De grafstones

Hallo,
Vandaag ben ik met Kim en Carin naar Rotterdam geweest om de 2e ontwerpfase van Connies grafsteen vorm te geven. Heel gezellig zo om met mijn 2 twee meiden op stap te gaan. We hebben weer heel wat afgelachen en we hebben nog hard gewerkt ook. Belangrijkste is dat we tot overeenstemming zijn gekomen.

We hadden alle stenen, die al een half jaar op het graf hebben gelegen, verzameld en in plastic tonnen achter in de auto meegenomen. Volgens de ontwerpster Ludy zijn nagenoeg alle stenen geschikt om in te "metselen" zodat bijna niemand teleurgesteld hoeft te zijn dat de steen er niet bij kan.

We hebben zelfs stijlvolle bronzen letters uitgekozen om Connies naam en datums mee te vormen, omdat ik toch weinig vertrouwen heb dat, de weliswaar prachtige viltstiften letters van Pierre, het op termijn zullen volhouden in de weerbarstige weersomstandigheden hier. Sorry Pierre. Maar je mag nog een nieuwe letterplaat maken voor tijdelijk, totdat de officiele grafsteen klaar is. Heel graag.

Over een maand of wat mogen we samen de stenen inleggen in de mallen die ervoor gemaakt worden. Daarna is het wachten op de natuurstenen rand die nog uitgehouwen moet worden ergens in een berg. Ik hoor nog precies waar. Het is europese natuursteen want chinees wordt vaak via kinderarbeid verkregen en is daarom heel goedkoop. En Connie was meestal niet voor goedkoop. En ik nu ook even niet.

Het was weer heel erg fijn samenwerken met Ludy die ons heel prettig begeleid en overal voor in is. Ik wil wel zeggen een topmeid. En natuurlijk met mijn eigen fantastische meiden. Het wordt een bijzondere grafsteen voor een bijzondere Connie. Het idee van de vallei der Kongingen heeft het niet helemaal gehaald, maar het blijft evenzeer bijzonder. Daarom beleef ik het op een of andere manier als een speciale eer. Ik voel het.

En ga gerust kijken, want zoals het graf er nu uitziet is het ook mooi, mag ik zeggen. Ik zeg .....

Love

Job en Lotte

Hee, lezers allemaal,
Vandeweek heb ik weer eens op Lotte gepast. Tussen de middag haal ik haar van school en luncht bij mij thuis. De prietpraat vanaf school naar huis, in de auto en tussen door is zo energiegevend dat je bijna konstant de lachspieren moet inschakelen. De gevatheid voert de boventoon. Als ik bij het terugbrengen naar school tegen haar zeg dat we op moeten schieten omdat de juffrouw alweer bezig is zegt ze, dat is jouw schuld want jij zat zo lang te praten. Dat klopt ja......

En een klasgenootje kan niet nalaten om te zeggen dat ze het raar vindt hoe Lotte mij een afscheidskus geeft. Nou ja, zegt ze verbaasd, "Geven jullie elkaar zo raar een kus".

En Job droomde allang dat hij met voetballen een goal zou maken. En jawel, hij heeft er vanmiddag 2 gemaakt. En opa was erbij en mama ook. Hij was helemaal gelukkig. Super Job!!!! En mama was ook heel blij. En opa....

Vanmiddag hebben Paul, Kim, Job en ik alle stenen van het graf van Connie gehaald, want die nemen we maandag mee naar Rotterdam. Nu liggen er even andere steentjes op, maar ook mooi.

Lieve mensen allemaal,
De ene week na de andere glijdt voorbij. De winter is in aantocht maar gelukkig blijf ik ondanks alles blij. Zoveel blije mensen om mij heen en daarvan ben ik er gelukkig ook nog een.
Ik kan niet anders zeggen dan geniet van het dagelijks licht dat schijnt,
Geniet het telkens, voordat het verdwijnt.

xxxHennie

Connie half jaar rust

Hallo bloggers allemaal,
Ja, echt waar, het is vandaag precies een half jaar geleden dat Connie afscheid nam van onze wereld. Een wereld die nog zoveel te bieden had voor ons maar helaas niet meer voor haar. Het afscheid was en is nog steeds zwaar maar de gedachte dat haar geest nog steeds temidden van ons is maakt dat ons leven nog steeds bruist van hoop en verlangen.

