Het doet pijn,
Het doet zoveel pijn om,
alleen te zijn.
Die ene foto,
op de achtergrond,
snoert mijn geest,
de herinnering,
alsof je hier nog was.
Nooit meer,
zal het zo zijn,
zoals het 40 jaar was,
mijn steun en toeverlaat,
die al mijn liefde was.
aan mijn Connie.
Hennie
8 opmerkingen:
Lieve Hennie,
Huil maar even uit op mijn schouder,
ik vang je tranen op!
Liefs José xxx
Lieve Hennie,
Ik hou je vast Hennie, het is ook zo zwaar, zonder Connie, goed dat je, dat tegen haar zegt, veel kracht en warmte, liefs Lucy.
Veel sterkte lieve Hennie......
In mijn gedachten en hart geef ik je een knuffel......
Dat je ruimte geeft aan deze pijn is alleen maar goed.......
40 jaar saampjes..............Poeh.
Kus en liefs,
Manon xxx
Lieve Hennie
Ook ik hou je vast en geef je mijn schouder om op uit te huilen, het verdriet en het gemis is heel groot.
Daarom wil ik je dit meegeven neem de dag zo als het komt en laat het verdriet zijn weg zoeken, want geloof mij er komt een dag dat het allemaal wat dragelijke wordt.
Weet dat we altijd voor je klaar staan, we houden van je.
Een warme en stevige knuffel Leo en Mirjam.
Een mama zoals mama was
was mama
Ze was mijn mama.
Ik mis je mama.
Een Papa zoals papa is
is Papa.
Je bent mijn papa.
Ik hou van je.
Ik ben trots op je. Ik mis mama ook als geen ander. Iedere foto die je ziet geeft herinneringen. Situaties, dingen en omgevingen brengen herinneringen.
Het mooie is dat het alleen maar goede herinneringen zijn en dat mama in ons voortleeft.
Ik zal haar nooit meer verliezen. We zijn haar dan wel kwijt maar ik zal mama nooit meer verliezen. Ze zit in mijn hart. En daar zal ze altijd blijven voortbestaan.
Liefs Wouter
Lieve Hennie,
Wat een tijd,
Wat een strijd,
Wat een werkelijkheid.
Het leven verward,
Het leven stopt en het start,
Het leven is hard.
Voor de een een begin,
Een heel nieuw gezin,
Wat is het toch waanzin.
De ander een nieuw leven,
Door veel mensen omgeven,
Gemis is er niet even.
Lieve Hennie,
Veel sterkte, ik heb een tijdje niet gelezen,maar zal het zeker weer meer gaan doen.
Dikke knuffel van Sil,Helma en een heel klein, maar o zo gemeend,liefdevol kusje van Luna!
Wat een emotie ... en diepe dalen.
Dit kan je op niemand verhalen.
Het is zo dicht bij... en het lijkt
alsof gevoel en emotie elkaar even niet
mogen ontmoeten.
De steen in de maag verplaatst zich
als een golf door je lijf.
Laat me voelen dat ik leef.
Laat de leegte anders zijn.
En "ergens" is er een weet,
dat de steen weer in zijn
stroomversnelling mee gaat,
zodat het leven niet leeg meer is.
Lieve Hennie en kids: ik omarm jullie.
Liefs Anne.
Liefde kent geen grenzen en zal ons hoe dan ook altijd omarmen. Uk mis je schone mams... en ik neem je in mijn hart mee for ever. Hennie ik ben super trots op je. Lieve knuffel Caatje
Een reactie posten