Home alone

Alleen is maar alleen,
Ja beste mensen, hoe moet ik het zeggen?
Ik herinner mij de dagen dat ik mij 'savonds koest moest houden omdat Connie anders niet kon slapen. Elk geluid was voor haar teveel en ze raakte ervan in paniek. En ik hield mij strikt aan haar code om haar geen overlast te bezorgen. Op zo'n moment accepteer je elke wens en pak je je eigen wensen in.

Nu zit ik alleen en heb in feite geen enkele code meer waaraan ik mij moet houden, behalve die van mezelf. Ik ben dus home alone. En eerlijk gezegd, daar is ondanks alle vrijheid, geen bal aan. Ik ben voortdurend bezig om mezelf te vermaken met zelfs het schoonmaken van mijn huis en het wegwerken van de vuile was. Eerlijk gezegd probeer ik zoveel mogelijk buitenshuis te eten want dat scheelt een hoop werk. Verder bezoek ik zoveel mogelijk feestjes om contacten te hebben met mensen en om niet alleen te zijn. En je ontmoet er fijne mensen.

Heel veel mensen(gelukkig) vragen hoe het met me gaat. Wel, het gaat gezien de omstandigheden goed met mij. Ik leef mijn leven in een kring van goede vrienden en kennissen en vooral mijn gezin. Ik heb mij echt nog geen moment verveeld sinds Connie overleden is, al klinkt dat misschien overmoedig. Toch is het wel waar, althans zo voel ik het zelf. Ik wacht vooral niet tot mensen aan de deur komen, je moet het echt wel zelf doen.

Toen Connie begin dit jaar tegen me zei, "jij kunt wel 80 worden" dacht ik, Hennie, dat moet je wel zelf doen. Ik hoop dat ze gelijk heeft en ik ga ervoor voor. Nieuwe kleren heb ik al gekocht en mijn leren cognackleurig jasje wordt al door veel dames instemmend goedgekeurd. Dankjewel dames.  Ik wordt nog eens zelfingenomen ook en verwaand. Ik bezoek nog dagelijks het graf van Connie voor een praatje dat ik nog zo hard nodig heb.

Gisteren zijn Kim, Wouter, Carin en ik naar Rotterdam geweest om het ontwerp van de grafsteen te bespreken. We werden door een prettig bewogen vrouw meegenomen in een proces met stenen en emoties die we allemaal zeer gedeeld hebben. De klik was verbazingwekkend met wederzijds respect en humor.
Ik hou van humor en emotie, dus het was heel mooi. Binnenkort volgt het ontwerp.

Op het 5225 feestje van Geert en Carin zaterdagavond heb ik nog gesproken met een redacteur van de Gelderlander. Ik vroeg hem over de publiciteitswaarde van een blog. Volgens hem zijn er veel blogs en is publicatie in een boek tamelijk ingewikkeld om een uitgever te vinden.

Op dit feest had ik ook nog hele aangename gesprekjes met Lorene en Ellen. En natuurlijk ook met heel veel anderen. Prettige gesprekken zijn er nooit teveel.

Eigenlijk had ik voor mezelf besloten om de blog te stoppen. Er komt ook een keer een eind aan. Maar er is nog weerspraak. We zullen wel zien.

Ik heb trouwens van sommige mensen gehoord dat ze geen reactie meer kunnen geven op de blog. Ik heb mijn private callcenter al geactiveerd. Even afwachten dus. Jullie krijgen bericht als het weer werkt.