En dat was Connies wens tot het laatste moment. Tranen symboliseren nog steeds de warme gevoelens voor Connie en het idee dat ze misschien wel van alles ziet. Ik hoop niet dat ze alles hoort en ziet want dan moet ik straks misschien wel op het matje verschijnen omdat ik iets te gek doe.

Vandaag heeft Wouter voor mij een Samsung Galaxy SII zwart besteld. Dan kan ik tenminste communiceren via Internet, facebook, mail en all the rest. Ik ben wel opa maar je moet wel bijblijven toch? Anders sta je zo een keer alleen op deze wereld. Liever niet dus.

Voor mij telt dat er een leven is na de dood van Connie en zo heeft ze het ook gewild. Blijheid en vrolijkheid zijn ingredienten waar je als mens op kunt teren. Ik heb zelf teveel ervaring met de keerzijde ervan dat ik nu mijn best zal blijven doen om te genieten. Ik nodig jullie allemaal uit om dit samen met mij te doen.

Ik laat jullie nog het graf zien van vandaag, niet omdat het eng is, maar mooi......zeg ik zelf.

A.s. maandag neem ik alle stenen mee naar Rotterdam om de definitieve vormen van de grafsteen uit te tekenen en uit te leggen. De vallei der Koningen uit Egypte vormt de basis en inspiratie van het ontwerp zo heb ik besloten.
Gewoon vallen en opstaan leidt tot verrassende inzichten.
xxx

Egypte, het is wennen

Nog nooit van mijn leven heb ik in 1 week zoveel vakantie gehad. Na het (voor mij nog wat onwennig zelf inpakken van de koffers), een rit naar Schiphol in de vroege ochtend en een vliegreis van 5 uur precies, staan wij zeg maar midden in Egypte, midden in de Sahara. Juist op het moment dat alle Egyptische Mekkagangers terugkwamen en werden toegezwaaid en gejoeld. Vanuit afgeladen autos, volgepakte ezels en paardenrijtuigen en gillend en joelend over de straat. Het leek wel opstand, maar gelukkig was de stemming vrolijk.

Na een klein uurtje bereiken we de Nijl en onze boot van 5 verdiepingen hoog met keurige kamers, bar en restaurant. Tweemaal daags schone handdoeken en elke dag kunstig gevouwen badlakens, dekens en handdoeken. Behalve de alcohol en frisdranken is alles gratis op de boot. Er loopt personeel voor van alles en nog wat, een vaste cameraman, een masseur die de spieren kneed, heerlijk, portiers, beveiliging, manager, heel veel koks en ober.

De capaciteit van de boot is 160 gasten, er zijn er maar 50. Dus hebben wij de hele boot ingenomen. Op het bovendek is een zembadje en comfortabele ligstoelen met voldoende  grote badlakens die elke dag worden gewassen. Er is ook voldoende schaduw voor wie niet in de zon wil want het is elke dag 30 graden.

Het is erg relaxed als je een eigen hut hebt waar je spullen liggen. Gedurende de hele reis bezetten wij de hut met eigen douche en toilet. Vanaf het schip maken wij vele excursies, met de bus, met paardenkoetsjes, met zeilbootjes of te voet.


Vanaf de plaats Luxor waar we binnenvlogen zijn we 220 km naar het zuiten gevaren, tot aan de Aswandam.
Daarna zijn we dezelfde route weer teruggevaren. Langs de Nijl zijn de oevers overal groen met veel dieren en vogels. Een paar honderd meter van de Nijl af begint de Sahara met alleen droog geel zand, heet apart.

Ik heb deze week zoveel gelachen, da ik de schade van een heel jaar gelukkig heb ingehaald, Pierre en ik hebben een nogal aanstekelijke humor binnen de groep die in zeer goede aarde viel. Aan het eind van de rit had ik een gewillige "harem", groter dan een voetbalelftal, lachen dus.

