58 jaar

Hallo lieve vrinden,

Over enkele ogenblikken vieren we Connies 58ste verjaardag. Een verjaardag is een feest omdat je er weer een jaartje bij hebt gekregen, want we willen allemaal zo lang mogelijk leven. Wat we willen is echter niet altijd wat we krijgen. Daarom heeft het gezegde: "Een tevreden mens is een gelukkig mens" een hoog waarheidsgehalte. Stel je eisen dus maar niet te hoog en accepteer dat het ook minder kan zijn.

Connie is heel blij met haar hernieuwde eetlust. Haar dagtaak bestaat nu uit het kiezen van broodjes uit de lunchlijst van Bakker Bart, het kiezen van lekkere volle yoghurtjes, het kiezen van het avondeten en zich verheugen op een middernachtelijke portie bitterballen. 

Morgen op haar verjaardag zal ze een aantal mensen ontvangen naar eigen keuze en vermogen. De rest wordt in asiel(ig) ondergebracht bij Carin en Wouter in de Geelgors nummer 11, met taart en gebak weliswaar.

58 jaar ben ik zometeen welgeteld

Mijn einde is daarmee  al uitgesteld

Mijn geest die leeft als nooit tevoren

Maar mijn lijf lijkt langzaam uitgeteld.

Afscheid nemen kost tijd

Tijd die mij is gegeven

De tijd van de waarheid

Van het einde,

duurt hopelijk  nog even.

Wie weet tot ziens.

Volhouden

Hallo lieve mensen,
Weer 'n dag voorbij, 27 februari 2011. De lente nadert, maar dat is aan het weer nog niet te merken. Wel aan de vogels die steeds actiever worden. Vanochtend zag ik een troep van wel 20 felgekleurede putters in de wijk die druk voedsel zochten op de grond en in de elzen met hun elzeproppen en snotterbellen.
Luister maar eens goed en je wordt verrukt door de grote diversiteit aan vogelgeluiden om je heen. Vogels hebben geen verdriet of nasleep als een van hun door een kat of iets anders wordt gevangen. Dat geldt voor alle dieren. Alleen wij mensen treuren, zielig he!

Met Connie gaat het elke dag een beetje beter en morgen gaan we de fysio inschakelen om haar echt van stoel en bed te krijgen. De thuiszorg stelde voor om een hometrainer neer te zetten. Dus als iemand zoiets over heeft, graag. Beweging lijkt me wel bevorderlijk voor enig herstel van haar lichamelijke conditie.
Behalve Wouter zijn alle kinderen en kleinkinderen (wat klinkt dat zeg) vanmiddag op visite geweest. Lotte kwam op haar loopfiets met mama. Meteen daarna is ze in de stromende regen met mij meegegaan Bommel uitlaten. Onze carnavalsprinses is betoverend handig op haar fietsje, we hebben zelfs de hele eigen gemaakte crossbaan van de jongens hier in de wijk  genomen. Zeg ik "Gaat het Lotte?" Zegt ze:"Ja hoor opa". Netjes  opgevoed, of niet soms? Na de fietstocht mag oma nog lekker knuffelen met haar. Als Carin en Lotte weer weg zijn komen Kim, Dirk en Job. Omdat een van Dirk zijn hobby’s filmen is, zien we haarscherp en in geuren en kleuren met geluid het zwemexamen van Job. Job doet het fantastisch en is erg trots en dat zijn pappie en mammie en omie en opie ook. Dirk houdt ook van lekkere dingen maken en chocolade is een van zijn favoriete smulingrediënten. Hij heeft een browny-taartje gemaakt dat echt smaakt naar cake met chocomousse. Smullen smullen maar.
Allemaal hele fijne momenten die steeds vaker een ietwat melancholische naklank in je hoofd achterlaten.
De hele dag al wordt ik al achtervolgt door de titelsong van Frank Boeijen:
“Zeg me dat het niet zo is…”
Maar het is echt zo.

Zwemdiploma B

Beste mensen allemaal,
Ik ben zonet helemaal vergeten te zeggen dat onze JOB vandaag heeft afgezommen voor 't zwemdiploma-B
Wat een knappert he!! Van harte gefeliciteerd JOB!!!
Hij is ook een hele goeie voetballer die elke zaterdag een wedstrijd speelt met zijn eigen elftal.
Zet 'm op Job, opa komt gauw een keer kijken.!!
Opa en Oma

Eerlijk delen

Hallo alle bloggers en andere belangstellenden,
De openhartige inhoud van de vorige blog is bij jullie misschien als een niet verwachte of misschien wel teleurstellende boodschap aangekomen. Dat is niet de bedoeling van het bericht.
Natuurlijk maak ik jullie in stappen deelgenoot van het ziekteproces van Connie en alle gevolgen daarvan voor ons allemaal. En wat logisch is is dat wij de stappen feitelijk wat eerder nemen dan wat voor jullie mogelijk is. Ik durf toch te zeggen dat jullie allemaal heel dicht achter ons aan lopen, daarvoor probeer ik met deze blog te zorgen. En op basis van het gezegde "Eerlijk zullen we alles delen", zowel de liefde alsook het leed maak ik jullie deel van ons leven.

Maar met Connie gaat het naar omstandigheden best wel goed. Ze eet en drinkt veel, zit dus vaak op de postoel, vindt steeds meer eten en drinken weer lekker. Haar mond+tong en haar stuit genezen voortvarend en ze heeft nagenoeg geen last van pijn. Haar conditie blijft nog wel achter i.v.m. voortdurende zuurstofbehoefte. Ze maakt zich elke dag een klein beetje op waardoor ze wat meer kleur krijgt. Een knalrood lipstickje maakt het geheel af tot een mooi meisje.  Connie hecht er zeer aan dat ze er goed uitziet. Alle hempjes en vestjes die ze heeft zijn al wel aan de beurt geweest. En dat zijn er heel wat. Ik snap er helemaal niks van als ze weer eens vraagt om een exemplaar met flapjes of roesjes of weet ik wat. Nooit, maar dan ook nooit kan ik in een keer iets vinden. Een groot dwaalspoor is dan ook nog dat ze allemaal zwart zijn. Ik zeg het je.....

Connie heeft vanmiddag bezoek van haar zusje Mirjam met haar man Leo. Die gaan straks naar de verjaardag van Ben in Druten. Proficiat Ben en Lucy en de rest. Van Mirjam en Leo begrijpen wij net als van vele anderen dat ze zo blij zijn met de blog. Iedereen kan het ei kwijt en iedereen is goed op de hoogte. Er komen steeds meer mooie woorden die we misschien nog wel eens kunnen gebruiken.
Dan komen Wouter en Carin en Lotte op bezoek. Oma moet natuurlijk volop tekenen en knutselen met Lotte want de pompoentjes waren gisteren niet helemaal gelukt.
Connie had al gezegd dat ze wel een shoarmabroodje zou lusten als eten. Daar had iedereen wel oren naar dus hebben we samen shoarma, spaghetti en Pizza gegeten. Eindelijk waren we weer eens samen aan tafel, heerlijk. Om 20:00 uur legt Connie zich toch even te bed omdat het wel energie kost om de hele dag in de stoel te zitten. Straks over een klein uur komt de thuiszorg haar insmeren voor de nacht. Maar niet slapen voordat we samen een wijntje hebben gebronken. Proost allemaal.

Blijf lezen met een lach en een traan
En zoals wolken kunnen overdrijven
kan dat bij mij ook wel eens zo gaan.

Connie wens

Die allerliefste Connie wil je toch niet kwijt....

Als het een dag een beetje druk is geweest, dan merk ik dat meteen aan Connie. Haar oogjes twinkelen minder . Gelukkig geeft ze zelf ook wel aan dat ze moe is of wordt. Ze is gewoon door alles heel erg zwak. Maar ze kan wel  net genoeg aan om een aantal bezoekjes per dag te ontvangen. Het blijft echter steeds een kwestie van de krachten verdelen.

