In een heel jaar kan er weer veel gebeuren net als in het afgelopen jaar.
Het mag duidelijk zijn dat het afgelopen jaar voor mij het meest heftige jaar ooit is geweest.
Na meer dan 10 sluimerende en slopende ziektejaren heeft Connie uiteindelijk haar leven moeten geven. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Gelukkig hebben we haar samen naar het einde mogen begeleiden, hetgeen voor ons allen ook een grote mate van voldoening heeft gegeven. Voor mij, voor ons gezin en voor velen onder ons. De dood geeft echter nooit zelf voldoening, dat geeft veel verdriet en pijnlijk afscheid nemen.
Maar we hebben elkaar geweldig vastgehouden. Elke arm, elke hand, elke stem en elke traan heeft daartoe bijgedragen. Het gevoel van eensgezindheid was zo nadrukkelijk aanwezig dat ik het gevoel had een groot gezin te zijn. De vele lieve woorden, uit het hart gegrepen, zijn voor velen en zeker voor mij een grote troost geweest. Ik lees nog vaak in de blogs terug. Het is een blijvende herinnering die nooit meer gewist kan worden. Een werkelijk ode aan Connie.
En wij zijn niet de enigen die het afgelopen jaar afscheid hebben moeten nemen van een dierbare. Ik wil ook alle andere mensen in deze positie troosten en een hart onder de riem steken. Het verdriet mag ons niet alleen overheersen, want dat is zeker niet de bedoeling van het leven. Dus leef je leven en trek erop uit.
Om de draad weer op te pakken kom ik dagelijks even bij het graf van Connie. Om haar te vertelllen hoe het gaat. Ik vertel haar alles en ik lieg nooit. Misschien klinkt het raar maar voor mij ga ik eigenlijk nog dagelijks bij haar op de koffie. Niet zo lang hoor maar in een paar minuten kan ik heel veel zeggen.
Ik vertel haar van al mijn relaties en contacten en van mezelf en de kinderen en ze is het bewonderenswaardig vaak met mij eens. Ik hoef mij nergens voor te schamen en dat doe ik dus ook niet.
Daarom kan ik jullie dit alles met een gerust hart vertellen. Ik wil wel kwijt dat ik afgelopen jaar een paar mensen heb ontmoet die mijn hart op een bijzondere wijze geraakt hebben. Ik raak soms in de war. Maar alles hoort erbij en ik heb groot vertrouwen in de toekomst.
Sinds ik op vakantie ben geweest in Egypte heb ik het gevoel dat mijn stressmonitor van de afglopen 10 jaar nutteloos is geworden. Ik heb eindelijk weer eens mijn buik ongelooflijk laten lachen, ik heb ongelooflijk veel schik gehad, eigenlijk voor een heel jaar. Heel veel mensen heb ik in mijn positieve kielzog kunnen meetrekken en een ongelooflijk sensationeel gevoel mee terug kunnen nemen naar huis. Te waauw. Het zullen vast de tempelgoden daar geweest zijn die mij hebben opgepept. Ik geniet er werkelijk nog steeds van.
Ik wens jullie allemaal heel veel vertrouwen en kracht in de toekomst. Vergeet vooral niet te genieten van de vele waardevolle dingen en vergeet vooral niet om te leven.
Ik ga dit jaar zeker nog een of twee wandelingen organiseren in de natuur, lijkt me leuk. Jullie horen nog van mij. Ik maak er iets bijzonders van.
Doei
4 opmerkingen:
Lieverd,
Ik hou het even kort vandaag, maar wat ik vooral wil zeggen is: Hennie ga zo door....Mooi!
Hele dikke zoen,
Manon xxx
Ook kus voor Kim, Dirk en Job
En voor Wouter, Carin en Lotte
En voor Luus, Mirjam, Jose en Hans
En voor iedereen die dit leest
En Els wil ik ook niet vergeten! x
En Bommel natuurlijk!
Hoi Allemaal,
2012 is alweer een paar dagen oud, en wat blijkt ook nu weer het leven gaat gewoon weer door.
Ik hoop dat iedereen een fijne jaarwisseling heeft gehad, wij hebben met plezier "2011"achter ons gelaten.
Wij zijn met goede moed aan het nieuwe jaar begonnen.
Wij kijken nu naar voren en zijn druk bezig met de voorbereidingen van de trouwerij van Sander en Marieke.
Hopende iedereen gauw een keer weer te zien.
Groetjes Leo en MIrjam.
Lieve Hennie,
Ik ben wel een beetje laat met m,n gelukwensen, onze 1e week in Jan. begint altijd met Carmens verjaardag, en daar ben ik dan de hele week geweest, en terug gelijk naar Manon, die was afgelopen vrijdag geopereerd, en gelukkig gaat het goed met haar, en ze laat zich deze week lekker door Steven verwennen, ik dacht ik vertel het maar even, jij vertelt ook alles.
maar hoe gaat het Hennie, zo te lezen ontmoet je fijne mensen, nou dat is hatstikke fijn voor je, dat kun je wel gebruiken.
Ik hoop gauw weer een keer in Boxmeer te komen, en samen even bij Connie langs, we zien wel, laat ik het wel even weten.
Doe je de lieve groetjes ook aan de kinderen,
en Hennie pas goed op je zelf,
dikke kus en liefs Lucy en de groeten ook van Ben. xxxxxx
He Manon,
Je operatie meid! Hoe gaat het met je? Ik hoop dat de irritaties minder zijn geworden, of liever nog weg zijn.
Stom dat ik zo laat reageer, maar ik heb een trage agenda. Ik ben me aan het beteren. Binnenkort spreek ik jouw. OK?
Hennie
Een reactie posten