En Connie is erbij geweest, ik heb een paar mensen ook haar foto laten zien en hen uitgelegd waarom Pierre en ik samen waren. En Connie vond het goed. Bij leven en welzijn had ze er waarschijnlijk wat anders naar gekeken. Maar dat is dan vooral om de smerigheid en corruptheid van het leven daar in zijn algemeenheid en de erbarmelijk hygiene en ongelooflijke armoede. Ik betwijfel daarom of Connie Egypte ondanks al die dingen zou kunnen omhelzen. Ik denk van moeilijk. Maar lieve schat...... we hebben het gezien en ik ben blij, en Pierre ook, kijk maar........

De piramide

Hallo achterblijvers en koukleumers.

De eerste Egyptische piramide is ruim 4500 jaar geleden gebouwd als grafmonument voor een Egyptische farao, de toenmalige heersers van het oude Egypte. Zijn opvolgers volgden hem in deze begraafwijze en zij werden net zoals hun voorganger na hun dood gemummificeerd en met kostbaarheden en persoonlijke bezittingen in het binnenste van een piramide gelegd. In totaal zijn er circa tachtig piramiden bewaard gebleven, gebouwd over een periode van ongeveer duizend jaar.

Omdat wij deze bijzondere bezienswaardigheid nu met eigen ogen gaan aanschouwen, heb ik ook alvast een wensdroom van Connie ingevuld. Het was al heel lang haar wens om Egypte te bezoeken en nu eindelijk gaat het er toch van komen. Om de sfeer voor haar te eren heb ik alvast een kleine piramide bij haar graf gezet met daarin een lichtende vlam. Connie had wel een beetje hekel aan donker, vandaar.

Ze reist morgen met mij mee in mijn handbagagetas, dus lekker dichtbij. Ze weet ook dat ik het wel spannend vind maar dat maakt de uitdaging juist aantrekkelijk.

Pierre is mijn goede reisgenoot en ik hoop achteraf te kunnen zeggen dat ik uitbundig heb genoten. Hij heeft mij op de valreep nog leren overhemden strijken en vouwen, zodat ik er in Egypte niet gekreukt bij sta.

Als opstart van onze vakantie hebben we vanavond heerlijk gegeten bij "de Douariere" hier in Boxmeer.
Ierdereen wenst ons een fijne vakantie, heel erg dank daarvoor.

Morgen gaan we genieten van zomerse temperaturen rond 30 graden. Als we het te heet krijgen kruipen we in een piramide. Voor de rest cruisen we per schip, Alexia.

Ik hoop niet dat jullie al te veel moeite hebben met de handschoenen uit de kast te halen. Wij zullen gewoon op de boot de airco inschakelen.

Tot spoedig ziens.


 

Een warm gevoel

Lieve allemaal,
Om mij heen voel ik zoveel warmte van mensen die mij het Egypte reisje zo welgemeend gunnen. En ik kan niet anders zeggen dat dit voor mij een hartverwarmend gevoel is. Ik zal ervan genieten.

Ik ben jullie allemaal dankbaar, want hier kan ik kracht uit putten. Ik wil ook graag alle mensen die het zelf zo nodig hebben een hart onder de riem steken. Vooral wens ik iedereen een houvast waaraan je jezelf kunt optrekken. Ik hoop zelf genoeg houvast te bewaren om Egypte te overleven. Het is er de komende weken 30 graden.....
xxx

Connies gezicht.

Hi,
Vanavond heb ik een heleboel foto's van Connie voorbij zien gaan op evenzoveel computerbeelden.
En haar gezicht spreekt eeuwig boekdelen. Haar bijna voordurende brede lach in beeld spreekt zoveel stralende persoonlijkheid. Ik krijg kippenvel en voel zoveel moois wat ik met haar heb mogen beleven. Ik voel mij meer bevoorrecht dan verdrietig, hoewel mijn tranen vloeien als het water van de Nijl.