Terwijl ik gisterenavond voetbal zat te kijken in mijn eigen domein(de oude woonkamer) en Connie in haar domein (de nieuwe aanbouw), kwam er rond half twaalf voorzichtig een opmerking dat ze wel wat trek had in iets. Pinda’s, chips, meloen of …?. Jazeker, bitterballen. Ik leg er 7 in de oven, 6 voor haar en een voor mezelf want ik heb al zitten snollen.  Ik serveer haar de eerste 3 die een kwartier later op zijn. Ik heb er nog 4 zeg ik. Ja geef maar dan. Ik heb niks meer teruggekregen, zelfs geen mayo. (Nog 29 over)

We snollen niet alleen maar we praten over van alles en nogwat. Zo ook hoe het verder gaat. Het einde nadert hoe dan ook. Wat je nooit weet is precies wanneer dus moet je niet te lang wachten om de dingen te regelen zoals je dat wenst. Connie heeft een aardig beeld van haar eigen afscheid.

Na haar overlijden wil ze een aantal dagen in haar eigen huis opgebaard  worden zodat mensen die haar dierbaar zijn haar nog een keer kunnen zien. Ze wil in de achterkamer staan, zodanig dat ze door de bovenraampjes van het lessenaardak kan kijken naar de lucht.  

Haar kist is een eenvoudige licht houten (bv vuren) kist. Deze kist wordt door de kinderen en kleinkinderen volgeschilderd in de dagen dat ze nog thuis is.

Het gezamenlijk afscheid wil ze graag vieren bij Riche. Daar kunnen afscheidswoorden worden uitgesproken door verschillende genodigden.

Verder willen we graag een dubbel graf op de begraafplaats in Sambeek alwaar Connie als eerste wordt bijgezet.

Wij met ons gezin hechten zeer aan een blijvende plek om haar te gedenken.

Connie was het helemaal  met me eens  dat jullie dit alles best mogen weten.

Pluk de dag, zij is het begin van morgen.

Hallo dan

De eerste reacties op de blog van deze ochtend bestonden vooral uit zorgelijke opmerkingen. Of ik misschien wel in slaap was gevallen, nou gelukkig wel. Dat had alles te maken met het feit dat ik na het verjaardagspartijtje de blog niet meer had gemaakt. Ik ben jullie dankbaar hiervoor, maar wees niet bevreesd. Op dit moment zit ik al voor de 2^e keer vandaag een blog te schrijven. Het wordt steeds meer een dagelijkse opdracht. Als jullie het overdreven vinden wat ik schrijf wil ik dat graag horen anders ga ik gewoon op mijn manier door.  

Vanochtend was het Anja van de thuiszorg die Connie kwam wassen. Zij heeft het zitkussen geregeld wat ik al verteld heb. Anja was er al om half tien, lekker vroeg dus. Na een anderhalf uur slapen na de wasbeurt kon Connie om een uur of elf gaan zitten in de stoel. Vanaf 12 uur zat ze op het zitkussen dat prima bevalt. Ik ga dan even shoppen bij AH.  

Connie had gekozen voor een pizza hawaii van dr.Oetker voor vanavond. Ik dacht meteen nieuwe ovenbitterballen mee te nemen maar noway. Connie schept altijd op dat ze bij AH alles hebben, maar nee dus. Ik ga altijd naar Emte en daar heeft Wouter ze gehaald, weliswaar na raadpleging op zijn smartphone. Ja, ja, Cora van Mora……. Inmiddels heb ik 36 bitterballen op voorraad in de diepvries.

In de loop van de middag heeft Connie nog eens alle kaarten(meer dan 100) nagelezen. Het is nu wel beter doorgedrongen al jullie warme reacties. Elk kaartje is welkom want ze wil nog steeds geen blog lezen. Ze informeert wel regelmatig stiekem wie er op de blog heeft geschreven. En ze hoort ook wel van bezoek en zo dat de blog een fijn middel is om verbondenheid te uiten. We gaan dus gewoon door. 

Rond half acht  zijn Peter en Dineke gezellig wezen bijkletsen. Carin komt nog even vochtige kinderdoekjes brengen waar Connie steeds de handen mee reinigt. Na een uurtje wordt Connie moe en gaat even slapen. Welterusten.

Ik wil jullie ook nog even in slaap sussen met de volgende woorden:

De geest

Van de mens

Is  een wonder

Een feest.

De geest is waar

Voegt  woorden

Gedachten

en beelden bij elkaar.

Verbind het meteen

En rijgt het

Als een wonder

Aaneen.

En maakt zo

de vreugde

of tranen

van verdriet.

Vreugde is feest

Maar huilen mag ook

Die  traan om een ander

Komt recht uit  je  geest.

Hallo, ik ben er nog

Goeie morgen allemaal,
Zojuist ben ik door Jos (nee echt wel een vrouw, want Pieter is de enige) van de thuiszorg gewassen en verzorgd. Ze heeft telefonisch voor mij ook een speciaal zitkussen geregeld in de thuiszorgwinkel. Gisteren heb ik nl ook weer een uurtje of 4 in een stoel gezeten en dat doet zeer aan mijn .....ont. De thuiszorgmedewerkster van gisteren heette Jose. Het zijn allemaal schatjes, gelukkig.

Gisterenmiddag, na de lange zit, hebben we nog even geprobeerd een meter met de rollator te lopen maar helaas werd ze wat te duizelig van het staan. Ik zei nog tegen Connie: "dat kan beter". En dat vindt ze zelf ook dus vandaag op herhaling. Gisteravond heb ik Andre even kunnen feliciteren. Er waren veel volgers op het feestje. Ik hoefde weinig te zeggen want iedereen wist alles al. Flauw he! Dus hebben we gepraat over carnaval, pronkzitting en nog meer onzin. Heel lekker even onder de mensen. Samen delen in woord en gezicht is toch mooier.
Als ik tegen elven thuiskom ligt Connie half te slapen achter de TV met een half glas wijn. "Ben je nu al terug?" zegt ze slaperig. Nogal wiedes. Tegen twaalven krijgt ze trek, ik niet, want ik heb al teveel gesnoept bij Paula en Andre. In de diepvries heb ik nog 6 bitterballen die in de oven kunnen. Wij hebben geen fritespan, Wouter wel. Connie heeft ze in een half uur allemaal opgegeten, met een kwakje mayo. Gebakken eten smaakt haar nog het best kennelijk.
Vannacht ben ik teruggereisd vanuit Tirol omdat er hier ook sneeuw ligt, moet je ook eens doen.
Connie zit nu (11 uur) naast het bed zichzelf op te maken. Spiegel en toilettas erbij. Als laatste gaat de muts weer op. Frisse meid.
Ik ga zo Bommel uitlaten en het zitkussen halen. Ik hoop dat de stoel vandaag aanvoelt als een zwoele zetel. En Dineke en Peter tot vanavond.

Hup Connie

Vrinden,
Alweer een goeie nacht gehad. Ikzelf slaap goed op mijn eigen matras, wel beter dan op de bank.
De treinreis naar Tirol is dus zonder vertraging verlopen. Connie heeft lekker geslapen en is daardoor  aardig fit. Om half elf wordt ze gewassen door de thuiszorg die met zijn tweeen komen. Pieter en een stagiaire. Ik maak mooi van de gelegenheid gebruik om ze samen het bed te verschonen waar ikzelf een bloedje hekel aan hen. De lakens zaten echter vol zalf en huidschulfers dus het was nodig.

