen. Ik serveer haar de eerste 3 die een kwartier later op zijn. Ik heb er nog 4 zeg ik. Ja geef maar dan. Ik heb niks meer teruggekregen, zelfs geen mayo. (Nog 29 over)
We snollen niet alleen maar we praten over van alles en nogwat. Zo ook hoe het verder gaat. Het einde nadert hoe dan ook. Wat je nooit weet is precies wanneer dus moet je niet te lang wachten om de dingen te regelen zoals je dat wenst. Connie heeft een aardig beeld van haar eigen afscheid.
Na haar overlijden wil ze een aantal dagen in haar eigen huis opgebaard worden zodat mensen die haar dierbaar zijn haar nog een keer kunnen zien. Ze wil in de achterkamer staan, zodanig dat ze door de bovenraampjes van het lessenaardak kan kijken naar de lucht.
Haar kist is een eenvoudige licht houten (bv vuren) kist. Deze kist wordt door de kinderen en kleinkinderen volgeschilderd in de dagen dat ze nog thuis is.
Het gezamenlijk afscheid wil ze graag vieren bij Riche. Daar kunnen afscheidswoorden worden uitgesproken door verschillende genodigden.
Verder willen we graag een dubbel graf op de begraafplaats in Sambeek alwaar Connie als eerste wordt bijgezet.
Wij met ons gezin hechten zeer aan een blijvende plek om haar te gedenken.
Connie was het helemaal met me eens dat jullie dit alles best mogen weten.
Pluk de dag, zij is het begin van morgen.
12 opmerkingen:
Confronterend om te lezen, maar wel fijn dat mam dit met ons deelt. We zullen er alles aan doen om haar een waardig afscheid te geven, maar voor nu plukken we nog samen wat we plukken kunnen!!!
Heel veel liefs Kim
Nou schatjes wat lijkt het allemaal toch zo luchtig geschreven. Helaas is het jammer genoeg helemaal niet zo luchtig...
Maar ik wil alle mensen die trouw dit blog volgen nogmaals bedanken voor jullie medeleven.
Wat hoor ik toch de laatste tijd veel om me heen wat jij toch een geweldige schrijver bent en wat een knokker jij bent ma. Ik ben hardstikke trots op mijn lieve papa en mama. Die trots groeit met de dag van alle lieve en positieve reacties van iedereen om mij heen.
Pa blijf zo doorgaan met schrijven dat kan je als de beste!
Ma, we blijven knokken!! Hoe je toch nog steeds in het leven blijft "staan" daar heb ik toch zo'n ongelovelijk veel respect voor. Onvoorstelbaar.
Lieve paps en mams! jullie zijn kanjers!!
Carpe Diem
Love jullie 2.
x Jullie zoontje
Klopt, Wouter: jullie ouders zijn KANJERS...
Maar jullie ook! En jullie "aanhangsels"(haha) ook!
Lieve groet, Mirei
Lieve 2,
Zit ik net de 2e alinea nog te lezen met een smile op mijn gezicht. En lees hem vervolgens nog een keer aan Helma voor. Alleen nu reageert Helma niet zoals mij, ze had het namelijk al gelezen en wist wat er in de volgende alinea's geschreven stond...
Met een brok in mijn keel lees ik dus ook verder. Wat heb ik respect voor jullie om dit zo met elkaar te delen. Aan de ene kant heel mooi dat het kan, maar ook zo hard,oneerlijk en confronterend aan de andere kant.
Ook voor Kim&Dirk&Job en Wouter&Carin&Lotte een dikke knuffel, geniet van elkaar elk moment van de dag. Dat is het mooiste wat je elkaar nu kan geven. Er zijn voor elkaar, maar dat zit bij jullie wel goed.
Hennie bedankt en een dikke kus voor je vrouw en voor jou een arm om je schouder en een klopje erop, wat zeg ik een hele ferme schouderklop!!
