De kleren van Connie

Ja lieve mensen, daar ben ik weer........
De wereld draait maar door en "het is zo stil in mij", hoor ik in mijn luidsprekers schreeuwen op dit late uur. Ja en zo voelt het ook.
Vanavond hebben Kim en Carin een duik genomen in de klerenkasten van Connie. Die zitten nog steeds stampvol. Ik heb ze gevraagd om te komen kiezen. Het hangt mij niet in de weg maar ik heb liever dat het gebruikt wordt. Eerst heb ik 2 gouden ringetjes aan hun aangeboden. Kim neemt de "25 jaar getrouwd zijn ring" uit Hersonisos op Kreta in 1998. Carin krijgt mijn 25 jarig jubileum gouden ringteje kado bij mijn werkgever  in 1994. Ikzelf had toen een gouden horloge.

Voordat de kleren worden uitgezocht gaan wij gedrieen arm-in-arm naar de begraafplaats om Connie eer te bewijzen. Het is voor mij wel zeer bijzonder om in de armen van mijn dochter en schoondochter aan Connie een bezoek te brengen. Het is een korte maar betekenisvolle verbondenheid. Met ieder voor zich een eigen speciale betekenis. Het is toch fijn dat  Connie hier ter aarde is, nog steeds volop in de witte bloemen. Ik kom nog steeds elke dag, zodat ze mij niet hoeft te missen. Geloof jij het? Ik wel en dat telt.

Een klein deel van de kleren is verdeeld, de rest komt nog wel. Het voelt wel dubbel maar de realiteit dwingt tot verstand. En het verstand is niet wijs, dus waar hebben we het eigenlijk over. Ik droom nog steeds over Connie maar ik vertel jullie niet de details. Aju......   Ze is nog steeds om te zoenen.