De blauwe lakens zijn nu vervangen door knalrode. Ik zei al tegen Connie: "Lady in red".  Een schoon bed doet haar zichtbaar goed en als de thuiszorg weg is duurt het niet lang of ze zit naast het bed in een stoel. Ongelooflijk dat ze een paar dagen geleden nog  een lange tenniswedstijd moest spelen om uit bed te komen. Nu moet ik opletten dat ze niet alleen de stoute schoenen aantrekt.

Een uurtje later moet ik zelfs haar quiltdoos aanreiken omdat ze een paar lapjes wil naaien. Dan gaat er wel even wat door mij heen. Zou er dan toch nog een wonder mogelijk zijn. Maar nee, dat mogen wij beslist niet denken. Naiviteit draagt nergens toe bij. Connies zusje en Ben staan onverwacht op de stoep. Ze kon haar gevoel niet bedwingen. En het is Connie die altijd zegt:"Je moet doen wat je hart je ingeeft". Helemaal waar.
Waarmee ik niet ga zeggen dat jullie harten allemaal in de richting van Boxmeer zijn ingegeven. Ik heb niet genoeg koffiekopjes en ik bewaak Connie hoogstpersoonlijk. Die mensen die Connie wil zien krijgen vroeg of laat wel een seintje. En mensen die zo kunnen binnenlopen weten dat zelf van Connie.
Wouter komt gezellig langs met Lotte. Oma leeft helemaal op en speelt met haar puzzles, boekjes, knuffels als vanouds. Hoe zijn zich inleeft in een kind leert mij wat pure liefde is.
Gisteren heb ik al gezegd dat Connie goed at. Vanavond had ik weer een bakje nasi van de slager warmgemaakt in de magnetron, met pindasaus en ijsbergsla. Toen zij de nasi uit het bakje opschepte zat ik met lede ogen te kijken. Was er gisteren nog ruim de helft over voor mij, vandaag nam ze zelfs meer dan de helft. My God. Morgen moet ik twee bakjes warm maken. Goed he?
Ik blijf genieten van alles wat we nog samen mogen meemaken. Maar denk niet dat ik de baas ben.
Ik heb jullie steun hard nodig om op de been te blijven, maar mijn vertouwen is groter dan ooit.
Morgen wordt Andre 51 en later Paula ook. Jullie halen mij niet in, ik hoop tot morgen.
Love you.

Wat ik voel (vervolg)

De dood zegt

Je bepaalt zelf

Wanneer ik je haal

Pas als je echt

niet meer wil

neem ik je mee

heel stil.

Dan ben je verlost

Van aardse pijn

En bij mij is het altijd fijn.

En wist je dat

Al sinds de langste  tijd

Heb ik van alle doden

Geen klacht gehad.

Wees dus niet bang

Slechts  het leven kent pijn

Als je door mij bent verlost

Is het alleen nog maar fijn.

Iets beter

Beste allemaal,
Eerlijk is eerlijk Connie slaapt al 3 nachten goed en voelt zich duidelijk wat beter. Ze eet en drinkt goed en komt goed van de po. Ze heeft rond de middag ruim 2 uur op een stoel gezeten en dirigeert mij alle taken.
Net na de middag komt Kim mij even ontlasten zodat ik eindelijk even weer boodschappen kan doen. Bv in Beugen nieuwe riem halen voor Bommel. Het stelt niks voor maar toch. Ben even om de Vilt gereden, een van mijn favoriete natuurgebieden hier. Het is koud maar de lente komt eraan.

Na anderhalf uur ben ik weer thuis. Vlak daarna rond 3 uur komt de vrouwelijke huisarts van Connie op bezoek en ze heet Hennie Groenendaal. Ze is natuurlijk allang op de hoogte van Connie maar niet helemaal precies van de laatste 2-3 weken. Connie praat haar helemaal bij.

Ze meet de bloedruk en de bovendruk mag wel wat hoger. Daarom wordt haar medicijn tegen hoge bloeddruk stopgezet. De zuurstofmeting geeft 98% aan, dat betekent dat ik het zuurstofapparaat een tandje lager mag zetten van 6 naar 5. Gezien Connies situatie worden natuurlijk ook alle andere serieuze zaken besproken. Connie weet zelf heel goed wat ze wel en niet wil en heeft een uitgesproken mening. Daar wordt notitie van gemaakt. 

Het gesprek heeft bijna anderhalf uur geduurd die ze glansrijk heeft doorstaan. En nu even rusten dus.
Tegen 5 uur ga ik een logeerbed halen bij Wouter en Kim helpt me bij het opbouwen ervan in de voorkamer tegenover de computer. Vanochtend had ik een beetje nekkramp en andere Hennie heeft me geadviseerd om een goed bed te plaatsen.

Om half negen staat Dorrie, de thuiszorg weer voor de deur. Zij is tot nu toe het vaakst geweest en Connie kan het heel goed met haar vinden. Ze wordt echt een beetje vertroeteld zoals ik dat niet zo goed kan. Ze vroeg mij of ik wel kon slapen bij de herrie van de zuurstofagregaat. Ik heb gezegd dat ik net doe alsof ik in de vakantietrein zit naar zuid Tirol. Ze keek me lachend aan alsof ze wilde zeggen:
Dat wil ik ook wel......
Zo nu is het tijd voor een biertje en een wijntje,
Groetjes, ook van Connie 

Het beste van Lucy, voor Connie.

woorden zijn overbodig

Lieve zusjes van Connie

Bij het mooie schilderij van Lucy past wel mijn gedichtje uit 2007 als onderschrift:

Herfstkleuren

De herfst toont haar bonte kleurenpracht,

de dagen korten, het licht steeds minder kracht.

Zo wordt het bladgroen langzaam afgebroken,

en is de herfstgloed aangestoken.

Wat ik voel

De dood

En het leven

Liepen samen

Hand in hand.

Het leven zei

Je bent te vroeg

Hier aan mijn zij.

Geef me even nog de tijd.

Dan kom ik eraan

Om afscheid  te nemen

En te gaan.

Ontroerend weerzien

Hallo lieve lezers en schrijvers,
Het is alweer zondag. Zelfs onder deze bizarre omstandigheden vliegt soms de tijd. Het gevoel van vandaag, gisteren, eergisteren of vorige week raakt helemaal op de achtergrond. Rennen rennen, doe dit doe dat en dan zijn er nog vrouwen die beweren dat mannen maar 1 ding tegelijk kunnen. Ik verbeeld me soms dat ik niks kan en alles tegelijk doe. Och wat zeur ik.......
Connie heeft volgens hetzelfde ritme geslapen als de nacht hiervoor. Om 4 uur en 6 uur onderbreking en dan tot 8:15 uur. En als Connie slaapt dan slaap ik daar gewoon achteraan languit op de bank, 3 meter van haar bed met zuurstofslangen. Ik hoor dus alles, als ze een beetje snurkt en de zuurstofagregaat die zo nu en dan een dukke zucht lijkt te slaken. Dan schrik ik soms en denk dat Connie naast me staat.
Om half 10 uur gaat de bel. Ik maak open en er staat een jongeman van ca. 25 jaar voor de deur die heel droog zegt "thuiszorg". Ik denk dat hij nogmaals naar het bed komt kijken dat vanaf het begin niet helemaal in orde was. Ik zeg: "Je komt zeker naar het bed kijken?" Hij zegt:"Nee, ik kom naar uw vrouw kijken". Ik zeg: 'eh ja, natuurlijk, kom binnen'.
Dan vertelt hij dat hij binnen de zorginstelling Pantein inderdaad de enige mannelijke verzorger is. Mijn eerste indruk was dus nog niet zo raar. In het volgende uur verzorgt hij Connie op een prettige wijze en het blijkt dat hij zelf de zorgcoordinator is die eindverantwoordelijk is voor een team van 32 verzorgenden. Zo zie je maar hoe je de plank soms ontzettend mis kunt slaan. Dat leert me weer: 'oordeel nooit te snel'.
Na de verzorging slaapt Connie meestal wel 1 tot 1,5 uur zo ook vandaag. Dat is maar goed ook want om half drie komen haar drie zusjes op bezoek. Die trappelen allemaal al lang van verlangen om hun zusje in de armen te mogen knuffelen. Met alle verhalen en bewogen gevoelens lijkt het wel bijna als vanouds. En de presentjes van Mirjam een fles rode wijn en de immer gewaarde twentse baklever- en bloedworst en natuurlijk de voetbalplaatjes voor Job die straalt van geluk.
En dan de witte tulpen en een groot zacht witfluwelen knuffelschaap. En Lucy heeft een prachtig olieverfschilderij gemaakt waar Connie meteen van onder de indruk is. Ze zegt: 'Dat is het beste werk van Lucy'. Nou bedankt Lucy dat wij die dan mogen hebben. Hij wordt onder toezicht van alle meisjes waterpas aan de muur gehangen (boven mijn tijdelijke bed) en mooi in het zicht van Connie vanuit haar bed.
Connie laat haar zusjes weten dat ze het heel fijn vond jullie gezien te hebben en ze zegt dat jullie altijd welkom zijn.
Dit bezoekje werd georganiseerd mede vanuit het huis van Wouter en Carin waar de 'mannen' hun toevlucht hadden genomen. Zo wordt het dan niet helemaal te druk voor Connie. Bedankt Wouter en Carin voor de koffie en alles zo. Jij ook Kim. Alles wat hier is geschreven is de waarheid en niets anders dan de waarheid en dat geldt voor alles wat is gezegd of gezegd gaat worden. Als er iets onverwijld niet klopt dan heb ik mij vergist.
Welterusten voor straks