Liefs Sil en Helma
Lieve hennie en Connie,
Zoo, het tweede deel van je blog, komt wel even binnen. Poeh!.....Het wordt hier in huize Logtens wel even stil... na de opleving en opbeurende woorden van afgelopen dagen, lijkt het alsof de realiteit weer om de hoek komt kijken. Maar zo is het ook! Wat ontroerend en mooi tegelijk dat jullie dit samen in alle rust kunnen bespreken en doorleven en wat fijn dat jullie het willen delen met ons.
Jullie zijn inderdaad kanjers (mooi gezegd Wouter)..
liefs K4
Lieve Connie en Hennie,
nee mijn lieve zus wil ik ook niet kwijt,
verdorie, nu je dit allemaal zo zwart op wit ziet staan, denk ik het is echt zo Luus, Connie zei laatst al dat ze een beschilderde kist wilde,ik vond het fijn dat ze me dat vertelde, kippevel kreeg ik er van, maar dacht ah dat duurt nog wel even.
Kevin is hier, en vroeg oma hoe veel jaar is Connie, ik zei bijna 58, en jij oma, ik zei bijna 67, hij zei dat is eigenlijk ook niet eerlijk he, ik zei nee Kevin dat is ook zo.
Lieve Hennie heel veel warmte en bedankt, ik hou van jullie, liefs ook voor Kim Dirk Job en Wouter Carin en Lotte,xxxxxxx
en hou Connie even van mij vast, zoen, Lucy en Ben. tot gauw.
Lieve Hennie en Connie,
Inderdaad..het eerste stukje....WAT KUN JE DAT TOCH LEUK EN GEZELLIG VERWOORDEN. Ik lachte hardop en vertelde het Paul. Dan het 2de stukje. jeetje...Ik had het al van Connie zelf gehoord, echter daarna hoorde ik weer zoveel goeds. Een weg die de laatste 10 jaren zo liep, met kronkels, zijwegen, gaten en bulten, maar zo zonder een echt einde. Steeds kwam er weer een mooie tijd. Na het lezen van Connie's wensen,krijg ik een schok en word realilistisch. Ik besef weer dat het deze keer ECHT RAAK is. Geen illusie, Lucie maar de keiharde werkelijkheid. Godsiepietje wat zal ik Connie gaan missen. Samen praten over de kinderen, over onze mannen, over ons werk, over onze kleinkinderen en over ons zelf! Samen de MBO gedaan en elkaar gestimuleerd en overhoord. Het is/was nog veel meer. Je steunde me in moeilijker tijden en we spraken af dat jij niet dood mocht gaan zonder dat je mij ook tenminste één keer midden in de nacht nodig zou hebben. Voor jou hoop ik het niet Connie, maar weet dat ik met alle plezier uit mijn bed vlieg om ook nog maar een ietsiepietsie voor je te kunnen betekenen. Ben blij dat ik je binnen kort weer zie. Liefs, Lucie.
Lieverds,
Dat Connie zin heeft in eten doet me deugd....maar inderdaad, wat is de realiteit soms toch ook bitter.....en ik ben zo blij dat jullie door deze situatie niet verbitteren.
Zo open en reeel jullie met elkaar delen vind ik zo bewonderingswaardig.
Ik snap ook heel goed dat jullie er gewoonweg niet omheen kunnen, maar jullie gaan het aan, lopen er niet voor weg, ik vind dat moedig en dapper.
Een ferme schouderklop zoals Sil zei, nou echt wel....een hele ferme....voor jullie allemaal!
Geen doekjes erom heen, geen kop in het zand...
Wat mogen wij hier van leren zeg......althans ik..zo oprecht, zoals het leven hoort te zijn.
Een beschilderde kist voor Connie door de kinderen en kleinkinderen...Wauw.
God zij dank is Connie er nog en weet ze heel goed wat ze wel en niet wil....
Ik merk dat ik echt behoefte heb jullie te zien, ik hoop dat het er gauw van komt.
Liefs en heel veel respect.....
Zoen Manon xxxx
Lieve allemaal,
Wat een mooie, hartverwarmende reacties van jullie allemaal! Manon je zegt; jullie gaan het aan en lopen er niet voor weg. Dat klopt, maar voor mijn gevoel is dit ook de enige manier. Zo hebben wij het altijd samen gedaan, al is het wel moeilijk om de emoties erbij te voelen en te beleven. Dat doen we allemaal op onze eigen manier.