Helaas is er een welhaast ontroostbaar einde aan moeten komen. Maar haar positieve beeld leeft in mij eeuwig voort. Ondanks het feit dat de Gemeentelijke Archieven mij als ongehuwd beschouwen, blijft ik in mijn beleving nog altijd getrouwd met Connie.
Elk leven is tenslotte het begin van de dood en de dood is uiteindelijk het einde van het leven. Zo is het en zo blijft het. Leef dus altijd het moment van nu, het is vele malen belangrijker dan het leven of de dood zelf.

Vrijdag vertrek ik naar Egypte om de werkelijke oorsprong van ons leven te bestuderen. Jullie horen nog van mij. Als de goden gunstig gezind zijn komt het antwoord.

Intussen, leef het moment, totdat ik weer terug ben.

See you.

Special

Zomaar,


Geen mens is,

zonder goeds.

Ook jij bent speciaal,

dat is echt waar.

En ik vind dat,

helemaal niet zo raar.

xxx

De Nijlcruise

Lieve allemaal,
Afgelopen week heb ik weer van alles meegemaakt. Het is nu 10 over een in de nacht en heb besloten nog maar eens wat op de blog te schrijven. Ik heb alweer een paar wijntjes gedronken, dus loop ik het risico dat ik dingen schrijf die ik niet wil. Maar goed, ik heb altijd nog de kans morgenvroeg om het te veranderen.
Ik kom dagelijks bij het graf van Connie met Bommel. Bommel vind het maar niks en wil altijd weer weg. Dus leg ik hem vast. Daarnaast leg ik een koekje op Connies graf om hem te lokken. Het lukt niet echt.

Een paar weken geleden heb ik winterharde violen bij Connie gezet, witte en blauwe. Connie had ook altijd violen bij ons in de tuin in de winter. Met de andere versierselen tesamen is haar graf nog steeds mooi om te zien. Heel vaak kom ik mensen tegen die haar bezoeken en daar ben ik trots op. Vanmiddag nog heb ik Theo en Truus ontmoet. Truus vecht ook al jaren zelf tegen kanker, bewonderenswaardig, love you.

Met mijn gezinnetje ben ik bezig om de grafsteen van Connie verder te ontwerpen. 28 november gaan we weer naar Rotterdam voor de tweede ontwerpfase. Het gaat goed komen hoor.

Afgelopen vrijdag ben ik weer naar theater geweest, Gryphus in Vierlingsbeek. We hebben ons gezamenlijk met 5 man sterk, helemaal een buik gelachen en daarna tot half twee doorzakken bij Riche(zonder Niek). Een wedstrijd bij VVV kan daar echt niet tegenop.

Zaterdagavond heb ik (uit)gebuikt bij Dineke en Peter. Heerlijk gegeten van de Tepan Yaki bakplaat met overheerlijke sausjes met vlees en broodjes van Niek en Noortje. Hoezeeeee..... What a nice family.

Toen ik vanmiddag alleen had gefietst, dacht ik, ik ga even koffie drinken bij de Bock. Capuccino en een krantje erbij. Samen met Connie deden we dat nooit zo snel.

Vanavond heb ik met Pierre nog eens even onze Nijlcruise doorgesproken. We vertrekken vrijdag 11.11.2011
We zijn het helemaal eens met elkaar en de puntjes op de i zijn gezet. Ik ga dit hier verder niet uitleggen, want veel is natuurlijk geheim. B.v. of er in de Nijl ook nijlpaarden zitten. Het kan dus ook nog een gevaarlijke reis worden ... Pierre heeft zichzelf gezworen om nooit op een kameel te gaan zitten. Daar wilde ik nou juist een foto van maken. In Tailand heeft ie al op een olifant gezeten, met weinig succes. Maar ik vind een dromedaris ook goed! Goeie foto's komen tzt op de blog natuurlijk.

Ik heb intussen weer veel mensen leren kennen die mij aan het hart gaan. Hoe meer mensen dit zijn, hoe liever ik het heb. Als iemand je aan het hart gaat, dan zit het wel goed. En dat kunnen nooit genoeg mensen zijn.
Love you Egypte, here we come.