Een warm gevoel

Hallo, we zijn er nog.
En onze Connie, onze bloem ze is weer thuis. Ik had al heel wat zitten piekeren hoe ik haar aanwezigheid thuis weer tot een aangenaam zijn kon maken ondanks alle beperkingen. Het is een soort survival waarbij je alle situaties voor lief neemt. Gelukkig sta je niet alleen. De kinderen, de thuiszorg, de huisarts, de vrienden, de hulpmiddelen, Bommel iedereen en alles helpt mee. Maar Connie is het liefst met zijn tweetjes. Wij zijn zo aan elkaar gewaagd dat alles gezegd en gedaan kan worden hoe dan ook.
Samen zijn geeft ook vertrouwen en rust wat ze hard nodig heeft. Ik was door dit alles zodanig onder de indruk van alles, dat ik gisteravond, toen de thuiszorg aanbelde om 2030 uur, de voordeur achter mij in het slot viel. En de garagedeur was ook op slot. Shit shit, de reservesleutels van Andre en Tiny werkten op beide deuren niet omdat er een sleutel in zat aan de binnenkant. Connie had al 2 keer mobiel gebeld wat er toch aan de hand was. Fuck.... sorry.
Na enkele mislukte pogingen om via de brievenbus de voordeur te openen heb ik het raam, inclusief glas in lood, uit de voordeur getrapt, want Connie wil ik niet alleen laten met alle zuurstofvoorzieningen. Dat lucht op zeg, je eigen glazen intrappen. Na een klein ommetje komt de thuiszorg bedremmeld weer terug, onder de indruk van de schade die ik heb aangericht.

Als ik terugkijk op de afgelopen nacht dan hebben we allebei uitstekend geslapen op de borrel van gisteravond. Ze is alleen om 4 uur en 6 uur wakker geweest voor een sanitaire stop. De benodigde hulp daarvoor heb ik intussen wel onder de knie. Daarna sliepen we tot ruim 8 uur en dat is uitzonderlijk want ze heeft de laatste tijd vaak minder of amper geslapen.
De thuiszorg heeft Connie rond half elf heerlijk gewassen en haar hele lijf met bodycreme ingesmeerd. Dat vond ze wel heel erg fijn want in het ziekenhuis doen ze dat niet zo.

De verzorging van Connie, de huishouding, de hond, boodschappen, bezoek ontvangen, thuiszorgmw wegwijs maken enz. enz. wordt in de loop van de dag wel wat teveel.  Gelukkig was er Kim die vanaf 2 uur kon bijspringen anders red ik het echt niet. En Carin had zich in de ochtend al over Bommel ontfermd. Als ik alles zo op een rijtje zet voel ik de blijdschap dit voor Connie te mogen doen. Ik heb in de veertig jaar dat we samen zijn veel aan haar te danken. Haar onvoorwaardelijke steun in moeilijke tijden heeft mij gemaakt tot wie ik ben. Ze zegt altijd dat een leugentje om bestwil best wel mag, dus geef ik jullie de kusjes van haar en van mij.
En Carin, Dirk, Job en Lotte, ik was jullie gisteren niet vergeten hoor. Jullie zijn de bodem en de fundering waarop alles rust.
We zien uit naar de volgende nacht en dag.......nacht en dag.......

Special

Het moet mij van het hart.
Hoe die twee kids van mij een gevecht leveren tegen de stroom in. Het intense verdriet combineren met een werkelijkeid die zo hard en gemeen is. Het is knokken tegen de feiten en jezelf.  Daarmee kom je niet gemakkelijk weg. Dat kost strijd, dat kost woede, dat kost onmacht, dat geeft verdiet. Steeds weer overeind krabbelen, de ellende van je af schudden en nieuwe kracht zoeken. Daar sta je mee op en ga je mee naar bed. Lieve schatten, zoals ik jullie beiden ervaar, dan heb ik grote bewondering.
We komen eruit met zijn allen, en mama zal er geen last van hebben. Voor mij zijn jullie meer dan special.

Home sweet home

Voor Connie, voor ons, het was een drukke en vermoeiende dag. Maar het was zo de moeite waard hoe Job en Lotte met ballonnetjes in de voortuin oma stonden te begroeten. Alsof de Koningin weer thuis was.
Op commando van Connie had ik in de vroege ochtend al een grote kersen- en een rumslagroomtaart naar haar afdeling gebracht voor het personeel bij de koffie.
Net na de middag hebben we haar hele ziekenhuiskamer nr. 509 ontruimd. Een hele raambedekking wenskaarten van jullie en tekeningen en knutsels van de kleinkinderen. Opeens was het oma's kamer niet meer. Gelukkig kwamen Wouter en ik haar halen met de ambulance om naar huis te brengen.

Wouter rijdt mee in de ambulance als begeleider(want dat vindt ie nog steeds gaaf) De begroeting door de kleinkinderen zijn  voor oma van onschatbare betekenis. Niks mooiers dan thuis met alle kinderen.
Zodra ze op de brancard de achterkamer wordt binnengereden heeft ze in een oogwenk de inrichting beoordeeld. Daarop volgt een reeks van kritiek die wij niet helemaal over ons heen laten gaan.
Gelukkig kennen wij ons mam maar toch. En we staan nogal sterk omdat ze niet zomaar uit bed kan stappen. Met enige spanningen links en rechts trekt na enige tijd de sfeer wel weer bij. 

Dan volgt de intake met de coordinator van de Thuiszorg Pantein. Tegen haar kan Connie kwijt dat het bedeind niet ver genoeg omhoog gaat en dat de matras waarop ze net een uur ligt niet prettig is. Ze is aardig fit vandaag dus ze zit voortdurend op het vinketouw. De volledige medicijnlijst wordt doorgenomen en ze heeft besloten om in plaats van de morfinetabletten vanavond een glas wijn te drinken. Groot gelijk.

