De Conniewandeling 23 oktober

Gekoesterd door een weldadig zonnetje op mijn slaapkamer, door de ramen en in een behaaglijke temperatuur, kijk ik door de spleten van mijn luxaflex naar buiten. Mijn ogen zelf kijken ook nog als spleten, zodat ik een breed uitzicht geniet naar buiten, handig, dat wel. Genieten laat er nog maar even af want ik ging vannacht om 4 uur of zoiets naar bed. Ik was n.l. op het verjaardagsfeestje van Rene, mijn lieve buurmeisje en dat was zo leuk dat ik maar niet naar huis kon gaan. En Rene, wij gaan samen naar Connie, gewoon punt.

Tot slot ben ik toch naar huis gegaan om Bommel uit te laten, maar toen die klaar was stond ik weer met Bommel en al bij Andre en Paula binnen. Het zal wel besmettelijk zijn daar, maar wel gewoon leuk en... je leeft maar eens.

Stel je dus voor dat je door de luxaflex heen al een paar schoonzussen en zwagers ontwaard, terwijl ik mijn toilet nog moet maken. Ze zijn wel bijna een half uur te vroeg. Ik doe gewoon de deur open en ze redden zich maar mooi zelf tot ik klaar ben op de badkamer. Ik ben nog echt niet helder van geest maar dat komt vast nog wel.

Ik heb een wandeling gepland met een afwisselend patroon van natuur, begraafplaatsen, dorpskern Sambeek, nonnenklooster en de maasheggen van in totaal ongeveer 2 uur. Ik wil Bommel eigenlijk thuislaten want die heeft alles al tig keer gezien maar Tineke staat erop dat Bommel meegaat. Ze krijgt zowaar bijval van Kim. En Wouter rijdt mee met de auto als fourage- en bezemwagen en is ook nog fotograaf(zonder batterijen). Dirk filmt de hele wandeling dus alles wordt voor de eeuwigheid vastgelegd.

Tegen twaalf uur is iedereen verzadigd van kofiie, cake, krentenbolletjes en de kinderen vol snoep en drankjes, dus kunnen we eindelijk vertrekken. Ik ga dus echt niet alles hier navertellen maar ik zeg je dat iedereen zijn kennis heeft verrijkt. Via de moestuin met judaspenningen, pompoenen en de paarse korstzwam laat ik iedereen kennismaken met mijn hondenuitlaatrondje van Bommel. Een leuke introduktie met opnieuw uitlopend fluitekruid, de veelvuldig groeiende kale knopkruid plantjes, (giftig)vingerhoedskruid en nog veel meer.

Langs mais- en knollenveld begeven wij ons natuurlijk ook naar de begraafplaats om Connie even gedag te zeggen. Ze is vandaag precies 5 maanden geleden van ons heengegaan. Op de begraafplats staan heel veel bomen met trossen hazelnoten eraan. Dat blijken turkse hazelaars,  ook wel boomhazelaars genoemd.
De viooltjes bij het graf van Connie staan fleurig naast de nieuwe grafsteen die buurman Frans woensdag op zijn graf heeft gekregen. Aan de andere zijde ligt Hein en daarnaast is afgelopen maandag Frank begraven. Connie ligt nu dus geflankeerd door 3 te jongemannen.

Job en Lotte overtuigen zich nog even van kwaliteit van de stenen.

Hierna gaan we naar de Sambeeks RK Begraafplaats waar veel "rode" nonnen liggen. In het kleine "baarhuisje", dat bijna door een enorme rode beuk wordt omgeduwd, hangen 3 glas-in-loodraampjes die ikzelf heb mogen maken voor de parochie Sambeek. Iedereen steekt binnen een kaarsje op. Trouwens het baarhuisje was niet om kinderen te baren maar om overledenen op te baren.

Via het torenpad lopen we richting Torenstraat tegen de kloostermuur van het grote klooster. Bovenin de muur groeien rondom heel veel steenbreekvarens. Bovenin is n.l. het vochtigst. Het is een van de grootste verzamelingen in NL.

In de voortuin van de pastorie groeien reuzenzwammen op de restanten van een enkele jaren geleden omgezaagde beukenboom van 100 jaar oud. Boven de voordeur van de pastorie zit ook een gebrandschilderd ruitje van mij. De St.Jans Toren, die al 525 jaar oud is heeft al heel wat stormen en oorlogen overleefd. Twee weken geleden is er bijna 1 miljoen euro subsidie vrijgemaakt om de toren opnieuw op te knappen. De toren heeft de bijnaam "de Knoeperd" en dat is ie waard ook.

Via cafe Rout66 (highway van Chicago naar LA, 2900 km) lopen we naar de oudste en dikste Lindeboom van Nederland. Volgens sommigen is ie wel 1000 jaar, anderen houden het op 500 jaar. Deze boom heeft ook stormen overleefd en heeft heel wat metalen proteses om de boel bij elkaar tehouden. Hier is het lekker even rusten.



Wouter verzorgt drinken en na een stief kwartiertje gaan we snel weer verder want de geplande duur van de wandeling is al bijna overschreden. Wat kan het schelen met zo'n prachtig weer. Langs de Sambeekse afwatering, via de Warandastraat, belanden we bij het ronde toogbruggetje over diezelfde afwatering. Dit paadje kent bijna niemand maar Bommel en ik wel. Je staat meteen midden in de uiterwaarden van de Maas en in de Maasheggen. Paul heeft zich na een fietstochtje van 95 km ook telefonisch gemeld om ergens bij ons aan te sluiten. We zien meidoornstruiken, volgeladen met rode bessen, we zien veel gevlochten maasheggen en ik kort de route een heel eind in om sneller bij de Connieboom te komen en om de hele wandeling niet boven de 3 uur uit te laten komen. 

Ons wandelgroepje wordt nog steeds alerter en ontdekt een kring van vliegenzwam paddenstoelen(rood met witte stippen). Het enthousiasme is groot en ik krijg het gevoel dat ik mij in goed natuurgezelschap bevind. Even verder staat zelfs een stinkzwam die nog niet open is en dus nog niet stinkt. Hij staat wel op barsten.

We wandelen via de villawijk weer terug naar mijn bescheiden optrekje waar wij zoveel jaren fijn gewoond hebben. Er is soep, er zijn broodjes, er zijn hamburgers op de Tepan Yaki en Wouter kookt en bakt het hele saki. Iedereen is na een uurtje of zo verzadigd. Intussen coordineert Kim de uitdeling van de kledingverzameling van Connie met haar zusjes. Minstens 2,5 uur zijn ze boven uitgebreid bezig om alles te passen en te meten. Tot slot heeft iedereen het hare gevonden en ik zie alleen maar blije gezichten, ik vind het goed zo. Nu heb ik in elk geval op mijn slaapkamer alle kastruimte voor mezelf ter beschikkking. En dat lijkt intussen wel nodig ook. Meiden, draag Connies kleren met trots en plezier, dan doe je mij ook plezier.

Er is nog steeds een kastvol over.

De mannen kijken intussen de film die Dirk heeft gemaakt, dankjewel Dirk en iedereen.

11 november ga ik met Pierre, mijn goede vriend een Nijlcruise maken van 8 dagen naar Egypte. Dat is altijd de wens van Connie geweest. En omdat ik weet dat ze nog steeds bij me is, zal ze er in Egypte ook bij zijn. Een hele goeie reden om met Pierre deze reis te maken. Ik verheug me erop.

Voordat we vertrekken gaan we een besluit nemen over het ontwerp van de grafsteen. Hij wordt mooi, dat weet ik. Doei doei,