Ik heb dagen dat ik kracht voel en denk, we doen dit, we volgen ons hart. maar ik heb ook dagen van frustratie en intens verdriet. Dan ben ik boos en vind ik het allemaal oneerlijk. Ook al weet ik dat er nog vele ergere dingen in de wereld om me heen gebeuren. Het relativeren lukt dan even niet. Verdomme het is mijn mamsie, mijn steun en toeverlaat, mijn kanjer, die mij altijd liefde en steun geeft. Wat is de wereld zonder haar.... Mooi en ook liefdevol dat weet ik ook wel, maar het doet wel zeer en dat kan ook niet anders.
Deze week ben ik even minder sterk, deze fase hoort er ook bij.
Ik vind het heerlijk om leuke herinneringen van mam te lezen, dingen die ze met velen van jullie gedaan heeft, want naast het leven met kanker is er ook veel anders. Zoals Lucie ook al mooi beschreef...
Nou volgende keer ben ik weer wat vrolijker.
Lieve mama, en papa wat hou ik van jullie en wat ben ik trots op jullie!!! Jullie geven mij zoveel dat draag ik altijd mee in mijn hart.
Lieve broer, wat heerlijk om jouw woorden te lezen, ik ben trots dat jij mijn broer bent! Ik hou ook super veel van jou, broertje!
En Lieve Carin, Lotte, en Dirk en Job, jullie zijn onmisbaar voor ons! Het valt voor jullie ook niet mee!
Dikke kus Kim
Lieve Hennie en Connie,
Je zult wel denken waar blijft ze mat haar reactie, maar ik had even de tijd nodig om dit te verwerken, want als je de wensen van Connie zo op "papier" leest gaat er toch wel wat door je heen. En ook wij willen Connie nog niet missen.
Wij hopen en ik denk velen met mij dat het nog wel even mag duren voordat wij de wensen van Connie in praktijk moeten brengen.
Zo dit gezegd te hebben, wil ik je Hennie vragen zijn er nog genoeg bitterballen of moet je alweer bijhalen. Hopelijk mag je er af en toe ook zelf eentje eten.
Lieve Kim, Wouter en de rest wij zijn er ook voor jullie.
Liefs Leo en Mirjam.
Hallo Hennie , Connie en kinderen,
Ja, de harde werkelijkheid is moeilijk om te bevatten. Ik moest ook even een paar keer slikken toen ik las wat de wensen van Connie zijn als ze er niet meer is.
Daar wil je niet aan denken. Maar wel fijn en knap van Connie om zelf te bepalen hoe zij haar afscheid zou willen zien. Als ik aan Connie denk dan zie ik steeds de foto van de vierdaagse voor me. Dat ze met de handen in de lucht, een big smile van “Yes” dat heb ik toch maar weer mooi gedaan over de via gladiola loopt. Wat een knokker en doorzetter toen ook al. Met PIP
( Pien an de poten ) maar wel doorgaan tot het bittere einde.
Wij hopen dat de tijd die jullie samen rest er ook een is van al die mooie herinneringen. Want herinneringen blijven altijd en zijn zo waardevol.
En ik denk dat ik ook maar eens een doosje bitterballen van MMMM van Mora ga kopen want door jou verhalen krijg ik ook trek.
Weet dat we er voor jullie willen zijn.
Lieve groetjes Thomas en Ellie.
Lieve Allemaal,
Connie heeft het maar hardop gezegd "zo wil ik mijn afscheid"
Eindelijk na een lange strijd van de ene uitslag naar de andere uitslag geleefd!
Nu weet Connie het en wij allemaal!
Zoals we Connie kennen gaat ze wel eens werkelijk genieten van elk moment maar dit keer niet meer met zoveel angst.
Ze heeft het maar gezegd!
Zo lieve allemaal laten we er elke dag een feest van maken!
Op Connie!
Veel liefs Anne en José xxx
Een reactie posten