Vanwege de prednisonmedicatie moet ze nu ook vaker spuiten voor de suiker volgens een nieuw schema. Ze heeft bij het warme eten genoten van een frikandel met mayonaise en bitterballen.
Alle soorten light frisdranksmaakjes staan haar bijna tegen. Dat ligt ook aan de vele blaasjes en wondjes in haar mond. Door dagelijks 2 x spoelen met een heel vies middeltje lijkt het langzaam te verbeteren.
De kinderen hebben vandaag allemaal alweer fantastisch gewerkt. Ze zijn nu naar huis, bedankt schatjes. Connie ligt keurig te bed vermoeid aan de zuurstofagregaat die de hele verdieping door zingt. Hij maakt een heel toepasselijk puf en hijggeluid vergezeld van een klein watervalletje. Ik heb hem al zover mogelijk bij Connie vandaan gezet via de 15 meter lange slang.
We hebben zojuist het eerste postoelgebruik achter de rug. Dat kost haar toch behoorlijk veel inspanning. Maar we hebben het net zonder extra zuurstofimpuls kunnen redden. Ze ligt nu lekker te slapen. Home sweet home.....

Zonet was Jantje Beton aan de deur, Bommel slaat vreselijk aan. Ma wakker.......Moet je niet doen Bommel, zo werk jejezelf de deur uit.
Blijven lachen allemaal, daar wordt je beter van, wat er ook gebeurt.
Dag Job en Lotte en de rest,
Lieve groetjes van opa en oma.

Joepie

Zojuist smste Connie dat ze ging slapen.
Ik schreef haar terug: Lekker slapen, morgen komen we je halen!
Haar antwoord: Joepie

Slaap lekker allemaal.

Jullie zijn OK

Dag allemaal,
Ontroerend weer al jullie reacties die ik net lees. We leven er met zijn allen van.
Ik koester toch jullie onmacht om de woorden te vinden, want dan liggen ze voor mij voor het oprapen.
Ik wil jullie graag een beetje helpen.
Bij de woorden die ik schrijf zeg ik altijd tegen mezelf:
Wees eerlijk en oprecht
bij alles wat je zegt
dan hoef je nooit te denken
had ik dat maar niet gezegd.
Connie smste vanmorgen al om 8:30 uur dat ze goed had geslapen. Nou dan begint mijn dag ook goed.
Om elf uur kom ik op haar kamer. Wie zit daar netjes in de stoel naast een strak opgemaakt bed. Ik schrok al dat ze dacht dat ze vandaag al naar huis mocht. Maar nee, de fysiotherapeute had de oefeningen naast het bed met haar gedaan o.a. met een rollator. Waauw. De slaap heeft haar blijkbaar goed gedaan maar het lijkt er ook op dat de prednison medicatie begint te werken. Ze is de hele dag duidelijker aanspreekbaar en dat geeft extra vertrouwen dat ze morgen naar huis kan. Vandaag hebben we alle voorbereidingen getroffen om haar goed thuis onder te brengen. We hebben voldoende zuurstof in huis, het bed staat klaar en ook de po, de rolstoel en de rollator en wijzelf natuurlijk.
We hebben met zijn allen, Wouter en Carin, Kim en Dirk, ik en Bommel planningsoverleg gehad bij Wouter en Carin thuis. Bommel was er ook bij omdat hij ook inspraak heeft i.v.m. uit-huis-plaatsing als het Connie niet bevalt. We willen de eerste dagen proberen om het met onszelf op te lossen. Daarna kijken we verder en doen misschien een beroep op sommigen van jullie trouwe aanhangers. We moeten zelf eerst ervaren hoe het allemaal gaat en vooral hoe Connie het gaat doen. Job en Lotte zijn natuurlijk de belangrijksten bij het maken van keuzes. Ook bezoekjes gaan we zo snel als mogelijk invullen.
Hopelijk hebben jullie ons zo weer op het netvlies en reageer vooral ook naar elkaar.
Love you, jullie zijn helemaal OK!!

Geslapen als een os

Ik zal niet met de deur in huis vallen, maar de rust die we Connie gisteren hebben gegund heeft geresulteerd in een slaapvolle nacht. Ze had niet durven dromen dat dat nog zou lukken.
De slaap heeft haar heel erg goed gedaan dat hebben we de hele dag gemerkt. Ik kreeg al vroeg een smsje of ik een zacht broodje file bij bakker Bart wilde halen. Ik sms terug: Bedoel je filet americaine?
Ze zegt Ja. Even later weer een smsje en ik wist meteen de boodschap: zonder ui. En jawel, wat ken ik Connie toch door en door.
Vandaag zijn alle gesprekken gevoerd om te regelen dat Connie vrijdag om 14:00 naar huis kan.
Om 15:00 hebben we een gesprek met de liaisonverpleegkundige Truus die met ons alle te treffen voorzieningen bespreekt. Connie heeft gisteren al haar ongenoegen uitgesproken over de thuiszorg en de hele verpleging en verzorging van het ziekenhuis lijkt dit te weten. Connie stelt haar eigen eisen en die zijn heilig. Gelukkig is Truus een oude collega van Connie die elkaar heel goed kennen. Truus weet Connie ervan te overtuigen dat ze toch beter niet kan kiezen voor haar eigen bed dat niet in hoogte verstelbaar is. We eindigen met het compromis dat als de matras van het thuiszorgbed ook niet bevalt, ze haar eigen matras kan gebruiken. Morgenmiddag worden het bed, de postoel, en de rolstoel afgeleverd. En de zuurstof cilinders worden geplaatst. De ambulance brengt haar naar huis.
Eenmaal thuis wordt ze 2x per dag verzorgd door de thuiszorg.  De overige zorg ligt bij ons zolang dat kan. Ik denk dat we in de toekomst nog wel wat hulp kunnen gebruiken van jullie als dat kan.
Wat betreft evt aanvullende chemobehandeling heeft het gesprek met de oncoloog zoals verwacht niets opgeleverd. De bestrijding van de ziekte wordt daarmee stopgezet. De behandeling wordt nu volledig gericht op verlichting van de klachten, met name benauwheid, mbv prednison-, morfinetabletten alsmede slaapmedicatie. Connie heeft natuurlijk verdriet maar schikt zich in het onvermijdelijke. Gelukkig is ze zelf niet bang voor de dood. Wij zijn blij dat we met zijn allen vandaag tot goeie afspraken zijn gekomen waar Connie tevreden mee is. Dat willen we haar tot het eind toe blijven geven.
Connie heeft mij tussen alles door gevraagd om jullie allemaal te bedanken voor de kaarten met lieve woorden. De kamer hangt vol.
Als we thuis alles voldoende onder controle hebben en Connie kan het aan, dan wil ze thuis graag jullie allemaal een keer ontmoeten. We moeten nog bekijken wat haalbaar is maar het huis van Carin en Wouter staat ook open voor jullie want ook wij willen jullie graag allemaal zien. Kim woont in Malden maar ook daar staat deur open.
Met die dierbare schatten van kinderen schoonkinderen en kleinkinderen maken we er nog iets moois van, dat weet ik zeker. En jullie aller steun helpt ons daarbij.
Kim en Wouter, Carin en Dirk, Job en Lotte en opa.

Rust

We laten Connie even helemaal met rust.
Zodat wij ons op haar thuiskomst kunnen concentreren.
Liefs en tot gauw.

Let's get together and feel allright

Hey Lucie ik ga proberen of ik jou sound in de ether kan gooien. Ik vind het een geweldig nummer.
Lets go party: http://webmail.versatel.nl/horde/services/go.php?url=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DaEW0BtFuj5I

Hallo lieve mensen

Eigenlijk zijn we niet zo heel erg geschrokken en Connie zelf nog het minst.
Volgens de oncoloog heeft haar laatste chemokuur een gemengde reactie gegeven wat niet vaak gebeurt. De kuur is wel aangeslagen op haar lever en lymfevaten maar niet op haar longen. Het zijn nu de longen die zijn opgezet en vocht bevatten. Door deze longproblematiek heeft ze zuurstofgebrek en kan de huidige kuur niet meer worden voortgezet. De vraag is of er binnen de medische wereld nog ergens resultaat bekend is met chemobehandeling in een vergelijkbare situatie. Die kans is wel gering.
Woensdag wordt Connie besproken in het oncologisch overleg met de Radboud Kliniek in Nijmegen.

Samengevat is nu het streven om Connie vanaf nu zodanig te behandelen dat ze enige verlichting zal krijgen. Eind van de week proberen we haar weer thuis te krijgen. Ze krijgt vanaf vanavond een slaapmiddel toegediend om ze eindelijk een goede nachtrust te geven. Verder worden morfine en prednison als aanvulling bekeken. De combinatie met diabetes kan niet zomaar.

Connie realiseert zich volledig wat dit alles betekent. Ze had het al veel langer verwacht. Ze geeft zelf  aan dat het verlichten van klachten voorop staat.
Voor ons betekent het wel dat er weer een beetje hoop verloren is gegaan maar niet dramatisch want ook wij realistisch.
Ik hoop dat jullie er allemaal zo tegen aan kijken en proberen Connie nog een zo goed mogelijk tijd te geven. Bezoek is nog steeds niet mogelijk.
Bedankt allemaal weer voor jullie luisterende oren en bewogen harten.

Stille volgers

Hallo bloggers allemaal,
Connie was vandaag een beetje stil omdat ze steeds in slaap viel,  wat ze echt niet wil. TV kijken werd daarom ook verstoord en tijdens bezoek heeft ze weinig gehoord. Ze is gewoon heel erg sgagarijning en Carin kan dat beamen, niet te weinig. Dat vinden wij echt niet gek. Waarschijnlijk zijn ook de uitslagen van morgen, haar grote zorgen en ook die van ons. Ze heeft afgelopen nacht een kleine hoeveelheid morfrine gekregen om wat rust in haar ademhaling te krijgen. Ze heeft dat ervaren als ontspannend. Ze mag op eigen verzoek 6x per dag zo'n kleine hoeveelheid vragen want het werkt plm 4 uur. Ik heb haar proberen te overtuigen  om hiervan vannacht gebruik te maken want ik ben maar op 1 ding uit bij haar en dat is een beetje verlichting.
Ik zit hier nu alleeen in huis en heb grote twijfels over de toekomst met alles wat er speelt.
Anderzijds prijs ik mij gelukkig met jullie allemaal aan wie ik dit alles kan droppen, dat voelt echt ongeloofliijk opbeurend.
En ook aan alle stille bloggers, want ik weet dat die er zijn, zou ik willen zeggen : "Ik hou van jullie en  sluit je warmpjes aan  in deze blog".
 Hennie

Niemand weet

Niemand weet
wat de dag van morgen
ons zal brengen.
Hoop doet leven
en zal ons, hoe dan ook
een toekomst geven.

Mutsje weg

Hallo vrienden en vriendinnen,
Speciaal voor de dames onder jullie:
De blog van gisteren had als titel "Mutsje". Ik heb dat echter in de tekst vergeten uit te leggen.
Omdat Connie alleen nog korte stekelhaartjes heeft, draagt ze bijna steeds een muts. Ze wilde er graag een bij dus heeft Kim er een gezocht op Internet die ze wel leuk vond. Connie wil geen foto op de blog van haarzelf maar de muts kan ik jullie wel laten zien. Klik op onderstaande link en zoek het mutsje met de naam "Zeeuws knoopje zwart met grijs bolletjesmotief". Zo kan ik voor jullie toch een tipje van de muts oplichten.
http://www.demutselier.nl/?page=catalog&view=category&cat_id=8

Hebben jullie trouwens de vogels horen fluiten op deze bijna lenteachtige morgen? Ik wel, de mezen, de mussen, de merels maar ook de kraai en nog vele anderen. Terwijl ik Bommel uitliet moest ik ineens denken aan het spreekwoord "Gedeelde smart is halve smart". Ja dat is het, zo voel ik echt al jullie medeleven. Voor Connie zou ik heeel graag een nieuw spreekwoord willen maken "gedeelde pijn is halve pijn". Ik vraag het aan de vogels.
Love you all

Mutsje

Hallo allemaal,
De toestand van Connie is nagenoeg overanderd. Ik ben vandaag redelijk veel bij haar geweest. Ze had  weer een slapeloze nacht gehad en is moe. Vanmorgen toen ik om 11 uur daar kwam was ze al half gewassen door de verpleging. Vanwege de drukte zouden ze de andere helft wat later doen. Ze had me al gesmst dat ik haar "moest komen helpen", met het wassen van de rest dus. Zo leer ik ook nog eens wat van verpleging en verzorging. En een lekker warm washandje over het hoofd voelt goed als je dag en nacht met en zonder muts in een kussen ligt.  Ze krijgt nog steeds voortdurend zuurstof via een zgn  neusbrilletje en enkele keren per dag extra via het neuskapje. Haar eigen zuurstofproduktie daalt regelmatig naar een te laag nivo. Het rustig kunnen ademen is een voortdurende krachtsinspanning.
Ik smeek en bid dat het haar gegund is dat er nog enige verlichting mogelijk is.
Vanavond voor het eerst gaf ze aan dat ze zo graag naar huis wil. Ik ben bang dat de uitslag van maandag voor een groot deel bepalend zal zijn.
Lieve mensen, we vechten door tot het bittere eind, een gezegde wat hier helaas maar al te waar is.
Denk aan haar, zij heeft jullie nodig.
 

Eindelijk 61

Hallo lieve bloggers en volgers,
Krijg ik vandaag een slagroomtaart van alle volgers. Het moet niet gekker worden. Jullie zeggen ook steeds dat ik lief ben, heel leuk, heel erg bedankt maar weet wat je zegt. Zo lief ben ik heus niet. Ik doe wel heel erg mijn best maar het mislukt ook wel. De slagroomtaart heeft alles te maken met mijn verjaardag want nu ben ik eindelijk 61. We willen toch allemaal oud worden, nou ik ben al een heel eind toch? We gaan straks met de kinderen en een paar vrienden een klein feestje bouwen.
Connie heeft vandaag een redelijke dag. Ze heeft alle onderzoeken (CT en bloedcontrole) aardig uitgevoerd. Hieruit is alvast gebleken dat haar bloedwaarden zijn gestegen. Zover zelfs dat het besmettingsgevaar is geweken. Joepie joepie, toevallig waren Job en Lotte beneden in het restaurant aan het wachten met Wouter. Zij mochten na bijna 2 weken eindelijk naar oma toe. Het was een ontroerend weerzien voor allemaal. Ze mogen oma nog niet aanraken maar wel alle tekeningen uitleggen. De kaart die oma zelf aan Job en Lotte had gestuurd, hadden met liefde en warmte ontvangen.
Connie heeft nog steeds weinig lucht maar de CTscan gaf wel al aan dat ze vocht heeft achter beide longen volgens de internist. Dat kan bv komen van de grote hoeveelheid antibioticum. Ze is meteen met een tablettenkuur begonnen om vocht kwijt te raken. Zo gaat het dan, eerst droog je uit, dan wordt je weer met vocht volgepomt, vervolgens wordt het weer met medicijnen afgevoerd.
Ik hoop dat het een beetje helpt tegen de benauwdheid want dat blijft haar grootste handicap.
Vol spanning zien we uit naar de rest van de uitslagen die we maandag krijgen van de oncoloog.
Allemaal weer bedankt voor jullie openheid, zo steunen we elkaar meer  je denkt.
Een wijze vriend zei ooit:
Als je de volgels niet meer hoort fluiten, dan ben ben je niet goed bezig.
Luister maar en geniet ervan.
Iedereen een fijn weekend, we genieten ook zoveel als mogelijk.
Connie heeft genoten van alle kaarten en heeft ze wel gesorteerd. De kaarten voor haar hangen op haar kamer en die van mij hangen thuis. Harstikke bedankt allemaal en een dikke kus(met snor)

Het gaat helpen

Hallo allemaal weer,
Jullie prijzen mijn openheid maar kijk naar jullie zelf. Dit had ik vooraf niet kunnen bedenken maar ik geloof dat het echt gaat helpen.
Ik ga alle goeie dingen van vandaag openlijk aan jullie vertellen.
Connie smste mij keurig om 9 uur het volgende bericht: "Tot 4uur geslapen verder helaas niet nu wat benauwd van de inspanning" Ik zeg terug: "Spaar jezelf en stuur niet zulke lange berichten" antwoord "Oke". Om 11 uur bezoek ik haar. Staat er een Postoel naast het bed terwijl ze steeds op de Po in bed heeft gezeten. Ik vraag wat dat is? Even later moet ze naar toilet en kruipt zelf het bed uit, nou ja zeg. En dat terwijl de toiletgang de zwaarste inspanning vergt. Als ze daarna het bed weer in moet zit ze eerst 5 minuten op de rand van het bed te hijgen en te zoeken naar de juiste ademhaling. Ondertussen spoort ze zichzelf aan door herhaaldelijk komop te zeggen. Alsof ze een wedstrijd wil winnen.
Vandaag is de psycholoog geweest die meent dat Connie mentaal in orde is. Hij zal de fysiotherapeut ondersteunen om de ademhaling beter onder controle te krijgen zodat ze niet hyperventileert. Ze eet en drinkt voldoende en is zelfs 1 kg aangekomen. Ik heb 2 nieuwe mutsen besteld via internet en gisteren haar ondergoed gewassen. Breng ik dat vandaag mee terug na 24 uur op het wasrekje, moppert ze dat alles nog nat is. Ik zeg alles is droog, zij zegt dat het niet droog is. Dat gaat nog even door je snapt wel wie er gelijk krijgt. Connie zegt zelf dat ze al iets baat heeft van de fysio bij haar ademhalingsritme. De psycholoog geeft haar vertrouwen en ze meent zelf dat het iets beter gaat. Ik moest namens oma een kaartje sturen naar Job en Lotte, die komen eraan dus. Morgen de ICTscan en maandag uitslagen en de vervolgbehandeling. We trekken met zijn allen net zolang tot ze over de streep komt al moppert ze nog zo hard. Dank jullie voor alle bewogen reacties. Dat doet zoveel goed.
PS Kaarten bij voorkeur naar ons huisadres want Connie heeft zelf moeite met alle enveloppen open te maken.

ik heb geen woorden

Lieve mensen,
Ik ben gelukkig dat ik deze blog heb geopend. Ik voel al heel lang de eenzaamheid die gepaard gaat met de diagnose kanker voor Connie. Ik heb haar al 10 jaar beschermd tegen de buitenwereld om haar eigen waarden te beschermen. Ze heeft al in 1995 de baarmoeder moeten laten verwijderen en we vragen ons nog steeds af of toen ook niet de eieerstokken hadden moeten worden verwijderd. Het zijn nl wel haar eigen hormonen die de kankercellen produceren. En waarom zeg ik dit nu? omdat jullie nu heel waardevol zijn.
Ik wil iedereen dank zeggem omde reacties. Ik voel de betrokkenheid tot in mijn tenen en onderschat de waarde ervan niet. Samen kunnen we Connie misschien nog wat hoop en ondersteuning bieden.
Ik zit te janken, nou en.   

Een kaart

Hallo allemaal,
Vanochtend om 9 uur geen Connie op de SMS. Ik stuur om 9:15 een SMS naar haar. Geen reactie. Dan beslis ik om te bellen maar wordt abrupt verbroken. Ik bel de zusterpost en hoor dat ze wordt gewassen. Oh jee, en ik mocht niet bellen s'morgens. Om elf uur blijkt dat ze volledig uitgeput is. Vanaf 5 uur s'morgens heeft ze gevochten met het zuurstofkapje dat steeds hyperventilatie opwekt en daardoor de nodige paniek.
In haar dromen wordt ze zelfs compleet gestoord ervan. Daarnaast wordt ze wel elk uur lastig gevallen door verpleging, assistenten, poetsploeg, ontbijt, lunch en sanitaire behoefte. En dan slaapt ze eindelijk, wordt ze wakker van 3 lachende artsen aan het voeteneinde van haar bed. Die zien Connie in bed slapen met een volledig scheefgetrokken muts op haar hoofd. Nou dat is lachen zeg. Zowaar kon Connie er zelf ook om lachen. Gelukkig kon de oncoloog melden dat belangrijke bloedwaarden in de goede richting zijn gestegen. Verder wordt de CTscan van vrijdag afgewacht wat die laat zien.
Intussen schrijven wij hier de weblog vol en Connie zegt terecht vandaag. "Ik heb liever kaartjes want ik zie die hele weblog van jullie niet". Ik heb beloofd dat ik dat tegen jullie zou zeggen. Gelukkig hebben we al veel kaarten en mooie tekeningen van de kleinkinderen bij haar bed opgehangen. Ik zeg:
Lucht is leven
daar kun je niet zonder
ook niet even
Connie doet haar best
En wij doen de rest. 

Welterusten

Ik kom zojuist terug van mijn goede vriend Pierre. Ik ben overdonderd door jullie reacties. Ik neem ze mee naar bed. Ik heb om 22:30 nog naar Connie gesmst maar ze heeft niet gereageerd. Ik hoop dat ze slaapt.
Welterusten en bedankt allemaal.

Even niet

Toen ik net weer van Connie vandaan kwam dacht ik vanavond geen blog, ik heb er even geen zin in.
Ik geef graag het woord aan jullie allemaal. En als ik net weer de warme reacties lees denk ik, nee dat kan ik niet maken. Daarom klim ik nog even in de blog.
Vanochtend om 9:15 had ik nog geen SMS gehad van Connie terwijl ze 'normaal' steeds om 9:00 iets van zich laat horen. Dus heb ik haar gesmst: "Hallo, ben je er nog"? Het antwoord was dat ze steeds in slaap viel. Dat was dus de reden en ze slaapt inderdaad vrij veel van de oververmoeidheid. Haar lichaam produceert zelf veel te weinig zuurstof en daarom krijgt ze steeds meer erbij. Ook de bloedwaarden zijn nog bijzonder laag daarom is vandaag het infuus weer aangebracht. Dit alles baart ons al grote zorgen maar we moeten afwachten tot maandag a.s. dan neemt de oncoloog nieuwe stappen op basis van de onderzoeken zoals ik gisteren al heb geschreven. Misschien schrijf ik sosms wat luchtig en ik begrijp jullie allen positieve reacties, maar we moeten ons well de ernst van de situatie realiseren. We hopen dat er medisch nog perspectief mag zijn, maar we moetren afwachten.
Groetjes allemaal Hennie (en ook Connie natuurlijk maar zij leest dit nu niet)

PS als je wilt reageren en dat lukt niet op je PC klik dan op onderstaande link die vertelt hoe je een eigen Google account kunt aanmaken.
https://www.google.com/accounts/NewAccount?hl=nl

De was

Hallo allemaal,
Ben vandaag natuurlijk weer 3 keer bij Connie geweest. Kreeg om 9 uur een sms dat ze tot zes uur had geslapen. Wat een kanjer he. Om 11 uur ga ik steeds naar haar toe. Ze ligt nog steeds op dezelfde eenpersoonskamer waar ze eigen TV programma's kan kijken, Zorro, Tudors en GeertWilders proces.
Ze volgt alles maar half zegt ze want ze valt steeds in slaap. De eigen zuurstofproduktie is nog steeds veel te laag zodat ze continue zuurstof krijgt door de neus. Als dat nog te weinig is krijgt ze een uur lang via een neuskapje met daaraan een zuurstofzak extra zuurstof erbij. Elke fysieke inspanning heeft direct invloed op de ademhaling. Volgens de arts vanmiddag hebben haar longen geleden onder verschillende factoren die de komende week nader in kaart gebracht worden maar zeker ook door de chemo. Afhankelijk van de uitslagen wordt een nieuwe aanpak ingezet. De volgende afspraak met de arts(oncoloog) is volgende week maandag.
Ondertussen krijg ik ondanks alles al een week lang allerlei opdrachten/opmerkingen van Connie mee zoals:
Heb je geen bloemen meegebracht, neem de nieuwe onderbroeken mee, neem de zwarte was mee, breng de pruik mee, de papieren zakdoekjes zijn op,  heb je joke al gebeld, draai een kort wasprogramma 40o, breng tandenstokers mee, neem bananen mee.
Nou de witte rozen kennen jullie, van de 20 onderbroeken deugt de helft niet, ik ken alle wasprogramma's, de pruik staat in de kast, ik heb bergen zakdoekjes ingeslagen, joke weet ervan, ze heeft schone tanden en de bananen werken stoppend. Ik heb het druk druk druk maar kan me heel goed redden. En nu Connie zelf nog. Connie vindt het warme eten in het ziekenhuis een ramp. Nog slechter dan tafeltje dek je zegt ze.
Ik eet elke dag al bij restaurant Wouter en Carin en Lotte naar volle tevredenheid. Morgen ga ik eten bij Kim Dirk en Job. Ik zeg toch maar tegen Connie mezelf eet smakelijk. Doei

Slapen

Vanmiddag na het bezoekuur van 15:00-16:00 uur heeft Connie eindelijk anderhalf uur als een blok geslapen. De zusters konden op haar kamer lopen en praten zonder dat ze wakker werd.
De hele week wil het slapen niet lukken door ongemakken de vele onderzoeken aan bed.
Het is daarom ook niet gek dat ze doodop is. Door het hazeslaapje was ze meteen iets beter aanspreekbaar dan de afgelopen dagen.  Ze heeft mij ook gezegd dat ze niet wakker ligt omdat ze heel veel piekert.
Want daar pieker ik natuurlijk wel over. Ze vindt dan ook dat jullie je geen zorgen moeten maken.
Beste bloggers ik zou zeggen laat vooral wat van je horen. Samen kunnen we elkaar een beetje steunen want tenslotte komen alle woorden uit ons hart. 

Zweten

Ben om 11 uur bij Connie geweest. Ze heeft vannacht hoge koorts(39.9) gehad en liggen drijven in bed. Vanochtend om 6 uur is ze op bed gewassen en verschoond. Inmiddels is de koorts gezakt naar 38.3
Via bloedkweek wordt de komende week doorgezocht op identificatie van mogelijke bacterieen. De diagnose blijft voorlopig longontsteking. Omdat de zuurstofopname onder de maat bleef is de zuurstoftoediening verhoogd. Connie ondergaat alles lijdzaam en klaagt niet hoewel het zwaar heeft. Ze wordt heel liefdevol verzorgd door de verpleging, hartverwarmend. Tot nu toe ben ik de enige bezoeker maar vanmiddag ga ik Connie vragen of ze Kim even kan zien. Wouter nog even niet vanwege zijn verkoudheid. Volgens mij weten jullie weer alles behalve, dat ik straks met mijn grote vriend Bommel een forse Maaswandeling ga maken. Doei.

we houden van jou

Lieve schat,

Wat is het zwaar

En allemaal naar

Je lijf wordt geplaagd

Je geest heeft anders gevraagd

Je wordt zo zwaar op de proef gesteld

Dat had niemand je nog verteld

Dat komt als een spook in de nacht

Dat had je niet verwacht

Maar met jou kracht en moed

Maak je het toch weer goed

Ik hou van jouw

Je vrienden zijn je trouw.

Dag allemaal

Ik neem aan dat jullie weten dat ik(Hennie) de blogs schrijf. Dat is niet Connies belang op dit moment.
Voor mij wel, ik heb hier een mooie uitlaadklep en open deuren. Harstikke bedankt voor al jullie reacties, dat geeft ons weer een beetje moed. De situatie met Connie vandaag is relatief onveranderd. Afgelopen nacht was heel vermoeiend door hoest en dus weinig slaap. De zuurstoftoediening is weer verhoogd.
Een uur geleden kwam ze tot een kleine opleving toen ik een grote bos geurende witte rozen met anjers voor haar neus hield. Zo zie je maar, het zijn de kleine dingen die het doen.
Willen jullie niet proberen Connie te bellen of een SMS te sturen. Haar mobiel is nu alleen voor contact met mij. Stuur kaarten ook liever naar ons huisadres. Tot zover dan maar weer, groeten Hennie en Connie.

Onderzoek

Connie ligt op dit moment op een aparte kamer om besmetting van buitenaf te voorkomen. Haar leukositen zijn zo laag dat dit noodzakelijk is. Ze krijgt antibioticom via infuus en zuurstof ter ondersteuning.
Bezoek is niet mogelijk. Er wordt verder onderzoek gedaan naar de oorzaak van haar koorts.
Ik ben vanavond naar theater geweest met Wouter en vrienden ter afleiding omdat Connie goed is ondergebracht. Morgen is een nieuwe dag....
Dag allemaal, Hennie

2e ziekenhuisopname

De huisarts heeft zojuist een mogelijke longontsteking gesignaleerd bij Connie. Vanwege vaak slechte bereikbaarheid van artsen en ziekenhuis in het weekend, heeft hij de voorkeur om Connie direct weer op te nemen vanwege gevaar voor gebrek aan weerstand door chemokuur.
Connie had gisteren al het gevoel dat ze beter kon blijven in het ziekenhuis vanwege haar koorts, helaas heeft ze gelijk. Ze heeft verdriet.

1e nacht weer thuis

Het eigen bed is weer een verademing. Maar mijn conditie is zover verminderd dat ik er amper uit kan behalve naar de WC. Ik ben -ondanks lichte koorts- gisteren toch uit het ziekenhuis weggegaan, uiteraard op advies van de ziekenhuisarts. In combinatie met de chemo en ook de uitdroging en nu weer koorts(39.4) ben ik ver afgezwakt. Gelukkig kan ik wel eten en drinken nu.
Straks om 15:00 komt de huisarts hier voor bloeddrukmeting e.a. kontroles. Pas 11 en 13 februari krijg ik nieuw onderzoek bij de oncoloog en hoop ik dat de chemo wel resultaat laat zien. In de komende week wil ik (zonder chemo even) graag weer wat op  krabbelen. We zullen zien.
Sorry, maar mooier kan ik het niet maken, groetjes. 

Weer thuis

Vanmiddag om half twee hebben Wouter en ik Connie weer opgehaald van het ziekenhuis. Maar goed dat we met zijn tweeen waren want er was heel wat te sjouwen. Nu ze thuis is blijkt wel hoe moe ze is van slecht slapen in het ziekenhuis en alles wat er weer gebeurd is met haar. Ze hoopt op een goeie nachtrust thuis en dat ze zich morgen wat fitter voelt. Gelukkig eet en drinkt ze goed. Doei.

ontslag ziekenhuis?

Mam belde om 9 uur, ze heeft toch nog wat koorts. Arts komt straks een keer kijken of ze dan wel naar huis mag vandaag. Afwachten dus nog.